Kαι οι εντυπώσεις ενός χαμουτζή.
Πήγα καθημερινή πριν τρεις βδομάδες
Εντελώς low-life σκηνικό. Κοπέλες νομίζω 7 εξ ων μία μαυρούλα (ξέρετε, η κλασική σπασ-@@). Πελάτες, εμού περιλαμβανομένου 5 ή 6.
Το μαγαζί είναι για τα πανηγύρια, καταγώγιο κανονικό, σκοτεινό του κερατά
Είσοδος 10€, ποτό γυναικείο €30(!), σφηνάκι €10, χορός €20 στην καβάτζα που κλείνει με κουρτίνες.
Ο χορός πίστας βράσ'τα.
ΑΛΛΑ....
Στο ποτό, ακόμα και αν συζητάς για τον καιρό ή την κρίση (γενικά μία "νορμαλ" συζήτηση), τα χέρια των συνομιλητών ασχολούνται με τα υπογάστρια αλλήλων.
Ο χορός, αναλόγως του πόσους θα πάρεις, εμπλουτίζεται σε περιεχόμενο διανθιζόμενος με το γνωστό προϊόν της βραζιλίας του οποίου όπως διαβάζω στη wikipedia ο αφρώδης τρόπος σερβιρίσματος τελειοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη ή ακόμα και με ηπειρώτικους μελωδικούς σκοπούς.
Κορασίδες:
Μία καστανή τσέχα κούκλα χωρίς όμως να τιμηθεί σε κάτι παραπάνω
Βανέσα, ρωσίδα, με χιλιόμετρα στην Ελλάδα κοκκινομάλα, πρασινομάτα, με την οποία αντήλλαξα παθιασμένους ασπασμούς
Έλενα, ρωσόφωνη μολδαβή, η οποία ήρθε και αυτή στην παρέα μου με τη Βανέσα οπότε οι ασπασμοί έγιναν πιο περίπλοκοι σε συνδυασμούς. Της κακομοίρας! Επίσης ήταν η μόνη που ήξερε να κάνει σωστές γυροβολιές στο στύλο της πίστας
Σοφία, ουκρανή, συγκάτοικος της Βανέσας, υπόσχεται ότι επειδή γνωρίζονται καλύτερα με τη Βανέσα κάνει τρελά γούστα μαζί της.
Κάποια αραπίνα, και κάμποσες άλλες
Το ποτό ήταν μπύρα γιατί δεν επιτρέπονται πειραματισμοί σε τέτοιο περιβάλλον.
Αυτά...