Δεν γίνεται να αφήσω στην άκρη τα υπαρκτά και να ασχολούμαι με τα υποθετικά. Δεν έζησα, πανούκλα, χολέρα,τύφο κοκ. Δεν γνώρισα κάποιον να πεθάνει από αυτά, αντιθέτως ο ίδιος έπεσα θύμα αυτού του κράτους που κόπτετε για την υγεία μου και ξύπνησα στο νοσοκομείο, διότι μια τεράστια λακούβα είχαν ξεχάσει να την κλείσουν. Δεν μιλάμε για τον ψωλιμανολαδοιό η όπως αλλιώς που ήρθε από τα βάθη της ινδίας και δεν ξέρω από που αλλού. Δεν μιλάμε για αν, μιλάμε για υπαρκτά πράγματα.
Αν εγώ τώρα βγω και πω: είμαι στο τελευταίο στάδιο καρκίνου δεν θα ενδιαφερθεί κανείς.
Αν πω: έχω κορονοιό, θα γίνει χαμός, κανάλια, τηλεοράσεις γιατροί θα ασχολούνται λες και αν κάποιος πεθαίνει από καρκίνο έχει διαφορά η μικρότερη αξία.
Αυτή η τόσο ευεσθήσια είναι προκλητική, ιδικά αν προέρχεται από ανθρώπους οι οποίοι έχουν αποδείξει ότι δεν είναι καθόλου ευέσθητοι. ΤΕΛΟΣ.