Νέα

Τα Τσοντάδικα της Ομόνοιας ("ΣΙΝΕΜΑ" Τεύχος 40, Οκτώβριος 1993)

  • Μέλος που άνοιξε το νήμα px75
  • Ημερομηνία ανοίγματος
  • Απαντήσεις 3
  • Εμφανίσεις 9K
  • Tagged users Καμία
  • Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)

px75

Τιμημένος
Εγγρ.
30 Σεπ 2006
Μηνύματα
53
Κριτικές
40
Like
2.041
Πόντοι
8.045
[size=18pt]Αφιέρωμα στα Τσοντάδικα της Ομόνοιας[/size]

Από τους Γιώργο Κρασακόπουλο και Ηλία Φραγκούλη


Όλοι οι σινεφίλ κρύβουμε, υποτίθεται, κατί από τον ηδονοβλεψία μέσα μας, κάποιοι όμως κρύβουν λίγο από τον σινεφίλ μέσα στον ηδονοβλεψία. Ματάκηδες με προϋπηρεσία, βιβλιάριο ενσήμων και πτυχίο αναγνωρισμένο από το κράτος. Για να τους βρείτε δε χρειάζεται να πάρετε τα αλσύλλια και τα πάρκα, μια βόλτα στα παρά την Ομόνοια «κινηματογράφους» φτάνει και περισσεύει. Τα τσοντάδικα βλέπετε, είναι γι’αυτούς το κέντρο του κόσμου. Χώρος θεωρητικής κατάρτισης, αλλά και τόπος πρακτικής εφαρμογής.

Αν ποτέ μέχρι τώρα δε βρήκατε το κουράγιο να διασχίσετε την πόρτα τους, το ΣΙΝΕΜΑ το έκανε για σας και γύρισε για να σας τα περιγράψει όλα. Ποίοι πάνε και τι κάνουν τις άπειρες εργατοώρες που ξοδεύουν εκεί μέσα. Και αν όλα αυτά σας ανοίξουν την όρεξη, σας βάζει πίσω στη θέση σας, μια και όπως θα δείτε σχεδόν για κάθε οφθαλμοπορνικό ή χειρωνακτικό έγκλημα υπάρχει και η τιμωρία του.
Προσδεθείτε και μην καπνίζετε.


[size=16pt]Straight to Hell[/size]

Το να πάτε σινεμά ήταν το πιο απλό πράγμα στον κόσμο, ή τουλάχιστον έτσι πιστεύατε μέχρι σήμερα. Εξαρτάται όμως…  Σινεμά από σινεμά διαφέρει και μάλιστα πολλές φορές θεαματικά. Αν το γκλάμουρ του Χόλιγουντ σας κάθεται στο λαιμό και η "μιζέρια" της Ευρώπης σας πέφτει βαριά στο στομάχι, αν η Ασία δε σας λέει τίποτα και η Ωκεανία παραείναι μακριά, αν τα γούστα σας είναι αυτό που λέμε "ειδικά", τότε ίσως να έχετε ένα μικρό πρόβλημα. Αν δε θέλετε να τη βγάζετε όλη μέρα σπίτι παρέα με το βίντεο, αν θέλετε να μοιράζεστε τις οπτικές σας απολαύσεις με άλλους ή αν απλώς αγαπάτε την αίσθηση της μεγάλης οθόνης, μπορεί το να πάτε σινεμά να είναι για σας μια αληθινή περιπέτεια. Επειδή η ειδίκευση απαιτεί θυσίες και καθώς δεν υπάρχει Assos Odeon στην πλατεία Ομονοίας, το ΣΙΝΕΜΑ συνέταξε για σας κάτι σαν εγχειρίδιο. Που θα πάτε, τι θα δείτε, τι μπορεί να σας συμβεί, τι προβλήματα θα βρείτε και πως μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε. Οδηγός επιβίωσης, αλλά και οδηγίες για αθώους ντεμπιτάντ. Μην μπείτε σε τσοντάδικο πριν διαβάσετε τα παρακάτω…

Τι ταινίες θα δω;  Συνήθως την "Πεντάμορφη και το Τέρας" και τη "Μαίρη Πόπινς". Μα με δουλεύετε; Τι σόι ερωτήσεις είναι αυτές; Θα δείτε αυτά που πληρώσατε να δείτε. Τσόντα αγαπητοί μου, Τ-σ-ό-ν-τ-α! Πώς να σας το πω δηλαδή να το καταλάβετε; Θα πείτε, και γιατί να μην τη δω σπίτι μου; Τι παραπάνω προσφέρει το σινεμά; Πιθανώς καινούργιους τίτλους. Οι ταινίες που παίζονται εκεί δεν είναι φυσικά νοικιασμένες από βιντεοκλάμπ. Υπάρχουν τουλάχιστον οκτώ γραφεία διανομής ταινιών στις αίθουσες πορνό, πράγμα που σημαίνει ότι μπορείτε να βρείτε πράγματα πριν την κυκλοφορία τους στο βίντεο. Βεβαίως κατά τη διάρκεια της έρευνας είδαμε και ταινίες σαν το "Πισω-μπροστινά Ξεσκίσματα" που είχαμε βρει τον προηγούμενο μήνα στα βιντεοκλάμπ, αλλά και μερικά πολύ φρέσκα ή πολύ κλασσικά πράγματα, που αξίζει ν’ανακαλύψετε. (Τι μου λες!) Μην ξεχνάτε, άλλωστε, ότι αλλάζουν πρόγραμμα τρεις φορές την εβδομάδα (όπως θερινά), μόνο που δεν θα βρείτε τους τίτλους των ταινιών ούτε στις εφημερίδες, ούτε καν στις φωτογραφίες των ταμπλό στην είσοδο, που συνήθως δεν έχουν καμία σχέση με το έγκλημα. Πειράζει πολύ;

Έχει και υπότιτλους; Όχι, είναι μεταγλωττισμένα! Βεβαίως και έχει υπότιτλους και να ένας ακόμη λόγος να προτιμήσετε το σινεμά από το βίντεο (θα σας πω και άλλους αργότερα), ιδίως αν δεν είστε καλοί στις ξένες γλώσσες και βαριέστε να τρέχετε στη Λιγκουαφόν! "Αν δεν βάλεις υπότιτλους στα σπάσανε", μας λέει υπεύθυνος κινηματογράφου, πράγμα που σημαίνει ότι το κοινό ενδιαφέρεται εκτός των άλλων και για την υπόθεση. Να κάτι που μας εξέπληξε!

Τι ώρα αρχίζει η ταινία; Τώρα ας μη γινόμαστε και υπερβολικοί. Αν χάσετε και κάτι δε χάλασε δα και ο κόσμος. Μπορείτε να μείνετε και στη δεύτερη παράσταση (δε θα σας διώξει κανείς) ή να ρωτήσετε αν θέλετε το διπλανό σας (θα επανέλθουμε σ’αυτό το τελευταίο). Οι μηχανές πάντως, ή ακόμη συνηθέστερα οι προτζέκτορες, μια και στη συντριπτική τους πλειοψηφία (αν δε το έχετε ήδη καταλάβει), οι ταινίες είναι από βίντεο, ανάβουν γύρω στις 8.30 με 9.30 το πρωί και δεν κλείνουν παρά στις τρεις μετά τα μεσάνυχτα. Ανάμεσα στις ταινίες έχει φυσικά διαλλείματα, ανάβουν τα φώτα (τώρα αυτό καλό είναι, κακό είναι, θα σας γελάσω…) και πέφτουν προσεχώς για τις ταινίες των επόμενων ημερών. Για "τραβηχτά" δεν παίρνω όρκο, είμαι όμως σίγουρος ότι πέφτουν άλλα πράγματα, όπως π.χ. ένας υπνάκος. (Γιατί, εσείς τι νομίζατε;).

Και αν μου έρθει μια λιγούρα; (Τώρα θα σου'λεγα, αλλά έχε χάρη που φοβάμαι τον εισαγγελέα...) Έχει μπαρ που πουλάει πατατάκια, coca cola, πασατέμπο, σοκολάτες, κτλ. Ικανοποιήθηκες;

Προφυλακτικά; Καλά, δεν ντρέπεστε λίγο; Τι ερώτηση είναι αυτή; (Καλή, πρέπει να ομολογήσω) Η αλήθεια είναι ότι δεν το ελέγξαμε κατά τη διάρκεια της έρευνας, φαντάζομαι πως όχι. Τι στο καλό... Φέρτα από το σπίτι.

Μήπως είναι επικίνδυνα; Το επικίνδυνο, πέρα του ότι είναι κάτι υποκειμενικό, πως να το κάνουμε, κρύβει μια γοητεία. Στο κάτω, κάτω τι; Όταν δηλαδή πας στο Ιντεάλ, δεν είναι επικίνδυνα με τόσες φωτιές που έχει πιάσει; Πάντως, επειδή αυτό το ρωτήσαμε, όλοι μας είπαν όχι. "Ειλικρινά σας λέω ότι δεν είχαμε -να χτυπήσω ξύλο- ποτέ μέχρι τώρα φασαρίες", μας λέει υπεύθυνος κινηματογράφου. "Αν εξαιρέσεις μερικές περιπτώσεις μεθυσμένων που έρχονται τάβλα και μετά χρειάζεσαι γερανό να τους σηκώσεις, το κοινό είναι πολύ ήσυχο. Τόσο ήσυχο, που με εκπλήσσει κι'εμένα μερικές φορές".

Έχει επικίνδυνους Αλβανούς; Τι'ναι τώρα αυτά; Ρατσιστές μου γίνατε;

Ξέρετε, ακούσαμε... Η αλήθεια είναι πως οι Αλβανοί γέμισαν τις αίθουσες για μια περίοδο, πράγμα που μάλλον δεν θα πρέπει να σας εκπλήξει αν έχετε δει έστω και μια αλβανική ταινία (ο Θεός να βάλει το χέρι του), δημιουργώντας κάποια προβλήματα, αλλά το αθρόο ρεύμα προσέλευσης έχει πλέον ανακοπεί. "Οι Αλβανοί έρχονταν, έλεγαν Αλβανία και νόμιζαν ότι θα μπουν δωρεάν. Νόμιζαν ότι η ταινία ήταν προσφορά του κόμματος", λέει ένας μηχανικός προβολής. Μια όμως και το κόμμα δεν είχε καμία διάθεση να κάνει tie-in με τσοντάδικα (μήπως η τσόντα είναι τελικά το όπιο του λαού;) οι Αλβανοί αποχώρησαν σιγά-σιγά από τις αίθουσες, μετά από μια σύντομη ματιά στα απόκρυφα του καπιταλισμού...

Και η Αστυνομία; Τι η αστυνομία; Έχετε κάτι να κρύψετε; Αν όχι, δεν έχετε τίποτα να φοβάστε. Και οι αστυνομικοί άνθρωποι είναι με αδυναμίες κάτω από τις στολές τους και δικαιούνται και αυτοί να ξεσκάσουν. Ναι, θα μου πείτε, αλλά θα μπορούσαν να πληρώνουν και εισιτήριο (Τα αβαντάζ του επαγγέλματος). Αν λοιπόν καθώς περιμένετε υπομονετικά τη σειρά σας (λέμε τώρα...) δείτε κάποιον να μπαίνει χωρίς να πληρώσει, αυτός είναι ή του μαγαζιού ή της αστυνομίας. Δεν θα σας ζητήσει ταυτότητα (είναι εκτός υπηρεσίας), δεν είναι όμως καθόλου απίθανο, αφού γνωριστείτε καλύτερα, να σας ζητήσει το τηλέφωνο σας.

Να του το δώσω; Εξαρτάται από το τι σας λένε τα πράσινα μάτια του... Μα για όνομα του Θεού, μήπως θέλετε να σας βρούμε και γκόμενο; Το ΣΙΝΕΜΑ είμαστε, όχι οι "Γνωριμίες".

Καλά, συγγνώμη... Συγχωρεμένοι, αλλά μην με ξαναδιακόψετε πριν τελειώσω. Για να συνεχίσω λοιπόν, αν είναι σε υπηρεσία δικαιούται, φαντάζομαι, να σας ζητήσει ταυτότητα και καλά θα κάνετε να του τη δείξετε, αφού όμως σας δείξει πρώτα εκείνος τη δική του. Ούτε θα σας συλλάβει, ούτε θα σας λερώσει το ποινικό μητρώο, φτάνει μόνο να μην είστε ανήλικοι.

Γιατί; Γιατί τότε την πατήσατε. Και εσείς, που δεν μπορεί, κάτι θα σας κάνουνε, αλλά κυρίως οι του σινεμά, που αν σας επέτρεψαν την είσοδο τους αξίζει. Αν είστε ανήλικος πάντως, δεν μπαίνετε σε τσοντάδικο, εκτός και έχετε πρόωρη ανάπτυξη, αλλά δυστυχώς το ίδιο θα συμβεί αν είστε ενήλικος και απλώς μικροδείχνετε. Μη σας πανικοβάλλω όμως. Οι έλεγχοι, πέρα του ότι είναι σπάνιοι, δεν είμαι σίγουρος για το πόσο είναι εξονυχιστικοί. Λες και δεν έχει άλλη δουλειά η αστυνομία από το να γυρίζει στα τσοντάδικα. 


Συνεχίζεται...
   
 

thourios

Μέλος
Εγγρ.
3 Φεβ 2006
Μηνύματα
1.424
Κριτικές
2
Like
10
Πόντοι
16
[size=20pt]Ιστορίες λαγνείας και κρυφού έρωτα στο Σταρ της Ομόνοιας [/size]
[size=20pt]20 Χρόνια μετά....Συνέντευξη του τελευταίου ιδιοκτήτη του γνωστού σινεμά στο ough.gr[/size]



Το Σταρ είναι ένα από τα ιστορικά σινεμά της Ομόνοιας που αποκλείεται να μην έχεις προσέξει όταν περπατάς στην Αγίου Κωνσταντίνου. Είναι δίπλα στο Εθνικό, αλλά οι αφίσες του πάντα έκλεβαν τις εντυπώσεις, ακόμα και σήμερα που είναι ένα κτίριο φάντασμα.
Από αίθουσα πρώτης προβολής πριν τα ’70s και αποκλειστικό σημείο όπου μπορούσες να δεις καράτε και σπαγγέτι γουέστερν στα ’80s, έγινε ένα εμβληματικό πορνοσινεμά, στο οποίο για χρόνια εκτόνωσαν την καύλα τους κοπάδια αντρών κάθε ηλικίας, χρώματος και εθνικότητας. Το Σταρ έχει σημαδέψει την ιστορία του κέντρου και στους χώρους και τον περίγυρό του εκδηλώθηκαν τα πρώτα σημάδια της επερχόμενης κρίσης. Ο Τόνυ, -εκτός από ιδιοκτήτης του μέχρι το 2010 που αποφάσισε να το κλείσει, είναι σκηνογράφος, μουσικός και ένας άνθρωπος με μεγάλο ενδιαφέρον-, έζησε πολλά μέσα σε αυτό και έχει άπειρες ιστορίες να διηγηθεί. Αυτό είναι ένα μέρος μιας μαραθώνιας συνέντευξης από τις εμπειρίες του με τον κόσμο της λαγνείας και του κρυφού έρωτα στην καρδιά της Αθήνας.

Να ξεκινήσουμε με ιστορίες όπό το σινεμά…
Κοίτα, λειτουργώ καθαρά σημειολογικά, θα το βρούμε όμως.


Το πιο άγριο περιστατικό που συνέβη εκεί μέσα ποιο είναι;
Διάφορα.

Πες μας ένα.
Υπήρχε ανταγωνισμός και ενίοτε βία πολλών μεταξύ τους…

Για τον ίδιο άνδρα εννοείς;
Ναι, αυτό είναι ένα πράγμα που δεν θα το πιάσεις στον αέρα. Εγώ θα σου πω πού το διέκρινα. Ο κόσμος που σύχναζε ήταν διαχωρισμένος: gay άτομα και τρανς και οι διαθέσεις ήταν άκρως ανταγωνιστικές. Δεν τα αφήνανε τα τρανς, τα τρώγανε, τα ροκανίζανε. Υπήρχαν δολοπλοκίες. Και όσο είσαι νέος στα ερωτικά λειτουργείς καλά, μετά όταν έρθει ο άλλος και σου πάρει τη θέση, αρχίζει η διχόνοια και άντε να βγάλεις άκρη. Δηλαδή, σαν να είχα παιδάκια που πήγαιναν σχολείο, πώς να σου το εξηγήσω;


Είχατε σταθερό κοινό;
Βεβαίως, μα με το σταθερό κοινό ζουν αυτοί οι χώροι. Πώς ζούνε; Με τον τυχαίο περαστικό; Η επαρχία ήταν το 10-15%. Οι ηλικίες είχαν όλες τις εκτάσεις. Από 18 μέχρι 60-70 και είχε ένα μοίρασμα πάσας. Κάποιος μικρός θα πήγαινε με κάποιον πολύ μεγάλο, ήτανε όλες οι νοοτροπίες.

Και περνούσαν ώρες μέσα στο σινεμά;
Εννοείται.

Δηλαδή, δεν έρχονταν για μισή-μία ώρα και έφευγαν…
Υπήρχε αριθμός ατόμων, πάνω από 100, που πηγαίνανε, ερχόντουσαν, πηγαίνανε, ερχόντουσαν, ήταν σπίτι τους.

Δεν υπήρχαν επαγγελματίες;
Α, δηλαδή που έρχονταν για ψωνιστήρι; Να πάρουνε λεφτά; Αυτά που σου έλεγα πριν τελείωσαν το 2007, που ήταν ο προάγγελος της κρίσης. «Το πάω να γνωρίσω» ήταν μια χαρά μέχρι τότε. Ζεις σε άλλο κόσμο, ζεις στην εποχή που δεν είδες το θρίλερ. Από το 2008-2009 αγρίεψαν τα πράγματα. Αυτό που ζεις τώρα στην Αθήνα, η Ομόνοια το έζησε πρώτη, πάντα ήταν ο προάγγελος για όσα θα ακολουθήσουν. Ήταν εντελώς απόκοσμη πριν από όλα αυτά. Όταν οι άλλοι ήταν πάρτι και αχαχουχα, εκεί γινότανε κόλαση. Δεν πίστευα ποτέ ότι το ίδιο το Σταρ θα βγει στους δρόμους.

Οι μετανάστες όμως είχαν έρθει πολύ νωρίτερα. Στην πρώτη γενιά Αλβανών, ήταν τα πράγματα πιο αγνά;
Αγνά; Οι Αλβανοί ποτέ δεν είναι αγνοί. Δεν διακατέχονται από αγνότητα..

Εννοώ, ήθελαν λεφτά από την αρχή;
Ναι, όλοι ήθελαν λεφτά, κυρίως οι ξένοι. Αλλά εξαρτάται. Ένας Αιγύπτιος και τώρα που είναι φτωχούλης, θα συντηρηθεί και με τη σχέση του, κάπως κυλάει. Όταν όμως πέσεις στον Βούλγαρο και στο Ρουμάνο, τι περιμένεις; Σου βγάζουν μαχαίρι.

Καιπώς μπορούσες να κρατήσεις μια ισορροπία στο χώρο, εσύ ως ιδιοκτήτης;
Έμπαινες μέσα και σε σκάναρα με το γεια. Και φρόντιζα αυτόν που θα δημιουργούσε πρόβλημα να τον φάω γλυκά. Με την πρώτη πληροφορία. Να μην τον αγριέψω και μετά έρθει και μου κάνει τσαμπουκάδες στο μαγαζί, να μου τα σπάσει, γιατί αργότερα κάνανε και τέτοια. Ήθελε τρόπο. Πώς νομίζεις κράτησα το μαγαζί; Δεν μπορείς να κρατήσεις έναν τέτοιο χώρο αν δεν είσαι μάχιμος, όποιος το λέει είναι ψεύτης. Αν απλά τα αφήσεις να συμβούν, καταλήγεις σε άθλια χάλια.

Και εσύ τους πετούσες έξω; Δηλαδή, μετά, δεν υπήρχε από το μέρος τους εκδίκηση;
Υπήρχε κυνήγι, ναι, βέβαια. Πώς δεν υπήρχε..

Αυτό δεν σε φόβιζε;
Όχι δεν φοβόμουν. Έτσι έπρεπε να κάνω, χρειαζόταν δράση. Και κατάλαβα πολύ καλά το έργο όταν τελείωσε, παρά όταν ήμουν εκεί. Ο όρος γκέι ήτανε κάτι που εγώ το είχα αγαπήσει. Δεν θεώρησα ποτέ ότι τα παιδιά που έρχονταν, που ήταν καρμικά στη ζωή μου, ήταν απλά πελάτες. Είχα αγαπήσει γκέι, όχι ερωτικά, σεξουαλικά, αλλά έχω περάσει πολύ δύσκολα χρόνια με φίλους μου γκέι. Και ήμουν πάντα εκεί όταν με χρειάζονταν. Ήταν μια σχέση αγάπης-σεβασμού. Το Σταρ μου έδωσε αυτό και εγώ ήμουν ένα με αυτό το πράγμα. Και ακόμα είμαι. Καμια φορά σκέφτομαι ότι ήτανε η τύχη μου.

[size=20pt]Η συνέχεια σε λίγο επί της οθόνης...[/size]

 

thourios

Μέλος
Εγγρ.
3 Φεβ 2006
Μηνύματα
1.424
Κριτικές
2
Like
10
Πόντοι
16
[size=20pt]...συνέχεια....[/size]


Τα πορνοσινεμά ήταν το κύριο μέρος για έρωτα επί χρήμασι;
Παλιά δεν ήταν έτσι. Εξαρτάται από τις χρονικές περιόδους. Αλλιώς ήταν το ’90, αλλιώς το ’95, αλλιώς το 2000. Οι αγοροπαρέες που πήγαιναν για να δουν πορνό μετά το σχολείο για χαβαλέ, εξαφανίστηκαν. Το 2005 έγινε μία απότομη στροφή. Αγρίευε το πράγμα. Θυμάμαι έναν τύπο, ο οποίος ήταν ιδιαίτερη περίπτωση και τον συμπαθούσα. Ερχόταν από τη Ρόδο και δεν δεχόταν με τίποτα να πληρώσει. Μορφή, φάτσα του 1930, μια γκροτέσκο φυσιογνωμία. Δεν το κατάφερναν οι άλλοι, σχεδόν όλοι πλήρωναν. Μετά οι αλήτες το έκαναν σαν μαγαζί, για να βγάλουνε λεφτά, να μετακινούν ναρκωτικά, πήγε αλλού η δουλειά και γι’ αυτό έπρεπε να κλείσει το Σταρ. Προσπαθούσα να έχω μια καλή σχέση με την ιδιοκτησία, αλλά οι άνθρωποι το λειτουργούσαν με έναν αστικό κώδικα, πάνω σε ένα πέπλο χριστιανικό, προτεσταντικής ηθικής: Η καλή κοινωνία που δεν ξέρει από πορνογραφία, αλλά τα παίρνει από την πορνογραφία. Μεγαλώνοντας ήθελα να προσφέρω κιόλας, αλλά δεν τα κατάφερα.

Τι διαφορά έχει το ’90 από το 2000;
Το πορνοσινεμά ήταν ένα μέρος για να πάνε και όσοι δεν έψαχναν αγόρια. Πήγαιναν και γυναίκες.

Μετά εμφανίστηκαν τα σινεμά με γκέι πορνό.
Και εγώ είχα. Είχα βάλει μόνιτορ στους εξώστες και έπαιζαν γκέι ταινίες για να ζήσω. Την εποχή που ήρθε το πορνό δεν υπήρχε βίντεο, οπότε για να δεις πορνοταινία έκανες 100 τούμπες στον αέρα. Από το ’95 και μετά αρχίζει το dvd, εκεί γύρω στο ’97. Στο μεταβατικό στάδιο δεν βγαίνανε παραγωγές ταινιών πορνό και έπαιζες αναγκαστικά τις ίδιες. Οπότε, για να μη βαρεθεί αυτός που ερχόταν συχνά και για ποικιλία, έπρεπε να βάλεις βιντεοκασέτα. Η βιντεοκασέτα λειτουργούσε με τον προτζέκτορα. Προτζέκτορες όμως δεν είχε ο καθένας. Ένας προτζέκτορας που υπήρχε τότε της ΒARCO, πολύ καλή εταιρεία, ήταν πανάκριβος, σε ευρώ θα στοίχιζε και 20000. Έπαιρνες μια μικρή BMW. Μόλις βγήκε το dvd άρχισε όλο το πράγμα να φτηναίνει, άρχισαν τa home cinema, βγήκαν οι μεγάλες τηλεοράσεις και ο κόσμος έλεγε γιατί να πάμε στο Σταρ; Για να μπορέσει να κρατηθεί το Σταρ του είχα κάνει πράγματα, του είχα αλλάξει οθόνες, αρχίζω όμως και μπλοκάρω και λέω ρε πούστη μου εδώ ξέρεις τι θέλει τώρα; Θέλει προβολή από πίσω, θέλει μόνιτορς δεξιά αριστερά. Να κλαμπίσει το μαγαζί. Έπρεπε να πιάσεις και τις κυρίες. Δεν βρήκα τα λεφτά να τα κάνω αυτά που πρέπει και το έκλεισα. Και ξέρεις γιατί; Επειδή δεν σκέφτηκα ποτέ «α, τους πούστηδες, θα τους τα πάρουμε», δεν λειτούργησα ποτέ με τη νοοτροπία την ελληνική που υπήρχε και υπάρχει..

Όποτε Τόνυ, ενώ στην αρχή τα πορνοσινεμά έδειχναν ταινίες πορνό που δεν είχε να δει ο κόσμος, αργότερα, όταν μπορούσε να τις δει κι αλλού, έγινε ένας τρόπος συνεύρεσης.
Αυτό δεν το ξέρουμε, θα το ψάξετε εσείς περισσότερο, σαν έρευνα, γιατί είναι κοινωνικό θέμα. Ο χώρος δεν άλλαξε στην ουσία, γιατί πάλι πορνό έπαιζε. Λογικά ήταν η ανάγκη της περιθωριοποίησης των γκέι ατόμων, ήθελαν να βρουν μια αφορμή να συνευρεθούν. Δεν φταίει η ταινία. Απλά εκείνοι που πιάσανε και καλουπώσανε τους χώρους, δεν αφήσανε χώρο στα παιδιά που πραγματικά ήθελα να δούνε τσόντα. Κάνανε κατάληψη ακριβώς επειδή ήταν άστεγοι, πώς έγινε στη βίλα Αμαλίας;

Οπότε, υπήρχε μια περίοδος που έγινε η μετάβαση;
Έγινε σταδιακά, δεν το καταλάβαμε. Είναι όπως τώρα, και εμείς πώς από τα σπίτια μας θα βρεθούμε στο δρόμο δεν το ξέρουμε. Σταδιακά θα βρεθούμε.

Υπάρχει κάτι αντίστοιχο και στο εξωτερικό; Δηλαδή σινεμά που είναι χώροι για γκέι;
Έχω καιρό να πάω στο εξωτερικό. Από ό,τι ξέρω, ούτε η Αγγλία είχε,ούτε η Φλωρεντία. Για να λέμε σοβαρά πράγματα, τα σινεμά πεθάνανε, είναι ένα τέλος εποχής. Δεν είναι τυχαίο που έκλεισε και το Σταρ. Αν δεις βιβλιογραφία θα καταλάβεις ότι ακολουθούμε την πορεία της Αμερικής χωρίς να το καταλαβαίνουμε.

Λέγαμε πριν για τις ταινίες που έπαιζε το σταρ τέλη ’70.
Δεν ξεκίνησε με πορνό το Σταρ. Στην αρχή έπαιζε ταινίες πρώτης προβολής, Εμίλ Ζολά, Ζορό. Μετά πέρασε στα spaghetti western, πέρασε στα καράτε, δηλαδή για να δεις Bruce Lee στην Αθήνα υπήρχε το Σταρ. Σήκωνε βία η Αθήνα, η Ομόνοια. Δεν σήκωνε κυριλέ καταστάσεις. Τώρα είναι κορεσμένοι όλοι.

Μετά τα καράτε τι έγινε;
Μετά τα καράτε πήγε στην ελαφριά σεξοκωμωδία. Αυτά τα φθηνά φιλμ που είχανε και λίγο γυμνό, μαθήτριες με ροκάδες, ξένα ιταλικά, χαζοαμερικάνικα. Αυτά πριν το 80, γιατί το 80 ξεκίνησε το πορνό. Εμανουέλα, Η Ιστορία της Ο. Μιλάμε για το ενδιάμεσο μεταβατικό στάδιο. Έχω ένα βιβλίο για τα σινεμά της Αμερικής και τα περισσότερα ακολούθησαν την πορεία του Σταρ. Έγιναν όπως κι αυτό.

Τσοντοσινεμά;
Τσοντοσινεμά… Δεν μου αρέσει αυτή η λέξη. Έγιναν πορνό κινηματογράφοι. Δηλαδή, δείχνει τη πράξη στην πραγματικότητά της.

Και τι κοινό είχε;
Άστο, έγινε χαμός. Ήμαστε χαμένοι στο χρόνο. Το ’80 μας κυνηγάγανε επειδή ήταν απαγορευμένο. Υπήρξαν βράδια που κρυβόμασταν.

Και πώς; Παίζατε ταινίες κρυφά;
Τρώγαμε μια μήνυση και μετά ξαναπαίζαμε. Μου ’χε τύχει δίκη του πατέρα μου που τον είχαν στο δικαστήριο και αισθανόμουν πολύ άσχημα, γιατί ήταν μεγάλος άνθρωπος. Κατανοώ γιατί το έκανε, τα άλλα σινεμά που είχε δεν ήταν δικοί μας χώροι και έπρεπε κάθε τόσο να τους ανακαινίζουν, οπότε τα λεφτά έφευγαν.

Πες μας για τον πατέρα σου μερικά πράγματα. Τι σινεμά είχε;
Είμαι 45, ο πατέρας μου δεν υπάρχει από τότε που ήμουν 22, δεν πρόλαβα πολλά πράγματα. Ήταν από τους μεγαλύτερους θεατρικούς επιχειρηματίες, όγκος.

Τι μαγαζιά είχε;
Το θέμα είναι πώς κατάφερνε να παίρνει τα μαγαζιά. Εμείς δεν ήμασταν η πλούσια οικογένεια. Ήταν παίκτης δυνατός, αυτό ήθελα να σου πω. Την Άνεση την είχε από τότε που φτιάχτηκε, την πήρε από ιδιόχρηση ο άλλος, αλλά μέχρι το 86-87 την είχε ο πατέρας μου. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει Άνεση. Είχε το Περοκέ, το … στο Κολωνάκι, κάπου στα Πατήσια είχαμε πάρει και ένα Σελέκτ και κάποιο στη Καλλιθέα. Ήμουν από τα τυχερά παιδιά που έζησα στα φιλμ. Μεγάλωσα στη πρώτη προβολή. Ταξίδευα σε όλο τον κόσμο και άρχισε το μυαλό μου να
λειτουργεί κινηματογραφικά, χωρίς να το καταλαβαίνω. Και μετά μου δόθηκε ένας χώρος στην άλλη προβολή, εκεί που πραγματικά είδα την κοινωνία, που αληθινά αντιμετώπισα προβλήματα κοινωνικά. Αλλά το πολέμησα μέχρι τέλους.

Τι εννοείς κοινωνικά;
Είχε κόστος στην προσωπική μου ζωή το Σταρ. Δεν μπορούσα να πω τι δουλειά κάνω. Έχω χάσει γυναίκες από αυτό, όταν άκουγαν ότι έχω πορνοσινεμά δεν ήθελαν να με ξαναδούν. Ο κόσμος του θεωρείται περιθώριο. Έχω πολλές τέτοιες ιστορίες.

Τι χωρητικότητα είχε το Σταρ;
Κάποτε είχε και 700 θέσεις. 363 οι κάτω, συν τις πάνω, συν 2 θεωρεία.

Είχε γυναικείο κοινό;
Είχε κάτι μεμονωμένες ιστορίες. Υπήρχε μια δικηγόρος κάπου το ’96-97, πολύ ωραία γυναίκα. Ερχόταν τα μεσημέρια, την έπαιζε στους θαμώνες και έφευγε.

Πότε πέρασε στα χέρια σου;
Το 97, μετά το θάνατο του αδερφού μου που το λειτούργησε πριν από μένα. Ήταν ένας μεγάλος χώρος με τεράστιες απαιτήσεις και έξοδα. Πολύ μεγάλο κόστος ενοικίου. Και είχε μεγάλη επιτυχία ο χώρος, επειδή είχε μία αίγλη και οι συγκεκριμένοι άνθρωποι μπορούσαν να τον επισκεφτούν χωρίς κόμπλεξ. Αισθάνονταν ότι τον κατέκτησαν. Δεν πήγαιναν σε ένα μπουντρούμι της Ομονοίας, ένα μικρό χώρο, μια τρύπα. Ηταν το σαλόνι πολυτελείας.

Τα έβγαζε τα έξοδα;
Μέχρι το τελευταίο 8μηνο, ναι.

Τι έχεις ζήσει στο Σταρ;
Τα πάντα. Πολλή βία από τους εκβιασμούς, μην ξεχνάς ότι είχε πορνεία. Αυτοί οι χώροι έχουν και πολλή πορνεία με την έννοια του εκβιασμού, όχι το δώσε-πάρε έντιμα. Είχε ανθρώπους που δεν ήξεραν τα όρια, πώς να λειτουργήσουν στο χώρο. Έχω περάσει μάχες μαχών για να το κρατήσω όσο το κράταγα. Ό,τι είναι στο δικό μου πεπρωμένο το πολεμάω πρώτα εγώ.

Αν είχες την ευκαιρία, θα το ξανα άνοιγες;
Αν ήταν να το ξαναέκανα, θα το έκανα με άλλες προυποθέσεις. Δεν θα κάνω πλούσιους ανθρώπους που φέρονται σαν ζώασ τα παιδιά που έρχονται. Γιατί θα μπορούσα και εγώ να είμαι γκέι παιδί. Αυτό είναι ρατσισμός και γίνεσαι και εσύ συνεργός σε κάτι άσχημο. Δυναμώνεις το συνειδητό σου και παίρνεις το κακό επάνω σου...

[size=20pt]Τέλος.[/size]

:tits2:
 

michaliscrete

Μέλος
Εγγρ.
2 Οκτ 2007
Μηνύματα
24
Like
27
Πόντοι
0
Ωραίο θέμα...
Βλέπεις μια όψη διαφορετική και από διαφορετικές οπτικές...
 

Stories

Νέο!

Stories

Top Bottom