Ποιό βιβλίο προτείνετε / μόλις ολοκληρώσατε;

[madrach]

Ενα ακομη βιβλιο που ξεκινησα να διαβασω στις διακοπες στην πατριδα, αλλα δεν το τελειωσα επειδη επεφτε βαρυ στο στομαχι, παρουσιαζε γεγονοτα βαρια. Μου αλλαξε την αποψη που ειχα για καποια προσωπα. Να γραψω ομως οτι μεχρι στο σημειο που διαβασα, διαφωνω με το γραφομενο του συγγραφεα, στην υπηρξη νεκρων στην εξεγερση του πολυτεχνειου, με το επιχειρημα οτι δεν το ειχαν αναφερει οι οικογενειες τους. Λες και η αστυνομια του τοτε ειναι η αστυνομια του σημερα, απλα θα πηγαινε καποιος στο ΑΤ και θα εφευγε ολοκληρος.

Politeia

www.politeianet.gr

συνιστω να διαβαστει μετα το "ανυποταχτος" του Ρωμανου.

 

[pezoporos]

Amazon.com

συναρπαστικό,
είμαι ακόμη στη σοβιετική περίοδο αλλά προχωρώ γρήγορα.

αντεδείκνυται για οπαδούς του μπέρια και του μπρέζνιεφ από το νήμα της βαρσοβίας και λοιπούς ανελεύθερους

 

[Don Pornos]

 

[antisthenis]

Το καλύτερο δώρο για τις Γιορτές, το βιβλίο που δεν πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι.

100 χρόνια Ολυμπιακός (σκληρόδετη έκδοση)

Με τη συμπλήρωση, το 2025, των εκατό χρόνων από την ίδρυση της μεγαλύτερης ελληνικής ομάδας κυκλοφορεί η μοναδική αυτή πολυτελής έκδοση αφιερωμένη στην ευρωπαϊκή πορεία του Ολυμπιακού. Βασισμένο σε επίπονη έρευνα δύο ετών και στην προσωπική συλλογή εισιτηρίων του συγγραφέα σελίδα τη σελίδα...

www.politeianet.gr

 

[Διαγραμμένο μέλος 227688]

ΠΟΠΑΥ

 

[pornliberal]

Διαβάζω το βιβλίο περί της Σοβιετικής νομενκλατούρας -γραφειοκρατιας του Μιχαήλ Βοσλενσκι του 1980 και παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και από όσο θα περίμενα. Και καθόλου ανεπικαιρο καθότι οι κομμουνιστές και η Ρωσία ακόμα ταλαιπωρούν τον πλανήτη

 

[Milfshake]

Ξαναδιαβάζω το βιβλίο με τη ζωη και το εως τωρα έργο (2015) του Δημήτρη Νανόπουλου,στον τρίτο βράχο από τον Ήλιο.
Το συνιστώ για μυημένους και αμύητους , αναφέρει περιστατικά από την όλη πορεία του ως φυσικού και σημαντικές πληροφορίες για τη σύγχρονη φυσική. Τέλος σε φέρνει σε επαφή με τον τρόπο σκέψης ενός πολύ εργατικού και έξυπνου ανθρώπου.
Πνοή ζωής και έμπνευσης.

 

[dannylos]

Ταξίδι στην άκρη της νύχτας, Σελίν

 

[Xaramofais]

O άνθρωπος αντίγραφο
Ζοσε Σαραμάγκου

 

[ΜΠΟΥΓΕΛΟ]

Volker Kutscher
Όλα τα αστυνομικά της Babylon Berlin

 

[minato5]

Η Ψυχολογία του Χρήματος - Morgan Housel​

Το μονο βιβλιο που χρειαζετε να διαβασει καπιος για να συνεχιζει να γαμαει μεχρι να πεθανει

 

[kosamf]

Αν σας αρέσει πραγματικά η λογοτεχνία στην πιο καθαρή της μορφή, διαβάστε Τόμας Μπέρνχαρντ.
Νόμιζα πως είναι ο τελευταίος τιτάνας (χρονολογικά) μέχρι που διάβασα Ουελμπέκ, τον "Χάρτη και την Επικράτεια".
Ένα πραγματικό αριστούργημα της παγκόσμιας διανόησης.

 

[Ξένος]

Μιας και είναι η πρώτη μου δημοσίευση στο bourdela.com, ώντας θαυμαστής για πολλά χρόνια, θα σχολιάσω κάτι πνευματώδες και θα πω ότι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία που έχω διαβάσει είναι "Οι Πτυχιούχοι" του Χρήστου Βακαλόπουλου.

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα, που κινείται ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον υπαρξιακό στοχασμό, αποτυπώνοντας τη ζωή μιας γενιάς που βρίσκεται σε υπαρξιακή και κοινωνική αμηχανία.Το βασικό θέμα του βιβλίου είναι η κρίση ταυτότητας και η αίσθηση αδιεξόδου που βιώνει η γενιά των πτυχιούχων, δηλαδή οι νέοι που, ενώ έχουν αποκτήσει πανεπιστημιακή μόρφωση, βρίσκονται αντιμέτωποι με την απουσία προοπτικών, την ανεργία, αλλά και την αίσθηση ότι ο κόσμος γύρω τους καταρρέει ή γίνεται ολοένα και πιο αποξενωτικός.

Ο Βακαλόπουλος σκιαγραφεί μια γενιά που νιώθει πως βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο, μεταξύ του ονείρου της προηγούμενης γενιάς για σταθερή εργασία και επιτυχία και της πραγματικότητας μιας κοινωνίας που δεν μπορεί να τους προσφέρει όσα υποσχέθηκε.

Ο λόγος για τον οποίο προτείνω και ταυτίζομαι με το βιβλίο είναι γιατί οι ήρωές του ζουν σε έναν κόσμο γεμάτο ερωτήματα και αμφιβολίες, αλλά αντί να δώσουν «σωστές» απαντήσεις, αφήνονται στην εμπειρία της ίδιας της αναζήτησης. Περιπλανιούνται στην πόλη, συζητούν για το νόημα της ζωής, αμφισβητούν την αξία των πτυχίων τους, βιώνουν τη ρευστότητα του κόσμου γύρω τους χωρίς να έχουν σταθερές.

Και, φυσικά, υπάρχει η Αθήνα. Όχι απλά ως σκηνικό, αλλά ως ζωντανός οργανισμός. Η πόλη στους Πτυχιούχους δεν είναι μια τουριστική καρτ-ποστάλ, αλλά ένας λαβύρινθος γεμάτος μπαρ, κινηματογράφους, μοναχικούς περιπατητές, ανθρώπους που ψάχνουν κάτι αλλά δεν ξέρουν τι...ίσως όπως τα άτομα του φόρουμ

 

[Διαγραμμένο μέλος 255214]

Όταν το σώμα λέει όχι
Με νόημα για να σε κάνει να σκεφτείς καλύτερα την επόμενη φορα που θα θέλεις να εξωτερικεύσεις τους προβληματισμούς σου και τις σκέψεις

 

[pezoporos]

Politeia

www.politeianet.gr

τα 2/3 του βιβλίου είναι ανιαρά, διάφορα θέματα, ασύνδετα
το 1/3 όμως είναι δυναμίτης, σκληρή και λεπτομερειακή κριτική της σοβιετικής ένωσης ήδη το 1944
από έναν συμπαθούντα το σοσιαλισμό (στη βικι διαβάζω ότι η οικογένεια του καλοπέρασε επί μπέλα κουν), μάλλον μαρξιστή, ίσως λενινιστή, που βρήκε καταφύγιο από τους δικτάτορες, χίτλερ και στάλιν, στην Μ. Βρετανία

 

[PavlakisTheKid]

Omnibus edition, άρα πιάνεται για βιβλίο νομίζω...

 

[Nubic]

Μιας και είναι η πρώτη μου δημοσίευση στο bourdela.com, ώντας θαυμαστής για πολλά χρόνια, θα σχολιάσω κάτι πνευματώδες και θα πω ότι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία που έχω διαβάσει είναι "Οι Πτυχιούχοι" του Χρήστου Βακαλόπουλου.

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα, που κινείται ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον υπαρξιακό στοχασμό, αποτυπώνοντας τη ζωή μιας γενιάς που βρίσκεται σε υπαρξιακή και κοινωνική αμηχανία.Το βασικό θέμα του βιβλίου είναι η κρίση ταυτότητας και η αίσθηση αδιεξόδου που βιώνει η γενιά των πτυχιούχων, δηλαδή οι νέοι που, ενώ έχουν αποκτήσει πανεπιστημιακή μόρφωση, βρίσκονται αντιμέτωποι με την απουσία προοπτικών, την ανεργία, αλλά και την αίσθηση ότι ο κόσμος γύρω τους καταρρέει ή γίνεται ολοένα και πιο αποξενωτικός.

Ο Βακαλόπουλος σκιαγραφεί μια γενιά που νιώθει πως βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο, μεταξύ του ονείρου της προηγούμενης γενιάς για σταθερή εργασία και επιτυχία και της πραγματικότητας μιας κοινωνίας που δεν μπορεί να τους προσφέρει όσα υποσχέθηκε.

Ο λόγος για τον οποίο προτείνω και ταυτίζομαι με το βιβλίο είναι γιατί οι ήρωές του ζουν σε έναν κόσμο γεμάτο ερωτήματα και αμφιβολίες, αλλά αντί να δώσουν «σωστές» απαντήσεις, αφήνονται στην εμπειρία της ίδιας της αναζήτησης. Περιπλανιούνται στην πόλη, συζητούν για το νόημα της ζωής, αμφισβητούν την αξία των πτυχίων τους, βιώνουν τη ρευστότητα του κόσμου γύρω τους χωρίς να έχουν σταθερές.

Και, φυσικά, υπάρχει η Αθήνα. Όχι απλά ως σκηνικό, αλλά ως ζωντανός οργανισμός. Η πόλη στους Πτυχιούχους δεν είναι μια τουριστική καρτ-ποστάλ, αλλά ένας λαβύρινθος γεμάτος μπαρ, κινηματογράφους, μοναχικούς περιπατητές, ανθρώπους που ψάχνουν κάτι αλλά δεν ξέρουν τι...ίσως όπως τα άτομα του φόρουμ

είμαι και εγώ μεγάλος φαν του Βακαλόπουλου. Τεράστια πένα. Πρόσφατα επαναεκδόθηκαν τα βιβλία του. Υπάρχει και το "Η γραμμή του ορίζοντος" που θα σου αρέσει αφού σου άρεσαν οι Πτυχιούχοι.

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

Η ΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ​

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ​

Κατά ένα περίεργο λόγο ήθελα να διαβασω και να μελετήσω αυτό το βιβλίο και το ξεκίνησα - λίγο τεχνικό αλλά έχει πολλές χρήσιμες πηροφορίες για το πως ξεκίνησε να οικοδομείται η Αθήνα και ειδικά το Κέντρο.

 

[LEOPOLDOS]

Αν σας αρέσει πραγματικά η λογοτεχνία στην πιο καθαρή της μορφή, διαβάστε Τόμας Μπέρνχαρντ.
Νόμιζα πως είναι ο τελευταίος τιτάνας (χρονολογικά) μέχρι που διάβασα Ουελμπέκ, τον "Χάρτη και την Επικράτεια".
Ένα πραγματικό αριστούργημα της παγκόσμιας διανόησης.

Θα συμφωνήσω απόλυτα και για τους δύο!

 

[Ghajnsielem]

Ένα σύγγραμα που σωθηκε η πλειοψηφια του και αξίζει να το διαβάσεις μια φορά στη ζωή σου.