Μια βραδιά στη Μπογκοτά

Μια βαριά ίωση που με φιλοδώρησε ο υιός μου με καθήλωσε σπίτι. Συγγενείς φίλοι και γκόμενες σε ‘’απαγορευτικό απόπλου΄΄ για να μην μεταδώσω τον ιό.

Μετά από τετράωρο διάβασμα  των εξομολογήσεων του Ρουσσώ έννοιωθα την ανάγκη να το γυρίσω σε γράψιμο.

Και ο πυρετός από την ίωση άνοιγε στη μνήμη μου λαγούμια και ξέθαβε αναμνήσεις επώδυνες που όμως ο περασμένος πια χρόνος τους έδινε μια γλυκιά επίγευση.

Αρχισα να γράφω με επιταχυνόμενο ρυθμό λες και κάποιος μαλάκας είχε μπεί στο κεφάλι μου και μου υπαγόρευε.

Για να προλάβω posts με κόμπρες, πύθωνες, βόες, νερόφιδα, και λοιπά άλλα εκλεκτά ερπετά ας πούμε εκ προοιμίου ότι η ιστορία είναι φανταστική και όχι αληθινή. Αλλωστε λίγη σημασία έχει.

Ο τίτλος του νήματος με βάση το αποτέλεσμα  θα μπορούσε να είναι και ‘’ H διαλεκτική του δαγκώματος της λαμαρίνας’’

Μην περιμένετε φωτογραφίες σε αυτό το νήμα. Αφορά εμπειρία από ταξίδι αλλά δεν είναι ‘’τουριστικού’’ τύπου.

Για όσους δεν αρέσκονται στα συνήθη μακρόσυρτα σεντόνια μου, απλό είναι, τα αγνοούν.

Σε κάθε περίπτωση… Τρολάρετε υπεύθυνα.

Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1990 δούλευα σε μια πολυεθνική στο Μόντρεαλ του Καναδά.

Είχα υπευθυνότητα πωλήσεων κάποιων προιόντων και υπηρεσιών σε βόρεια και Νότια Αμερική. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ταξιδεύω συνέχεια σε όλες τις χώρες της ηπείρου.

Εκείνο το βράδυ είχα φτάσει ταξιδεύοντας από το Μαιάμι στo El Dorado το αεροδρόμιο της  Μπογκοτά στην Κολομβία περίπου στις 14:30.

Θα έμενα στη Κολομβία 6 μέρες για να δώ 3 πελατες προκειμένου να παρουσιάσω κάποιες νέες λύσεις και να επεκτείνω κάποιες παλιές.

Στο check in του ξενοδοχείου είδα το tabloid με την ανακοίνωση του event. Επίδειξη μόδας κάποιου πουστρομόδιστρου που δεν θυμάμαι τώρα το όνομά του… Η πρώτη μου σκέψη ήταν κοινότυπη. Παπαριές !!

Ολο το  απόγευμα έκανα ένα τρίωρο περπάτημα στη πόλη τραβώντας φωτογραφίες κατά τη προσφιλή μου μέθοδο.

Το βράδυ μετά από ένα μπάνιο, και ενώ έτρωγα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου πλησίασε στο τραπέζι μου μια όμορφη κοπελίτσα και μου έδωσε μια πρόσκληση για την επίδειξη μόδας του πουστρομόδιστρου που θα ξεκινούσε σε μισή ώρα.

Προφανώς δεν είχαν τη προσέλευση που περίμεναν και ψάρευαν κόσμο για να γεμίσουν την αίθουσα.

Ηταν και σχετικά νωρίς, τέλειωσα το φαγητό μου και σκέφτηκα άντε να πάμε να δούμε τι παίζει.

Η αίθουσα σχετικά μεγάλη. Πολλές σχετικά γηραιές κυρίες της υψηλής κοινωνίας της Μπογκοτά στις πρώτες θέσεις δίπλα στη πασαρέλα πλαισιωμένες από κάποιες κραγμένες αντρικές λούγκρες και κάποιες πιο ΄΄συντηρητικές’’  κρυπτολούγκρες με ιδιαίτερη avant guard αισθητική στο ντύσιμό τους.

Ηταν ζήτημα αν το 20% με 30% των αντρών εκεί μέσα να ήταν straight.

H παράσταση είχε ήδη ξεκινήσει.

Κάποιες ψιλόλιγνες αντικειμενικά πολύ όμορφες κοπέλες σε cat walk παρέλαση πάνω στη πασαρέλα. Το μάτι μου βέβαια τράβαγαν οι κοπέλες και όχι τα ρούχα που φορούσαν.

Κάτι  όμως με χαλούσε ( το συναίσθημα δουλεύει πιο γρήγορα από τη λογική πάντα ).

Δεν άργησα να συνειδητοποιήσω ότι ήταν το βλέμμα των μοντέλων που παρήλαυναν που μου έβγαζε ( ως Mindreader )  κάτι ανάμεσα σε αφ’ υψηλού ψυχρότητα, απλανή έλλειψη ενδιαφέροντος προς τον περιβάλλοντα χώρο και τις εκεί ανθρώπινες υπάρξεις, και προσποιητή νευρώδη ( και ίσως υποβοηθούμενη από το Κολομβιανό εθνικό προιόν ) ενεργητικότητα που δεν κατάφερνε να κρύψει την κούραση και την εξαναγκαστική υποχρέωση.

Κοντολογίς κάτι σαν πανέμορφα εξωτικά ζόμπι δηλαδή.

Κάπου εκεί ετοιμαζόμουν να φύγω βηματίζοντας αργά προς την έξοδο μέχρις ότου στην αλλαγή των μοντέλων στη πασαρέλα βγήκε ένα ον εξωπραγματικά θεσπέσιο.

Ενώ είχα ξεκινήσει να φύγω και βημάτιζα προς την έξοδο ο λαιμός μου ακούσια έστριψε και έπεσα πάνω σε κάτι άδειες καρέκλες προκαλώντας γέλια σε κάτι παρατρεχάμενες κραγμένες λούγκρες.

Στο βλέμμα της  της πέταγαν όλοι οι Αγγελοι από τους πίνακες του Ραφαήλου.

Ψηλή λίγο πάνω από 170  με ένα ανεπιτήδευτο φυσικό βάδισμα που έδενε με αυτό το υπέροχο χαμόγελο που άνθιζε αβίαστα  στο πρόσωπό της φωτίζοντας το χώρο γύρω της, σε αντίθεση με τα προηγούμενα ‘’μοιραία πανέμορφα ζόμπι’’ που όταν χαμογελούσαν ήταν σαν να σου δείχνουν τα δόντια τους απειλώντας σε.

Σώμα λεπτό και ελαφρά μυώδες αλλά με τονισμένες κολομπιάνικες καμπύλες και μέση δακτυλίδι. Δέρμα λευκό βελούδινο και μακριά ίσια καστανόξανθα μαλλιά. Κορμί διαβόλου, πρόσωπο αγγέλου, χαμόγελο λουλούδι, περπάτημα γαζέλας. 23 Μαίων ( όπως αργότερα έμαθα ) με το τουρλωτό κώλο και τα 2,5άρια βυζιά της  να ατενίζουν τα αστέρια  βγάζοντας τους ειρωνικά τη γλώσσα.

Οι αποφάσεις είχαν ληφθεί από το θυμικό χωρίς να χρειασθεί να λειτουργήσει καν το μυαλό.

Δεν πάω πουθενά. Αυτό το θέλω.

Αυτό το θέλω και θα το πάρω δεν πάει να γαμηθεί το σύμπαν.

Βγήκα στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου και παρήγγειλα τηλεφωνικά μια εντυπωσιακή ανθοδέσμη.

Μετά από 25 λεπτά η ανθοδέσμη έφτασε λίγο πριν το τέλος του event.

Η προσπάθεια μου να μπώ στα καμαρίνια προκειμένου να προσεγγίσω τον Αγγελο που άκουγε στο όνομα Aurora προσέκρουσε σε δυο κοστουμαρισμένα γομάρια που έφραζαν την είσοδο στα καμαρίνια.

Σκέφτηκα ότι χρειαζόμουν κάποια πουστιά.

Η γλώσσα καμμιά φορά σε βοηθάει παραπέμποντάς σε.  Ποιοι είναι expert στις πουστιές ?? Μα οι πούστηδες φυσικά.

Και μέσα εκεί είχε περίσσεια από  πούστηδες. Είχα πριν παρατηρήσει ότι ένας ‘’βοηθός’’ στην εκδήλωση που μπαινόβγαινε στα καμαρίνια με κοίταζε με ‘’νόημα και πάθος’’ και προφανώς δε είχα δώσει σημασία.

Τον πλησίασα και ο διάλογος στα ισπανικά ήταν απλός

-Καλησπέρα !!.

-Καλησπέρα όμορφε !! Σίγουρα είσαι ξένος. Από πού είσαι ?? ( Ολο ναζι και ‘’θηλυκότητα’’ )
-Από την Ελλάδα !!

-Δεν το πιστεύω !! Ένας Αρχαίος Ελληνας θεός απόψε μαζί μας. Θα το πώ στον μαέστρο ( αρχιμόδοστρο ) θα τρελαθεί !!

-Όχι όχι … Σε παρακαλώ όχι στον Μαέστρο. Θέλω να το πεις στην Aurora και να της δώσεις αυτά τα λουλούδια από εμένα.

- Και γιατί δεν τις τα δίνεις ο ίδιος Ομορφε ?? Ντρέπεσαι ??

-Τα παιδιά εκεί ( Δείχνοντας τα γομάρια ) δεν με αφήνουν να περάσω και δεν είναι ιδιαίτερα ομιλητικά.

-Αααα ναι αυτοί !! Αυτοί οι ανέραστοι που δεν τους σηκώνεται από τα στεροειδή !! Τι να καταλάβουν αυτοί από Ερωτα μωρό μου ??!!

-Και αν σου κάνω τη χάρη εσύ τι θα κάνεις για εμένα Ελληνα θεέ ??

-Θα σε κεράσω μια σαμπάνια !!!

-Ααααχ και εγώ ήλπιζα σε κάτι παραπάνω. Αλλά εντάξει η Aurora πρέπει να παραδεχθώ είναι πιο θηλυκή από εμένα. Μόνο αυτή όμως εεεε  καμία άλλη. Να το ξέρεις αυτό.

-Σε παρακαλώ !!!

-Εντάξει εντάξει και… που είναι  η Σαμπάνια ??

Εβγαλα ένα εικοσαδόλαρο από το πορτοφόλι μου και του το έδωσα.

-Εντάξει ?? Θέλω να της πείς ότι θα με έκανε πολύ ευτυχισμένο αν με έβλεπε για μόνο 5 λεπτά !!!

- Τόσο γρήγοροι είστε στην Ελλάδα ???

-Σε παρακαλώ !!

-Εντάξει Εντάξει Περίμενε !!

Η συνέχεια αργότερα λόγω ''τεχνικού'' προβλήματος !!

Mindreader έγραψε:

Στο βλέμμα της  της πέταγαν όλοι οι Αγγελοι από τους πίνακες του Ραφαήλου.

Ψηλή λίγο πάνω από 170  με ένα ανεπιτήδευτο φυσικό βάδισμα που έδενε με αυτό το υπέροχο χαμόγελο που άνθιζε αβίαστα  στο πρόσωπό της φωτίζοντας το χώρο γύρω της, σε αντίθεση με τα προηγούμενα ‘’μοιραία πανέμορφα ζόμπι’’ που όταν χαμογελούσαν ήταν σαν να σου δείχνουν τα δόντια τους απειλώντας σε.

Σώμα λεπτό και ελαφρά μυώδες αλλά με τονισμένες κολομπιάνικες καμπύλες και μέση δακτυλίδι. Δέρμα λευκό βελούδινο και μακριά ίσια καστανόξανθα μαλλιά. Κορμί διαβόλου, πρόσωπο αγγέλου, χαμόγελο λουλούδι, περπάτημα γαζέλας. 23 Μαίων ( όπως αργότερα έμαθα ) με το τουρλωτό κώλο και τα 2,5άρια βυζιά της  να ατενίζουν τα αστέρια  βγάζοντας τους ειρωνικά τη γλώσσα.

Κλικ για ολόκληρη προβολή...

!!!

καμια φωτο να τον παιξω παιζει, γιατι μονο με την περιγραφη δεν γινεται δουλεια???

raopau έγραψε:

καμια φωτο να τον παιξω παιζει, γιατι μονο με την περιγραφη δεν γινεται δουλεια???

Κλικ για ολόκληρη προβολή...

..

raopau έγραψε:

καμια φωτο να τον παιξω παιζει, γιατι μονο με την περιγραφη δεν γινεται δουλεια???

Κλικ για ολόκληρη προβολή...

Οπως έγραψα και στο εισαγωγικό post σε αυτό το thread δεν έχει φωτογραφίες.

Εχω ποστάρει δεκάδες αν όχι εκατοντάδες άλλες φωτογραφίες σε ''ταξιδιωτικά'' threads, αλλα εδώ είναι κάτι άλλο.