Νέα

Χρειαζόμαστε νέο πολιτικό σύστημα ή νέα πολιτική σκέψη;

  • Μέλος που άνοιξε το νήμα DESMOND
  • Ημερομηνία ανοίγματος
  • Απαντήσεις 49
  • Εμφανίσεις 2K
  • Tagged users Καμία
  • Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)

DESMOND

Μέλος
Εγγρ.
12 Νοε 2017
Μηνύματα
272
Like
142
Πόντοι
1
Στην εποχή μας έχουμε δει πολλά πολιτικά συστήματα. Είδαμε τη δεξιά, την αριστερά, τον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό και πήραμε και μια ιδέα από το φασισμό.

Όμως είναι κοινή η διαπίστωση ότι, σήμερα, υπάρχει διάσταση ανάμεσα σε αυτό που θέλουν οι πολίτες και σε αυτό που τελικά κάνουν οι πολιτικές ηγεσίες. Το καλύτερο παράδειγμα είναι το θέμα του μεταναστευτικού. Άλλα θέλει η πλειονότητα του κόσμου και άλλα γίνονται. Και παρά το ότι όλοι λένε ότι είναι δημοκράτες, όπως ο διάολος λέει ότι είναι παρθένος, δεν κάνουν δημοψηφίσματα.

"Ο λαός" λέει "είναι ανώριμος".

Όμως δημοκρατία σημαίνει κυριαρχία της πλειοψηφίας. Ότι δηλαδή θα πραγματοποιείται η θέληση και τα οράματα της πλειονότητας του κόσμου, όχι το όραμα ενός Καλλέργη, ή το όραμα μιας ιντελιγκέντσιας που αυτοχρίστηκε "πεφωτισμένη".

Σκεφτομαι λοιπόν ότι χρειάζεται να εισαχθεί νέα πολιτική σκέψη, πέρα από τις χρεοκοπημένες αριστερά και δεξιά, που θα ξαναφέρει την εξουσία στο λαό.
 

jhonny64

Σεβαστός
Εγγρ.
31 Μαρ 2007
Μηνύματα
67.517
Like
2.730
Πόντοι
1.306
Πασοκ μαστορα
 

citizen(1)

Ενεργό Μέλος
Εγγρ.
7 Ιαν 2008
Μηνύματα
792
Like
1.948
Πόντοι
206
Ας εξετάσουμε πρώτα απ’ όλα το ζήτημα αυτό από την άποψη της επιστημονικής γνώσης. Μπορεί να φανεί ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές μεθοδολογικές διαφορές ανάμεσα στην αστρονομία και την οικονομία: οι επιστήμονες και στους δύο τομείς προσπαθούν να ανακαλύψουν τους νόμους, που έχουν γενική εφαρμογή σε ορισμένες ομάδες φαινομένων, για να κάνουν την αμοιβαία σχέση των φαινομένων αυτών όσο γίνεται πιο κατανοητή.  Αλλά τέτοιες μεθοδολογικές διαφορές υπάρχουν στην πραγματικότητα.

Η ανακάλυψη των γενικών νόμων στον τομέα της οικονομίας είναι δυσκολότερη γιατί τα υπό παρατήρηση οικονομικά φαινόμενα, επηρεάζονται συχνά από πολλούς παράγοντες, που είναι πάρα πολύ δύσκολο να εκτιμηθούν ξεχωριστά. Εκτός από αυτό, η πείρα που συγκεντρώθηκε από την αρχή της λεγόμενης πολιτισμένης περιόδου της ανθρώπινης ιστορίας, υποβάλλονταν και υποβάλλεται, ως γνωστόν, σε σοβαρές επιδράσεις και περιορισμούς όχι μόνο οικονομικού χαρακτήρα.

Για παράδειγμα, οι περισσότερες μεγάλες δυνάμεις στην ιστορία οφείλουν την ύπαρξη τους στις κατακτήσεις. Οι λαοί κατακτητές εδραιώνονταν νομικά και οικονομικά ως προνομιούχα τάξη στην κατακτημένη χώρα… Πουθενά δεν έχει ξεπεραστεί πραγματικά εκείνο που ο Βέμπλεν αποκαλεί «ληστρική φάση» ανάπτυξης της ανθρωπότητας. Ορισμένα οικονομικά γεγονότα, που παρατηρούμε, αφορούν τη φάση αυτή και μάλιστα οι νόμοι, που μπορούμε να εξάγουμε από αυτά, δεν είναι εφαρμόσιμοι σε καμιά άλλη φάση.

Δεδομένου ότι ο πραγματικός σκοπός του σοσιαλισμού είναι ακριβώς να ξεπεράσει τη «ληστρική φάση» στην ανάπτυξη της ανθρωπότητας και να προχωρήσει προς τα εμπρός, η οικονομική επιστήμη στη σημερινή κατάστασή της μπορεί να ρίξει μόνο ένα πολύ ασήμαντο φως στη σοσιαλιστική κοινωνία του μέλλοντος.

Δεύτερο, ο σκοπός του σοσιαλισμού είναι κοινωνικοηθικός. Η επιστήμη δεν μπορεί να δημιουργεί σκοπούς και είναι ακόμη λιγότερο ικανή να τους εμφυσήσει στους ανθρώπους. Το μέγιστο που μπορεί να κάνει η επιστήμη είναι να προσφέρει τα μέσα για την επίτευξη ορισμένων σκοπών. Αλλά αυτοί καθαυτοί οι σκοποί επιτυγχάνονται από προσωπικότητες με υψηλά ηθικά ιδανικά και, αν οι σκοποί αυτοί δεν είναι θνησιγενείς αλλά βιώσιμοι και ισχυροί, τους υποστηρίζουν και τους αναπτύσσουν πολλοί άνθρωποι, που καθορίζουν εν μέρει υποσυνείδητα την αργή εξέλιξη της κοινωνίας.

Λόγω των αιτίων αυτών οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί και να μην υπερεκτιμούμε την επιστήμη και τις επιστημονικές μεθόδους, όταν η υπόθεση αφορά ανθρώπινα προβλήματα. Δεν πρέπει επίσης να σκεφτόμαστε ότι μόνο οι ειδικοί έχουν το δικαίωμα να διατυπώνουν τη γνώμη τους για τα ζητήματα οργάνωσης της κοινωνίας.



Τελευταία ακούγονται πάρα πολλές φωνές ότι η ανθρώπινη κοινωνία περνάει κρίση, ότι η σταθερότητά της έχει κλονιστεί σοβαρά. Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι τα άτομα αδιαφορούν ή ακόμα και εχθρεύονται τις μικρές ή μεγάλες ομάδες όπου ανήκουν. Για να δείξω τι εννοώ, επιτρέψτε να επικαλεστώ την προσωπική μου πείρα. Πρόσφατα, συζητώντας με έναν έξυπνο και αξιόπιστο άνθρωπο για την απειλή πολέμου που, κατά τη γνώμη μου, θα αποτελούσε σοβαρό κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας, διαπίστωσα ότι μόνο μια υπερεθνική οργάνωση μπορεί να μας προφυλάξει από τον κίνδυνο αυτό. Σχετικά με αυτό ο συνομιλητής μου, μου είπε πολύ ήρεμα και ψυχρά: «Μα γιατί φοβόσαστε τόσο την εξαφάνιση της ανθρώπινης φυλής;».

Είμαι βέβαιος ότι μόλις έναν αιώνα πριν κανείς δε θα έκανε παρόμοια παρατήρηση με τόση ευκολία. Πρόκειται για δήλωση ανθρώπου που μάταια προσπαθούσε να βρει ισορροπία μέσα του και έχασε πρακτικά την ελπίδα για επιτυχία. Ποια όμως είναι η αιτία; Υπάρχει διέξοδος;

Ο άνθρωπος είναι ταυτόχρονα προσωπικότητα και κοινωνικό ον. Ως προσωπικότητα προσπαθεί να προστατεύσει τη δική του ύπαρξη και την ύπαρξη των οικείων του, να ικανοποιήσει τις προσωπικές τους επιθυμίες και να αναπτύξει τις ικανότητές του. Σαν κοινωνικό ον επιδιώκει να κερδίσει την αναγνώριση και την αγάπη των άλλων ανθρώπων, να συμμεριστεί τις χαρές τους, να τους παρηγορήσει στη λύπη, να καλυτερέψει τους όρους ζωής τους. Μόνο η ύπαρξη αυτών των διαφόρων, συχνά αντιφατικών επιδιώξεων καθορίζει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του ανθρώπου και από τους ιδιόμορφους συνδυασμούς τους εξαρτάται ο βαθμός που το άτομο μπορεί να πετύχει την εσωτερική ισορροπία και να συμβάλει στην ευημερία της κοινωνίας.

Είναι εντελώς δυνατό η σχετική δύναμη των δυο αυτών επιδιώξεων να είναι βασικά προσδιορισμένη από την κληρονομικότητα. Αλλά η προσωπικότητα διαμορφώνεται οριστικά στο περιβάλλον, όπου ο άνθρωπος βρίσκεται στη διαδικασία της ανάπτυξής του, από τη διάρθρωση της κοινωνίας όπου μεγαλώνει, από τις παραδόσεις της κοινωνίας αυτής, από το πώς εκτιμά τους διάφορους τύπους συμπεριφοράς.

Η αφηρημένη έννοια «κοινωνία» σημαίνει για το ατομικό ανθρώπινο ον το σύνολο των άμεσων και έμμεσων αμοιβαίων σχέσεων με τους σύγχρονους του και με όλες τις προηγούμενες γενεές. Το άτομο είναι σε θέση να σκέπτεται, να νιώθει, να προσπαθεί να εργαστεί αυτοτελώς, αλλά εξαρτάται τόσο πολύ από την κοινωνία στη φυσική, διανοητική και συναισθηματική ύπαρξή του, που είναι αδύνατο να σκέπτεται γι’ αυτήν ή να την κατανοεί εκτός των πλαισίων της κοινωνίας.

Η «κοινωνία» αυτή εξασφαλίζει στον άνθρωπο τροφή, ενδυμασία, κατοικία, εργαλεία εργασίας, τον προικίζει με γλώσσα, με τις μορφές και το βασικό περιεχόμενο των σκέψεων. Η ζωή του είναι δυνατή χάρη στην εργασία και στα επιτεύγματα πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων στο παρελθόν και στο παρόν, όλων εκείνων που κρύβονται πίσω από τη μικρή λέξη «κοινωνία»

0 άνθρωπος κατά τη γέννησή του χάρη στην κληρονομικότητα αποκτά βιολογική σύσταση, που πρέπει να τη θεωρούμε καθορισμένη και αμετάβλητη, η οποία περιλαμβάνει φυσικές επιδιώξεις που είναι χαρακτηριστικές για τα ανθρώπινα όντα. (Όπως αναφέραμε παραπάνω, η βιολογική φύση του ανθρώπου δεν μπορεί να αλλάξει για πρακτικούς λόγους). Εκτός από αυτό, στη διάρκεια της ζωής του αποκτά πολιτιστική ψυχοσύνθεση, που την παίρνει από την κοινωνία μέσω της επικοινωνίας και με πολλά άλλα είδη επίδρασης…

Η κοινωνική συμπεριφορά των ανθρώπινων υπάρξεων μπορεί να διαφέρει πολύ ανάλογα με τα επικρατούντα πολιτιστικά πρότυπα και τύπους οργάνωσης που κυριαρχούν στην κοινωνία. Σε αυτό ακριβώς βασίζουν τις ελπίδες όσοι επιδιώκουν να καλυτερέψουν την τύχη του ανθρώπου: οι άνθρωποι δεν είναι καταδικασμένοι λόγω της βιολογικής τους ψυχοσύνθεσης να αλληλοεξοντώνονται ή να παραδίδονται στο έλεος της σκληρής και αναπόφευκτης μοίρας.

Αν αναρωτηθούμε πώς πρέπει να αλλάξουμε τη διάρθρωση της κοινωνίας και του πολιτισμού της για να γίνει πιο ευνοϊκή η ανθρώπινη ζωή, πρέπει να θυμούμαστε ότι πάντα υπάρχουν ορισμένες συνθήκες που δεν μπορούμε να τις αλλάξουμε. Πολύ περισσότερο, οι τεχνολογικές και δημογραφικές διαδικασίες μερικών τελευταίων αιώνων δημιούργησαν συνθήκες που είναι επίσης αμετάβλητες. Στις περιοχές με μόνιμο και πυκνό πληθυσμό η παραγωγή των αναγκαίων για τη ζωή αγαθών προϋποθέτει υποχρεωτικά τον καταμερισμό της εργασίας και μια μεγάλη συγκέντρωση παραγωγικού μηχανισμού.

Η εποχή που τα άτομα ή συγκριτικά μικρές ομάδες μπορούσαν να έχουν πλήρη επάρκεια, η οποία όταν κοιτάμε στα περασμένα μας φαίνεται τόσο ειδυλλιακή, έφυγε μια για πάντα. θα είναι απλώς μια μικρή υπερβολή αν πούμε ότι από την άποψη της παραγωγής και κατανάλωσης η ανθρωπότητα αποτελεί σήμερα κιόλας μια παγκόσμια κοινότητα.

Τώρα μπορώ να προσδιορίσω σύντομα την ουσία της σημερινής κρίσης. Πρόκειται για τη στάση του ατόμου απέναντι στην κοινωνία. Το άτομο συνειδητοποιεί σε μεγαλύτερο βαθμό παρά ποτέ άλλοτε την εξάρτησή του από την κοινωνία. Όμως δεν εκλαμβάνει την εξάρτηση αυτή ως θετικό φαινόμενο, ως οργανική σχέση, ως προστατευτική δύναμη, αλλά μάλλον ως απειλή κατά των φυσικών του δικαιωμάτων ή ακόμα και κατά της οικονομικής του ύπαρξης. Πολύ περισσότερο, η θέση του στην κοινωνία είναι τέτοια που οι εγωιστικές επιδιώξεις του αυξάνουν συνεχώς, ενώ οι κοινωνικές, πιο αδύνατες από τη φύση τους επιδιώξεις του, όλο και πιο πολύ καταρρέουν.

Όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα από τη θέση τους στην κοινωνία υποφέρουν από τη διαδικασία αυτή. Αιχμάλωτοι του εγωισμού τους, χωρίς οι ίδιοι να το αντιλαμβάνονται, νοιώθουν ανυπεράσπιστοι, μοναχικοί, στερημένοι από την ικανότητα, με αφέλεια, απλά και απερίσκεπτα να χαίρονται τη ζωή. 0 άνθρωπος μπορεί να βρει νόημα στη ζωή – που είναι τόσο σύντομη και γεμάτη κινδύνους – μόνο αφιερώνοντας τον εαυτό του στην κοινωνία.

Η οικονομική αναρχία της καπιταλιστικής κοινωνίας, όπως υπάρχει σήμερα, είναι κατά τη γνώμη μου η πραγματική πηγή του κακού. Βλέπουμε μια τεράστια μάζα παραγωγών που πασχίζουν ακατάπαυστα να αφαιρέσουν ο ένας από τον άλλο τους καρπούς της συλλογικής εργασίας τους – όχι με τη βία, αλλά σύμφωνα με τους νόμιμα καθιερωμένους κανόνες. Από την άποψη αυτή είναι σημαντικό ότι τα μέσα παραγωγής, δηλαδή όλες οι παραγωγικές δυνάμεις, απαραίτητα για την παραγωγή καταναλωτικών εμπορευμάτων, καθώς και οι ολοένα νέες επενδύσεις μπορούν να είναι νόμιμα και κατά το μεγαλύτερο μέρος αποτελούν ατομική ιδιοκτησία ξεχωριστών προσώπων.

Για απλοποίηση θα αποκαλώ στη συνέχεια «εργάτες» όσους δεν ανήκουν στους ιδιοκτήτες μέσων παραγωγής, αν και αυτό δεν αντιστοιχεί πλήρως στη συνηθισμένη χρήση του όρου αυτού. 0 ιδιοκτήτης μέσων παραγωγής είναι σε θέση να αποκτά εργατική δύναμη. Χρησιμοποιώντας τα μέσα παραγωγής, ο εργάτης παράγει νέα εμπορεύματα που γίνονται ιδιοκτησία του καπιταλιστή. Εδώ έχει ακριβώς σημασία η συσχέτιση της πραγματικής αξίας αυτού που ο εργάτης παράγει και εκείνου που του πληρώνουν. Όσο καιρό η σύμβαση εργασίας είναι «ελεύθερη», αυτό που παίρνει ο εργάτης δεν καθορίζεται από την πραγματική αξία των παραγόμενων από αυτόν εμπορευμάτων, αλλά από τις ελάχιστες ανάγκες του και την προσφορά και ζήτηση εργατικής δύναμης από τους καπιταλιστές. Έχει σημασία να καταλάβουμε ότι ακόμη και στη θεωρία η αμοιβή του εργάτη δεν καθορίζεται από την αξία αυτού που έχει παράγει.

Βρισκόμαστε μπροστά στην τάση του ιδιωτικού κεφαλαίου προς την όλο και μεγαλύτερη συγκέντρωση. Εν μέρει λόγω του ανταγωνισμού των καπιταλιστών, εν μέρει γιατί η ανάπτυξη της τεχνολογίας και ο αυξανόμενος καταμερισμός της εργασίας ενθαρρύνουν το σχηματισμό μεγαλύτερων παραγωγικών μονάδων σε βάρος των μικρών. Αποτέλεσμα της ανάπτυξης αυτής είναι η ολιγαρχία του ιδιωτικού κεφαλαίου, η κολοσσιαία εξουσία του οποίου δεν μπορεί να ελέγχεται αποτελεσματικά ακόμη και σε μια δημοκρατική κοινωνία. Αυτό συμβαίνει, γιατί τα μέλη των νομοθετικών οργάνων εκλέγονται από τα πολιτικά κόμματα, τα οποία χρηματοδοτούνται και επηρεάζονται βασικά από τους ιδιώτες επιχειρηματίες, που επιδιώκουν για πρακτικούς σκοπούς να απομακρύνουν το εκλογικό σώμα από τους νομοθέτες. Σαν αποτέλεσμα οι αντιπρόσωποι του λαού δεν υπερασπίζονται αποτελεσματικά τα συμφέροντα των μη προνομιούχων ομάδων του πληθυσμού. Πολύ περισσότερο, στις υπάρχουσες συνθήκες οι ιδιώτες επιχειρηματίες ελέγχουν αναπόφευκτα τις κύριες πηγές πληροφόρησης (τύπο, ραδιόφωνο, εκπαίδευση). Για το λόγο αυτό, ο απλός πολίτης είναι πολύ δύσκολο και στις περισσότερες περιπτώσεις απλώς αδύνατο να καταλήξει σε αντικειμενικά συμπεράσματα και να ασκεί με εξυπνάδα τα πολιτικά του δικαιώματα.

Η κατάσταση που επικρατεί στην οικονομία, βασιζόμενη στην καπιταλιστική ατομική ιδιοκτησία, χαρακτηρίζεται επομένως από δυο κύριες αρχές: πρώτο, τα μέσα παραγωγής (κεφάλαιο), αποτελούν ατομική ιδιοκτησία και οι ιδιοκτήτες τα διαχειρίζονται κατά την κρίση τους. Δεύτερο, η σύμβαση εργασίας είναι ελεύθερη. Φυσικά από την άποψη αυτή δεν υπάρχει καθαρή καπιταλιστική κοινωνία.

Πρέπει ιδιαίτερα να σημειώσουμε ότι οι εργάτες, χάρη στη μακροχρόνια και έντονη πολιτική πάλη σημείωσαν επιτυχίες εξασφαλίζοντας σε ορισμένες κατηγορίες εργατών «βελτιωμένη» μορφή ελεύθερης σύμβασης εργασίας. Αλλά η σημερινή οικονομία στο σύνολό της διαφέρει κατά πολύ από τον «καθαρό» καπιταλισμό.

Η παραγωγή πραγματοποιείται για χάρη του κέρδους και όχι για το όφελος, αλλά δεν υπάρχει εγγύηση ότι όλοι, όσοι θέλουν και μπορούν να εργαστούν, θα μπορέσουν σίγουρα να βρουν δουλειά. Σχεδόν πάντα υπάρχει στρατιά ανέργων. 0 εργάτης φοβάται συνεχώς να μη χάσει τη δουλειά του. Επειδή οι άνεργοι και οι χαμηλόμισθοι εργάτες δεν αποτελούν προσοδοφόρα αγορά, η παραγωγή καταναλωτικών εμπορευμάτων είναι περιορισμένη με αποτέλεσμα να υπάρχουν σοβαρές δυσκολίες. Η τεχνική πρόοδος οδηγεί συχνά στην αύξηση της ανεργίας και όχι στην ελάφρυνση από τα βάρη της εργασίας. 0 προσανατολισμός στο κέρδος σε συνδυασμό με τον ανταγωνισμό των καπιταλιστών είναι η αιτία της αστάθειας στη συσσώρευση και τη χρησιμοποίηση του κεφαλαίου, πράγμα που οδηγεί σε όλο και πιο σοβαρές καταστάσεις ύφεσης. 0 απεριόριστος ανταγωνισμός οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερη σπατάλη εργασίας και έτσι παραμορφώνει την κοινωνική συνείδηση των ανθρώπων, όπως ανάφερα πιο πάνω.

Θεωρώ την παραμόρφωση αυτή των προσωπικοτήτων το μεγαλύτερο κακό του καπιταλισμού. Ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα πάσχει από αυτό το κακό. Το υπέρμετρο αίσθημα του ανταγωνισμού εμφυτεύεται στους φοιτητές, που τους μαθαίνουν να θέτουν υπεράνω την επιτυχία, ως προετοιμασία για τη μελλοντική καριέρα.

Είμαι πεισμένος ότι μόνο ένας δρόμος υπάρχει για να μπει τέλος σε όλο αυτό το κακό, δηλαδή τη δημιουργία της σοσιαλιστικής οικονομίας με το αντίστοιχο σε αυτή σύστημα παιδείας, προσανατολισμένης σε κοινωνικούς σκοπούς. Σε μια τέτοια οικονομία η κοινωνία κατέχει τα μέσα παραγωγής και τα διαχειρίζεται με βάση το σχεδιασμό. Η σχεδιασμένη οικονομία προσαρμόζει την παραγωγή στις ανάγκες της κοινωνίας, κατανέμει την εργασία στους ικανούς για εργασία και εγγυάται τα μέσα προς το ζειν για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί. Αντί για την εξύμνηση της εξουσίας και της επιτυχίας, όπως γίνεται στη σημερινή μας κοινωνία, η παιδεία που συμπληρώνεται με την ανάπτυξη των εσωτερικών ικανοτήτων της προσωπικότητας, θα αποβλέπει στην ανάπτυξη σε αυτή της συναίσθησης της ευθύνης για τους άλλους ανθρώπους.

Ωστόσο, πρέπει να θυμούμαστε ότι η σχεδιασμένη οικονομία δε σημαίνει ακόμα σοσιαλισμός. Η σχεδιασμένη οικονομία αυτή καθεαυτή μπορεί να συνοδεύεται από την πλήρη υποδούλωση της προσωπικότητας. Η επίτευξη του σοσιαλισμού απαιτεί την επίλυση ορισμένων εξαιρετικά δύσκολων κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων. Πώς, λόγου χάρη, παίρνοντας υπόψη το βάθεμα της συγκέντρωσης της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας θα αποτραπεί η μετατροπή της γραφειοκρατίας σε δύναμη που κατέχει την πλήρη εξουσία. Πώς θα προστατευτούν τα δικαιώματα του ατόμου και ταυτόχρονα να υπάρχει εγγύηση ενός δημοκρατικού αντίβαρου στην εξουσία της γραφειοκρατίας. Οι σκοποί και τα προβλήματα του σοσιαλισμού δεν είναι τόσο απλά και η σαφής κατανόησή τους έχει μέγιστη σημασία στο μεταβατικό μας αιώνα. Δεδομένου ότι στις σημερινές συνθήκες η ελεύθερη, ανεμπόδιστη συζήτηση των προβλημάτων αυτών βρίσκεται πρακτικά υπό απαγόρευση, νομίζω ότι η έκδοση του περιοδικού αυτού («Monthy review») Θα προσφέρει στην κοινωνία μεγάλη υπηρεσία
Albert Einstein: Γιατί σοσιαλισμός
 

madrach

Ενεργό Μέλος
Εγγρ.
29 Σεπ 2015
Μηνύματα
1.896
Κριτικές
10
Like
1.293
Πόντοι
506
Στην εποχή μας έχουμε δει πολλά πολιτικά συστήματα. Είδαμε τη δεξιά, την αριστερά, τον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό και πήραμε και μια ιδέα από το φασισμό.

Σκεφτομαι λοιπόν ότι χρειάζεται να εισαχθεί νέα πολιτική σκέψη, πέρα από τις χρεοκοπημένες αριστερά και δεξιά, που θα ξαναφέρει την εξουσία στο λαό.
Ενα ερωτημα ειναι εαν ο λαος θελει να ερθει στην εξουσια και εαν θελει να συμμετεχει ενεργα στη ληψη αποφασεων
 
OP
OP
D

DESMOND

Μέλος
Εγγρ.
12 Νοε 2017
Μηνύματα
272
Like
142
Πόντοι
1
"...Σε μια τέτοια οικονομία η κοινωνία κατέχει τα μέσα παραγωγής και τα διαχειρίζεται..."

Έτσι μας κοροϊδεύουν οι αριστεροί. Αναλαμβάνουν αυτοί την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και σου λένε "φίλε τώρα τα μέσα παραγωγής τα έχει η κοινωνία, άρα δεν μπορείς να έχεις αντίρρηση". Αντιποιούνται δηλαδή την κοινωνία, λέγοντας ότι η κοινωνία είναι αυτοί!

Σε τέτοια περίπτωση τα μέσα παραγωγής δεν τα διαχειρίζεται μεν καπιταλστής, αλλά η το ίδιο ή περισσότερο σιχαμένη φάρα της γραφειοκρατίας, δημοσιοϋπαλληλίας, της σοσιαλιαστικής δηλ. μπουρδουαζίας.

Ο άνθρωπος δεν έρχεται στη Γη για να υπακούσει σε κοινωνικές δυναμικές, ούτε για να εκπληρώσει το όραμα του Άινστάιν, της Ρόζας ή του οποιοδήποτε άλλου πεφωτισμένου μαλάκα.

O κάθε άνθρωπος έρχεται στη Γη για να γίνει ένας μικρός αυτοκράτορας. Η δε κοινωνία υπάρχει για να ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ την προσωπικότητά του, όχι να την υποτάξει.


 

Επισκέπτης

Συνημμένα

  • κατάλογος.jpg
    κατάλογος.jpg
    5,3 KB · Εμφανίσεις: 27

dude33

Μέλος
Εγγρ.
10 Νοε 2007
Μηνύματα
9.198
Like
757
Πόντοι
146
Στην εποχή μας έχουμε δει πολλά πολιτικά συστήματα. Είδαμε τη δεξιά, την αριστερά, τον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό και πήραμε και μια ιδέα από το φασισμό.

Όμως είναι κοινή η διαπίστωση ότι, σήμερα, υπάρχει διάσταση ανάμεσα σε αυτό που θέλουν οι πολίτες και σε αυτό που τελικά κάνουν οι πολιτικές ηγεσίες. Το καλύτερο παράδειγμα είναι το θέμα του μεταναστευτικού. Άλλα θέλει η πλειονότητα του κόσμου και άλλα γίνονται. Και παρά το ότι όλοι λένε ότι είναι δημοκράτες, όπως ο διάολος λέει ότι είναι παρθένος, δεν κάνουν δημοψηφίσματα.

"Ο λαός" λέει "είναι ανώριμος".

Όμως δημοκρατία σημαίνει κυριαρχία της πλειοψηφίας. Ότι δηλαδή θα πραγματοποιείται η θέληση και τα οράματα της πλειονότητας του κόσμου, όχι το όραμα ενός Καλλέργη, ή το όραμα μιας ιντελιγκέντσιας που αυτοχρίστηκε "πεφωτισμένη".

Σκεφτομαι λοιπόν ότι χρειάζεται να εισαχθεί νέα πολιτική σκέψη, πέρα από τις χρεοκοπημένες αριστερά και δεξιά, που θα ξαναφέρει την εξουσία στο λαό.
Φιλαράκι πολλά υγρά και στην σκιά.Δεν είναι να παίζεις με την ζέστη.
 
OP
OP
D

DESMOND

Μέλος
Εγγρ.
12 Νοε 2017
Μηνύματα
272
Like
142
Πόντοι
1
Ενα ερωτημα ειναι εαν ο λαος θελει να ερθει στην εξουσια και εαν θελει να συμμετεχει ενεργα στη ληψη αποφασεων

Στην Ελλάδα αυτό είναι όντως ένα θέμα. Ο έλληνας δείχνει παθητικός.

Παραδίπλα έχουμε ενεργητικούς λαούς που βρίσκουν τον τρόπο να πετύχουν αυτό που θέλουν.

Πάρε παράδειγμα το θέμα των ταυτοτήτων (κάρτα πολιτη κοκ). Οι βρετανοί δεν έχουν ταυτότητες. Μετά τις επιθέσεις του 2015 στο Λονδίνο, νόμος τους υποχρέωσε να πανε  να βγάλουν, και μέλιστα ηλεκτρονικές με βιομετρικά, τις οποίες θα πλήρωναν από την τσέπη τους με 80 λίρες. Αντέδρασαν, ο νόμος καταργήθηκε και εξακολουθούν να ΜΗΝ έχουν ταυτότητες.

Τώρα η γραφειοκρατία της ΕΕ θέλει να φτιάξει τράπεζα DNA για τον καθένα από μας. Χρειαζόμαστε λοιπόν ενεργητικούς όχι παθητικούς πολίτες για να μην καταλήξουμε όπως η Ντόλυ το προβατάκι.
 

max-mad

Σπουδαίος
Εγγρ.
29 Ιαν 2009
Μηνύματα
1.822
Κριτικές
10
Like
458
Πόντοι
3.245
Χρειαζομαστε αλλαγη νοοτροπιας.Τα αλλα θα ακολουθησουν….
 

dude33

Μέλος
Εγγρ.
10 Νοε 2007
Μηνύματα
9.198
Like
757
Πόντοι
146
Στην Ελλάδα αυτό είναι όντως ένα θέμα. Ο έλληνας δείχνει παθητικός.

Παραδίπλα έχουμε ενεργητικούς λαούς που βρίσκουν τον τρόπο να πετύχουν αυτό που θέλουν.

Πάρε παράδειγμα το θέμα των ταυτοτήτων (κάρτα πολιτη κοκ). Οι βρετανοί δεν έχουν ταυτότητες. Μετά τις επιθέσεις του 2015 στο Λονδίνο, νόμος τους υποχρέωσε να πανε  να βγάλουν, και μέλιστα ηλεκτρονικές με βιομετρικά, τις οποίες θα πλήρωναν από την τσέπη τους με 80 λίρες. Αντέδρασαν, ο νόμος καταργήθηκε και εξακολουθούν να ΜΗΝ έχουν ταυτότητες.

Τώρα η γραφειοκρατία της ΕΕ θέλει να φτιάξει τράπεζα DNA για τον καθένα από μας. Χρειαζόμαστε λοιπόν ενεργητικούς όχι παθητικούς πολίτες για να μην καταλήξουμε όπως η Ντόλυ το προβατάκι.
Εχουν δίπλωμα οδήγησης ή διαβατήριο που έχουν την ίδια βαρύτητα.ΚΑι φυσικά τα στοιχεία τους είναι σε άπειρες βάσης δεδομένων και παντού έχει κάμερες.
 
OP
OP
D

DESMOND

Μέλος
Εγγρ.
12 Νοε 2017
Μηνύματα
272
Like
142
Πόντοι
1
Εχουν δίπλωμα οδήγησης ή διαβατήριο που έχουν την ίδια βαρύτητα.ΚΑι φυσικά τα στοιχεία τους είναι σε άπειρες βάσης δεδομένων και παντού έχει κάμερες.

Κι άλλη εξυπνάδα ρε;

Όταν πήρα το βρετανικό δίπλωμα οδήγησης το 1996 ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΤΟΧΟΥ.

Ίδια βαρύτητα λες;
 

geoMan

Ανώτερος
Εγγρ.
24 Μαΐ 2009
Μηνύματα
27.105
Κριτικές
16
Like
13.003
Πόντοι
5.577
Τυπε ο λαος εδειξε με την ψηφο του οτι δεν τον ενοχλουν οι λαθρο
Αντιθετα με τον ιταλικο λαο που μεσω του σαλβινι ειπε στον Γκηρ να τους παρει σπιτι του
 

alex71

Ανώτερος
Εγγρ.
5 Σεπ 2010
Μηνύματα
150.859
Κριτικές
1
Like
28.710
Πόντοι
8.006
Τυπε ο λαος εδειξε με την ψηφο του οτι δεν τον ενοχλουν οι λαθρο
Δεξια ψηφισε ο λαος ρε τύπε

Τι επρεπε να ψηφισει δηλαδη για να δειξει οτι τον ενοχλουν?
Τους νεοναζι?
Ωχου πια...
 
OP
OP
D

DESMOND

Μέλος
Εγγρ.
12 Νοε 2017
Μηνύματα
272
Like
142
Πόντοι
1
Τυπε ο λαος εδειξε με την ψηφο του οτι δεν τον ενοχλουν οι λαθρο
Αντιθετα με τον ιταλικο λαο που μεσω του σαλβινι ειπε στον Γκηρ να τους παρει σπιτι του

Τύπε ότι και να ψήφιζε το ίδιο θα γινότανε. Είμαι βέβαιος ότι και οι νεο-νάζι να έβγαιναν, μετά από ένα καφεδάκι με τη Ανχέλα, θα γύριζαν και θα έλεγαν, "ε, εντάξει ρε παιδιά, μην πέσουμε και στο επίπεδο του Σαλβίνι".
 

AntonisAnt2

Μέλος
Εγγρ.
19 Αυγ 2017
Μηνύματα
2.447
Κριτικές
1
Like
530
Πόντοι
96
... Ας εξετάσουμε πρώτα απ’ όλα το ζήτημα αυτό από την άποψη της επιστημονικής γνώσης...

... πρέπει να θυμούμαστε ότι η σχεδιασμένη οικονομία δε σημαίνει ακόμα σοσιαλισμός...

...
Albert Einstein: Γιατί σοσιαλισμός

τι ειναι ολο αυτο το σεντονι ?

οι αποψεις του Einstein ?

επειδη δεν καθησα να το διαβασω ολο, μοναχα η υποστηριξη στην σχεδιασμενη οικονομια (ενας ινστρουχτορας θα μας επιβαλει τι θα παραγουμε και τι θα καταναλωσουμε) δειχνει οικονομικα αναλφαβητο
 

madrach

Ενεργό Μέλος
Εγγρ.
29 Σεπ 2015
Μηνύματα
1.896
Κριτικές
10
Like
1.293
Πόντοι
506
εχει ενδιαφερον τα αιτηματα των διαδηλωτων στη Γαλλια. Βασικα δεν ξερων εαν ειναι αντιθετα με δεξια λογικη. Θα ηθελα να διαβασω απο καποιον που αυτοαποκαλειται δεξιος την αποψη του
Ενδιαφερον ειναι το αιτημα 38
 

alex71

Ανώτερος
Εγγρ.
5 Σεπ 2010
Μηνύματα
150.859
Κριτικές
1
Like
28.710
Πόντοι
8.006
εχει ενδιαφερον τα αιτηματα των διαδηλωτων στη Γαλλια. Βασικα δεν ξερων εαν ειναι αντιθετα με δεξια λογικη. Θα ηθελα να διαβασω απο καποιον που αυτοαποκαλειται δεξιος την αποψη του
Ενδιαφερον ειναι το αιτημα 38
Δεν μας απασχολουν τα αιτηματα και οι αποψεις των κιτρινων φασιστων
 

citizen(1)

Ενεργό Μέλος
Εγγρ.
7 Ιαν 2008
Μηνύματα
792
Like
1.948
Πόντοι
206
τι ειναι ολο αυτο το σεντονι ?

οι αποψεις του Einstein ?

επειδη δεν καθησα να το διαβασω ολο, μοναχα η υποστηριξη στην σχεδιασμενη οικονομια (ενας ινστρουχτορας θα μας επιβαλει τι θα παραγουμε και τι θα καταναλωσουμε) δειχνει οικονομικα αναλφαβητο
Οι πόροι του πλανήτη είναι πεπερασμένοι και ούτως ή άλλως θα οδηγηθούμε από ανάγκη σε έλεγχο της παραγωγής και της κατανάλωσης. Στην "ελεύθερη" καπιταλιστική κοινωνία δρα με τεράστια επιτυχία το μεγαλύτερο σύστημα ελέγχου και χειραγώγησης του ανθρώπινου μυαλού αλλά με τρόπο που οι αδαείς να νομίζουν ότι είναι οι κύριοι του εαυτού τους και των "επιλογών" τους
 

Stories

Νέο!

Stories

Top Bottom