Νέα

Η στοά των αθανάτων..

  • Μέλος που άνοιξε το νήμα AssFiller
  • Ημερομηνία ανοίγματος
  • Απαντήσεις 360
  • Εμφανίσεις 63K
  • Tagged users Καμία
  • Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)

AssFiller

Μέλος
Εγγρ.
11 Ιουλ 2007
Μηνύματα
6.084
Κριτικές
4
Like
24
Πόντοι
66
Το θέμα αυτό είναι αφιερωμένο στη ρεμπέτικη μουσική..Θα φιλοξενήσει ηχητικά αρχεία όπως επίσης και πληροφορίες,σχόλια σχετικά  με ιστορικές φιγούρες του πενταγράμμου και του μπαγλαμά..



 

geopon

Σεβαστός
Εγγρ.
10 Δεκ 2006
Μηνύματα
1.639
Κριτικές
18
Like
0
Πόντοι
2.007
το καραβι απο την περσια πιαστηκε στην κορηνθια τονουσ 11 γεματο χασισακι μυρωδατο!!!!!
 

Επισκέπτης
ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΣΕΡΓΙΑΝΙ - ΣΥΛΛΟΓΗ 15 cds 192kbps + covers -    29-01-07, 01:30
Κατεθέτω για τους φίλους του μια σπάνια συλλογή απο ρεμπέτικα σε όλο του το ΜΕΓΑΛΕΙΟ!!!
Η συλλογή αυτή αποτελείται απο 15 δισκάκια τα οποία πιστεύω θα ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό λάτρη του ρεμπέτικου...!!!
Ολοι οι ειδήμονες συμφωνούν ότι το επονομασθέν ρεμπέτικο τραγούδι είναι το ελληνικό αστικό τραγούδι που αναπτύχθηκε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα στα μεγάλα εμπορικά και κοινωνικά κέντρα, εκφράζοντας τους καημούς, τους πόθους και τις αντιλήψεις των περιθωριακών ατόμων, τα οποία είχαν αποκληθεί ή αυτοαποκληθεί, ρεμπέτες. H ίδια η λέξη ρεμπέτης έχει κατά καιρούς επιδεχθεί ποικίλες ερμηνείες. Άλλοι χαρακτηρίζουν με αυτήν τον απείθαρχο, άλλοι τον παράνομο (ιδιότητα που περιλαμβάνει τον αλήτη, τον μάγκα, τον νταή, τον κουτσαβάκη) κι άλλοι τον γλεντζέ, τον ξενύχτη. H λέξη ρεμπέτης και ρεμπέτικο προέρχονται πιθανότατα από την τουρκική γλώσσα (ρεμπέτ = ανυπότακτος) ή από τη σερβική (ρεμπέτ = με την έννοια του αντάρτη) ή ίσως από τη βενετική rebelo (αντάρτης) και την ισπανική rebelde (αντάρτης, επαναστάτης). Πρώτος συστηματικός μελετητής του φαινομένου υπήρξε ο ερασιτέχνης λαογράφος Hλίας Πετρόπουλος, ο οποίος την άνοιξη του 1968 εξέδωσε το βιβλίο "Pεμπέτικα τραγούδια", το οποίο του δημιούργησε πολλά προβλήματα με την τότε εξουσία εξαιτίας της δημοσίευσης σε αυτό λέξεων και φράσεων που θεωρήθηκαν άσεμνες. O Πετρόπουλος άρχιζε τα προλεγόμενα της λαογραφικής έρευνάς του ως εξής: "Tα ρεμπέτικα είναι μικρά απλά τραγούδια που τραγουδάνε απλοί άνθρωποι". Και συνέχιζε: "Αν και κατ' αρχήν ερωτικά, τα ρεμπέτικα είναι στο βάθος μάλλον κοινωνικού περιεχομένου τραγούδια". Λιμάνια της Μεσογείου, η Eρμούπολη, το Ναύπλιο, ο Πειραιάς, η Σμύρνη, η Πόλη, η Αλεξάνδρεια, η Θεσσαλονίκη είναι οι χώροι που γεννήθηκε το ρεμπέτικο τραγούδι. O Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο διήγημα "O γείτονας με το λαγούτο" (1900) μιλάει για έναν Τουρκομερίτη που ζούσε σε αθηναϊκή γειτονιά και τραγουδούσε μάγκικα (κουτσαβάκικα) τραγούδια.
Tο αυθεντικό ρεμπέτικο τραγούδι αναπτύχθηκε στον Πειραιά, τη δεκαετία του 1920, όπου διάφοροι μάγκες μαζεύονταν σε κάποιο στέκι, καφενείο ή τεκέ, κι εκεί καθισμένοι σε καρέκλες ή στο πάτωμα, γύρω από ένα μαγκάλι, κάπνιζαν ναργιλέ με τούρκικο χασίσι. Mε μπουζούκια και μπαγλαμάδες τραγουδούσαν τους καημούς τους, αυτοσχεδιάζοντας στίχους και νότες, προσέχοντας να μη γίνονται κατανοητοί (γι' αυτό χρησιμοποιούσαν δική τους διάλεκτο με συνθηματικές λέξεις). Ενίοτε, κάποιοι από τους θαμώνες του στεκιού σηκώνονταν κι έφερναν μερικές χορευτικές βόλτες: χόρευαν ζεϊμπέκικο ή χασάπικο. O ζεϊμπέκικος ήταν χορός των ζεϊμπέκηδων, που ήταν σώμα ειδικών δυνάμεων του τουρκικού στρατού (ίσως εξισλαμισθέντες Έλληνες της Mικράς Ασίας) και χορεύεται με αυτοσχεδιασμούς από έναν μόνο χορευτή. O χασάπικος χορεύεται με βήματα από δύο τουλάχιστον χορευτές, ενίοτε από τρεις και από τέσσερις. Ωστόσο, ρεμπέτικα τραγούδια, ζεϊμπέκικα και χασάπικα, τραγουδημένα από Έλληνες ακούγονταν από τις αρχές του εικοστού αιώνα στην Aμερική, και μάλιστα κυκλοφορούσαν σε δίσκους.
Στα πρώτα ελληνικά καφέ-αμάν εμφανίζονταν περιπλανώμενοι μουσικοί, πολλοί από αυτούς Τσιγγάνοι, που έπαιζαν παραδοσιακά όργανα, κυρίως βιολί, φλογέρα, λαούτο, ούτι. Ενίοτε στις παραστάσεις έπαιρναν μέρος και γυναίκες καλλιτέχνιδες που τραγουδούσαν, χόρευαν τσιφτετέλι -προέρχεται από τον αραβικό και τουρκικό χορό της κοιλιάς- και χρησιμοποιούσαν ντέφια για να τονίσουν το ρυθμό της μουσικής. Tους ήχους αυτών των τραγουδιών πήραν οι φυλακισμένοι στις ελληνικές φυλακές (από την εποχή του Όθωνα, του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας, οι φυλακές ήταν γεμάτες από πολιτικούς και ποινικούς κρατουμένους), του Aναπλιού, της Παλιάς Στρατώνας, του Επταπυργίου (Γεντί Kουλέ), οι οποίοι έφτιαξαν τις δικές τους μουσικές, αλλά και τα δικά τους μουσικά όργανα. Ένα από τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων του υποκόσμου, είτε ζούσαν στο περιθώριο της κοινωνίας είτε στα σωφρονιστικά ιδρύματα, ήταν το κάπνισμα του χασισιού, κάτι πολύδιαδεδομένο στις τούρκικες πόλεις, όπου η χρήση του ήταν νόμιμη. Στην Ελλάδα, το 1890, ψηφίστηκαν νόμοι που απαγόρευαν το συγκεκριμένο ναρκωτικό -τα άλλα, εκείνα που μαστίζουν τις σημερινές κοινωνίες ήταν σχεδόν άγνωστα- αλλά δεν εφαρμόστηκαν αυστηρά παρά μόνο μετά το 1930. Επομένως ήταν πολύ ευεργετικό για τη ζωή των περιθωριακών ατόμων να συγκεντρώνονται σε δικούς τους χώρους για να τραγουδήσουν τους καημούς τους. Tο 1922, η Μικρασιατική καταστροφή και η ανταλλαγή των πληθυσμών που οδήγησε πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες από την Τουρκία στην Ελλάδα, συνετέλεσε στην ενίσχυση και τον εμπλουτισμό των τραγουδιών των απόκληρων με καινούργιους ήχους. Διότι οι πρόσφυγες που σκορπίστηκαν στα μεγάλα αστικά κέντρα, φτιάχνοντας καινούργιους συνοικισμούς (για να θυμούνται τις γενέθλιες πόλεις τους), όπως Nέα Σμύρνη, Nέα Iωνία, Nέα Φιλαδέλφεια, έφεραν μαζί με τα ήθη, τα έθιμα, τη γενικότερη κουλτούρα τους και τη μουσική τους, αυτήν που αποκλήθηκε σμυρναίικη.
H αλληλεπίδραση των ήχων των περιθωριακών, αυτοχθόνων και των προσφύγων, η αφομοίωση ρυθμικών στοιχείων, μελωδιών, ακόμη και φωνητικού στυλ, συνέβαλε τα μέγιστα στη δημιουργία του ρεμπέτικου, έστω κι αν το σμυρναίικο στυλ δεν ενσωματώθηκε στο κύριο ρεύμα του. Oι προσμείξεις των διαφορετικών ήχων μέσα σε δέκα χρόνια -με δεδομένη την εισαγωγή των Mικρασιατών δεξιοτεχνών των μουσικών οργάνων στον κόσμο της μαγκιάς- δημιούργησε το μεγάλο "μπουμ", την έκρηξη που ονομάστηκε ρεμπέτικο τραγούδι, του οποίου ως έτος γεννήσεως θεωρείται το 1930 και αντίστοιχος τόπος ο Πειραιάς. Aυτή η εποχή συμπίπτει χρονικά με τις πρώτες εμπορικές ηχογραφήσεις που έγιναν στην Eλλάδα από εταιρείες δίσκων, όπως η Columbia, η His Master's Voice, η Odeon (ωστόσο κάποιες ηχογραφήσεις ελληνικών τραγουδιών είχαν γίνει έξω από την Eλλάδα, στις HΠA και στην Τουρκία από το 1904). Ως αποτέλεσμα της δισκογραφίας ήταν το ρεμπέτικο τραγούδι -όπως και τα άλλα είδη τραγουδιών- να φτάσει σε όλη την επικράτεια και συνεπώς να αποκτήσει το δικό του πιστό κοινό.
 

Επισκέπτης

rembetikosergianifrontwph9.jpg
 
OP
OP
A

AssFiller

Μέλος
Εγγρ.
11 Ιουλ 2007
Μηνύματα
6.084
Κριτικές
4
Like
24
Πόντοι
66
Φοβερές συλλογές arion..  :thumbsup:
 
OP
OP
A

AssFiller

Μέλος
Εγγρ.
11 Ιουλ 2007
Μηνύματα
6.084
Κριτικές
4
Like
24
Πόντοι
66
Μάρκος Βαμβακάρης (1905-1972)

Γεννήθηκε στις 10 μαϊου του 1905 στη Ανω Χώρα στην Ερμούπολη της Σύρου όπου πέρασε και τα παιδικά του χρόνια.Το 1917 κατεβαίνει στον Πειραιά όπου ξεκινόντας σαν φορτοεκφορτωτής, κατέληξε να γίνει εκδορέας στα σφαγεία. Το 1925 αποφασίζει να γίνει μουσικός και γνωρίζεται με τους μουσικούς της εποχής στους τεκέδες και σε άλλα στέκια. Τα πρώτα χρόνια του 1930 ηχογραφεί στην Columbia (1935-Φραγκοσυριανή) και μετά στην Odeon όπου ηχογράφησε και τα περισσότερα. Ο Μάρκος διέγραψε μια λαμπρή πορεία που τον έχρισε και πατριάρχη του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού, με την πρωτογενή αμεσότητα, την απλότητα και την αλήθεια με την οποία περιέγραψε την εποχή του κι ακόμη για τον μοναδικό δημιουργικό τρόπο με τον οποίο πέρασε στα τραγούδια από την δημοτική παράδοση και την επωνυμη δημιουργία.

Στα χρόνια του `50, για λόγους υγείας κυρίως, πέρασε στο περιθώριο και σταμάτησε να ηχογραφεί δίσκους. Λίγο μετά στα `59-60 και με την βοήθεια του Β. Τσιτσάνη επανέρχεται στην δισκογραφία των 45 στροφών οπότε έκανε και τις ηχογραφήσεις με τον Γρ. Μπιθικώτση και άλλους τραγουδιστές, με παλιά και καινούργια τραγούδια.

Παντρεύτηκε δύο φορές αν και καθολικός και πήρε διαζύγιο από την πρώτη του γυναίκα από όπου και το σχετικό τραγούδι. Από το δεύτερο γάμο του απέκτησε τρία παιδιά που τα δύο (ο Στέλιος και ο Δομένικος) έγιναν εξαιρετικοί μουσικοί.
Ηχογράφησε περίπου 180 δικά του τραγούδια σε δίσκους 78 στρ. και αρκετά σε δίσκους 45 στρ. Πέθανε στην Κοκκινιά τον Φεβρουάριο του 1972.
 

Συνημμένα

  • Vamvakaris.jpg
    Vamvakaris.jpg
    12,1 KB · Εμφανίσεις: 19

Stories

Νέο!

Stories

Top Bottom