Τα ποσοστά ιδιοκατοίκησης είναι υψηλά στις φτωχές χώρες και χαμηλά στις αναπτυγμένες χώρες. Πχ το υψηλότερο ποσοδπστό το έχει η Αλβανία σχεδόν 100% και στον αντίποδα η Ελβετία. Ίσως είναι και θέμα προτεραιοτήτων
Τα περισσότερα σπίτια στην σύγχρονη ιστορία χτίστηκαν από αρμπιτραζ μισθών μεταξύ πλούσιων-φτωχών χωρών.
Στην Ελλάδα από μετανάστες του 60 στη Βόρεια Ευρώπη (πήγαινε ζευγάρι Γερμανία 15 χρόνια και έφτιαχνε 3 σπιταρόνες)
Στην Αλβανία από μετανάστες του 90 στην Ελλάδα
Στις Φλιππίινες από μετανάστες του σήμερα σε πλούσες χώρες της Ασίας
Στο Πακιστάν από μετανάστες του σήμερα στην Ελλάδα και αλλού
Στις πλούσιες χώρες το αρμπιτράζ είναι δύσκολο εώς αδύνατο, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να αγοραστούν-χτιστούν νέα σπίτια από τους ντόπιους. Μέσα σε αυτήν τη στασιμότητα, έρχεται ξένο χρήμα από πλούσιες χώρες, που ποτέ δεν κοιμάται και σιγά-σιγά εξαγοράζει, μειώνοντας το ποσοστό ιδιοκτησίας των ντόπιων.
Ειδικά όταν ο δανεισμός για στεγαστικά είναι μειωμένος, και υπάρχει εύκολη κίνηση κεφαλαίων και συμφέροντες νόμοι (χρυσή βίζα, κλπ) αυτό θα γίνει νομοτελειακά
Το καλό στην Ελλάδα είναι ότι έχει χτιστεί ήδη, δεν είναι παραγκοχώρα στυλ Φιλιππίνες κα ότι στην επαρχία έχει ΠΑΜΦΘΗΝΑ ΠΑΛΑΤΙΑ. Για μένα το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι η έλλειιψη σπιτιών ή χρήματος για εξαγορά τους, αλλά το ότι ο Έλληνας ξέχασε να ζει στο χωριό, ή/και αγάπησε υπερβολικά την πόλη. Σε αυτό φυσικά φταίει και η σύγχρονη γυναίκα που δε θέλει να ακούει για χωριό, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση