Μην μπερδεύεις την μαύρη ραπ και χιπ χοπ που έπαιζε το Μ.Τ.V.
Εκεί υπήρχε ένα επίπεδο καθώς ακραία παρακλάδια δεν έβγαιναν προς τα έξω και ιδίως σε παιδιά.
Τώρα κάθε πεντάχρονο έχει κινητό και ( πολύ συχνά)γονείς που αδιαφορούν για αυτό άρα είναι πολύ πιο εύκολο να εκτεθεί σε κάθε σκατό που βγάζει ο κάθε "καλλιτέχνης".
Mεγάλωσα ακούγονρας hip-hop και ξέρω πολύ καλά περί τίνος πρόκειται.
Ήταν μια μουσική επικίνδυνη και ανατρεπτική. Στα πρώτα της βήματα μέχρι τέλος των 1990s ήταν σκληρή μουσική.
Δεν είχε πρόσβαση η μάζα και καθυστερημένος κόσμος. Ούτε κάγκουρες με τσαντάκια στο πλαι και μηχανάκια.
Ήταν για πολύ λίγους και υπήρχε συγκεκριμένη ιδεολογία και τρόπος λειτουργίας για όποιον το ακολουθούσε.
Συνοδευόταν από δημιουργικές ασχολίες όπως το graffiti, τον χορό και το παιχνίδι με δίσκους για πικ-απ.
Όλα αυτά μέχρι να πάρουν χαζέψει ο κόσμος από το ίντερνετ το 2010 που καταναλωνόταν εξ ολοκλήρου μόνο ότι προωθούσε η Αμερική.
Γελοίους ραπερς να πληρώνονται αδρά για να λένε συγκεκριμένα πράγματα που κοιμίζουν τον κόσμο και τον στρέφουν στο μίσος και τα ναρκωτικά, αδιαφορώντας για κοινωνικά-οικονομικά προβλήματα. Δηλαδή βάζοντας μια παύση στο συλλογικό κομμάτι και λειτουργώντας μόνο με σκοπό εγώ να γαμάω, να βγάζω λεφτά κλπ. Το σκληρό ραπ εξαφανίστηκε από προσώπου γης με αυτά και μ αυτά.
Το παλιό χιπ χοπ σε είχε σε επαγρύπνιση. Να βάψεις, να φωνάξεις, να διεκδικήσεις. Τους έδωσαν λεφτά να προωθήσουν τα σκατά για να αφανιστεί όλο αυτό.