Ηλεκτρικά Δάκρυα, δεν έχω τι να σχολιάσω αυτή τη στιγμή γι' αυτό το κομμάτι (και ολόκληρο το άλμπουμ φυσικά). Θα το αφιερώσω σε όλα τα κορίτσια του Μεταξουργείου λέγοντάς τους ότι : ''.....Μπορεί να μην είμαι στη θέση σας αλλά κάτι μπορώ να νοιώσω, τις σκληρές μέρες που περνάτε όταν πρέπει να το κάνετε ξανά και ξανά, τις γαμάτες μέρες που μάς ξεφραγκιάζετε και γυρνάτε σπίτι μες στην πόρωση κι ύστερα τα πίνετε σε κανά μπαράκι με τα 5ευρά μας-και καλά κάνετε-.Τις μαγικές μέρες που μάς χαμογελάτε γλυκά και παίρνουμε κι εμείς λίγη ελπίδα γιατί κι εμείς τσακισμένοι είμαστε, τσαλακωμένοι. Να είστε καλά , χάρηκα που σάς γνώρισα όλες σας, με τις ποικιλόμορφες ιδιοσυγκρασίες σας και τα όμορφα κορμάκια σας , λεπτά , γεματούλικα, ανορεξικά. Με τις προσωπάρες σας , άλλες μελαγχολικές , άλλες δυναμικές , άλλες πονηρές, άγριες, θυμωμένες, ερωτικές , μα στο τέλος πάντα στην επαγωγή τους να δίνουν το ίδιο αποτέλεσμα: ......Ζωή.......