Όλες οι λέξεις είναι άχρωμες και λίγες,
είσαι πιο πάνω από όσα ξέρω και μπορώ.
Δεν ζωγραφίζονται τα μέρη που με πήγες
ούτε το πόσο μ’ έχεις κάνει να χαρώ.
Όλες οι λέξεις είναι άχρωμες και λίγες,
είσαι πιο πάνω απ’ όσα ξέρω και μπορώ.
Εφίλησα της γης το χνούδι
στην κορυφή της κορυφής,
δεν κλείνεται σε ένα τραγούδι
η ηδονή της επαφής.
Γι’ αυτο δεν θα πλαγιάσω Χλόη
στο βελουδένιο σου χαλί.
Μείνε καημός που θα με τρώει,
μείνε γλυκιά μου αναστολή.
Όλα μου τα ’δωσες απλά και μαζεμένα
και εγώ σταμάτησα να είμαι πια εγώ.
Δεν γίναμε ένα εμείς οι δυο, γιατί είμαστε ένα,
μ’ όλη την πλάση και με τον Δημιουργό.
Όλα μου τα ’δωσες απλά και μαζεμένα
και εγώ σταμάτησα να είμαι πια εγώ.
Είσαι γιατρός, κι αυτά τα ξέρεις,
είμαστε εμείς, κι αυτά τα ζω.
Είναι ωραίο να υποφέρεις,
όσο κι αν φαίνεται χαζό.
Αυτό που ανάσανα, λατρεύω,
υπέροχο, αλλά πολύ.
Και τρομαγμένος δραπετεύω
πριν φτάσω στην υπερβολή.
