Όλες οι κριτικές για την Αλίκη - Ιππώνακτος 14

Ο μεγαλύτερος εχθρός μου είναι ο εαυτός μου.
Μετά έρχονται οι συγγενείς.

Οι συγγενείς, αυτοί οι φυσικοί σύμμαχοι, που έδωσα και δίνω διαφορετική μορφή αγάπης για τον καθένα, κατά βάση αγάπη σπλαχνική, ανιδιοτελή, ανυστερόβουλη…
Αυτοί λοιπόν, είναι φορές που γίνονται δυνάστες μου, μπλέκοντάς με σε ζητήματα και υποχρεώσεις, και δε μ’ αφήνουν ήσυχο δυο – τρεις ώρες να πάω να γαμήσω σαν άνθρωπος…

Πρωί Κυριακής, κατευθυνόμενος σε φανερούς και κρυφούς Οίκους Συνουσιών, με τη λίμπιντο να με γαργαλάει σε όλο το κορμί, με τους συγγενείς στο κατόπι μου.
Στο Σύνταγμα η ΕΛΑΣ διέκοψε απροειδοποίητα την κυκλοφορία των οχημάτων, για να διευκολυνθεί κάποια τελετή στο Μνημείο.
Είναι γνωστό ότι η χώρα ετούτη είναι μια Αφρικανική χώρα με λευκούς κατοίκους, ωστόσο είμαι περίεργος να μάθω σε ποιά άλλη Αφρικανική χώρα διακόπτεται απροειδοποίητα η οδική κυκλοφορία του μεγαλύτερου οδικού κόμβου στο κέντρο για τελετουργικούς λόγους …

Μετά από δαιδαλώδη διαδρομή και σπατάλη χρόνου, κατέληξα στο επί της οδού Ιππώνακτος γραφείο συνουσιών.

Με υποδέχθηκε ηλικιωμένη ημεδαπή μαστροπός, ευγενική, καλοδιατηρημένη, περιποιημένη, απροσδιόριστα ελαφρά παράξενη.
Η φωνή της και η όψη της έφερνε στο νου εικόνες από ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες.

Στο ηχοσύστημα ακουγόταν:
«Τα λόγια, της αγάπης μας τραγούδι, που ατέλειωτο το είχαμε αφήσει, γιατί έφυγε το καλοκαίρι εκείνο, και τέλειωσε η αγάπη πριν αρχίσει…»

Ο χώρος άρχισε να γίνεται ασπρόμαυρος.

Η ηλικιωμένη κυρία παρουσίασε και προσφώνησε την ημεδαπή Αλίκη, η οποία επιδείχθηκε για περίπου τριάντα δευτερόλεπτα, όσο δηλαδή διήρκεσε ένα χαμόγελό της.

Το ράδιο συνέχιζε:
«Το καλοκαίρι εκείνο, δε θα γυρίσει πίσω, τις όμορφες στιγμές μας δεν θα τις ξαναζήσω…
Για μια στιγμή μονάχα, και τη ζωή μου δίνω, να ξαναρχόταν πάλι, το καλοκαίρι εκείνο…»

Εισήλθα σχεδόν υπνωτισμένος στο δωμάτιο συνουσιών.

Φως δωματίου μελιχρό…

Ο ραδιοσταθμός είχε περάσει σε άλλο τραγούδι:
«Πέρασες τόσες βροχές για να 'ρθεις σε 'μενα, φέρνοντας χούφτες με φως να νιφτώ…
Πέρασα τόσες ζωές για να βρω εσένα, μεσ' τη ζεστή σου αγκαλιά να κρυφτώ…»

Μετά από λίγο προσήλθε η εργαζόμενη Αλίκη, φορούσα κοκκινωπό επαγγελματικό συνολάκι επαγγελματικού ξεγυμνώματος, αποτελούμενο από στηθόδεσμο και μικροσκοπική φούστα.


«Τόσα καλοκαίρια, μου 'χαν φύγει από τα χέρια, τόσα καλοκαίρια που δεν σ' αγαπούσα, ρώταγα τι φταίει, για το στόμα μου που καίει, τώρα ξέρω πως τα χείλια σου ζητούσα…»

Της αφαιρούσα την αμφίεση και λείχαμε αλλήλους.
Μετά από λίγο από την αμφίεσή της είχαν απομείνει τα ύψους 120mm υποδήματά της, ενώ από τη δική μου είχαν απομείνει οι κάλτσες μου.

«Άπλωσες τα χέρια, και γυρνούν τα καλοκαίρια, και με φέρνουν να βρεθώ κοντά σου, σε θέλω, σε θέλω, σ' αγαπώ…»

Η Αλίκη είναι νεαρή, ευειδής, λεπτή, καλλίγραμμη.
Μαστοί περιορισμένοι, καθόλου σφριγηλοί, ωστόσο φυσικοί, χωρίς τεχνητές προσθήκες, πράγμα σπάνιο πλέον άρα ευχάριστο και περιζήτητο.
Εξαιρετική πυκνότητα και ποιότητα τριχών κεφαλής, πράγμα που το νιώθει κανείς από το βάρος τους.
Ξανθοβαμμένη, αφημένη άβαφη για μήνες, με τη διχρωμία να δίνει συμπαθητική εικόνα.

Η Αλίκη έδινε την εντύπωση ότι ήταν στο στάδιο γυρίσματος σελίδας στην καριέρα της.

Το ράδιο συνέχιζε διαφορετικά:
«Ποιος το ξέρει, τι μας έγραψε η μοίρα ποιος το ξέρει, κι αν μας βρει μαζί και τ’ άλλο καλοκαίρι, ποιος το ξέρει…»

Το χούφτωμα και ο πεοθηλασμός είχαν ξεφαντώσει.

Η Αλίκη θα έλεγα ότι λειτουργεί με «κοντρολαρισμένο πάθος», με κινήσεις και ομιλία σταθερή και ηδυπαθή, κλασικό “cute & corrupted”.

Με μια απλή κίνηση αφαίρεσε τα ύψους 120mm υποδήματά της. «Αυτά δεν μας χρειάζονται πια, έτσι δεν είναι;» είπε, επιδεικνύοντάς τα… Ήταν χρωματισμένα μαύρο – χρυσό, σε οριζόντιες ραβδώσεις…

«Όνειρό μου όμορφο, όνειρο φτωχό, θα σε πάρει κάποτε, τ’ άγριο αγέρι, και φοβάμαι αγάπη μου και ανησυχώ, τι θα γίνει αγάπη μου, αλλά ποιος το ξέρει…»

Μετά την κορύφωση, επιδόθηκε σε εμβριθή εξέταση του συνδυασμού «χυμένο πέος εντός περικαυλίδος».
Εξήγησε ότι αν τυχόν αντιληφθεί διαρροή αρχιδογάλακτος σπεύδει σε πλύσεις του κόλπου με μπεταντίν.

Δεν συνουσιάστηκα αρκετά…
Σα να έφαγα μια νόστιμη αλλά μικρή τυρόπιττα.

Πήγα 12, 13 ή 14 Aυγούστου. Σταμάτησαν να λειτουργούν το τηλέφωνο που είχαν, και έτσι πήγα στην τύχη. Για καλή μου λοιπόν τύχη πέτυχα την Aλίκη που είχα ξανασυναντήσει άλλη μία φορά. H κοπέλλα ξέρει να ικανοποιεί. Όση ώρα είναι μαζί σου αφιερώνεται στο καυλί και προσπαθεί πάση θυσία με επαγγελματισμό και ευαισθησία να πάρει τα χύσια για τρόπαιο. Eμφανισιακά είναι μέτρια με ωραίο σωματάκι και ωραία μεγάλα στήθη, αλλά όταν ξαπλώσει γίνεται μία καυλιάρα γυναίκα. Δείχνει ειλικρινής και φιλότιμη. Προτιμήστε την. Kατά τα άλλα, το συγκκριμένο studio περνάει μία μεταβατική περίοδο - από εκεί πέρασε και ο τυφώνας "Mελίνα", καθώς εκεί ήταν σταθερές μεγάλα ονόματα του χώρου όπως η Aντριάννα, η Nτωρήν που τώρα όμως νομίζω δεν είναι πια εκεί. Eπειδή όμως πάω συχνά μπορώ να σας πω ότι πάντα έχει κάτι "ικανοποιητικό".

Ίσως ένα απο τα καλύτερα studio, φιλικότατη τσατσα, όμορφος καθαρός χώρος, η κοπέλα Αλίκη (το θυμήθικα σήμερα το πρώι)μελαχρινή ρωσσίδα μέτρια έως καλή εμφανησιακά αλλα με άπαιχτη συμμετοχή πάθος και φοβερά πόδια...τόσο που μαζί με το απλό πρόγραμμα πήρα και ποδολαγνεία με 60Ε. Είχα καίρο να πάθω τετοιο ξεζούμισμα...