Λεπτομέρειες αξιολόγησης

«Καὶ οἱ ἑπτὰ ἄγγελοι οἱ ἔχοντες τὰς ἑπτὰ σάλπιγγας ἡτοίμασαν ἑαυτοὺς ἵνα σαλπίσωσι»

Αγνοώντας σχεδόν όλες τις πτυχές της πραγματικότητας, έτοιμος να προκαλέσει ανά πάσα στιγμή δυσφορία, έκανε τη γνωστή πιρουέτα, φόρεσε ένα καθίκι που έχει για κράνος, ακούμπησε τα δυο από τα τέσσερα πόδια του στο τιμόνι και μάρσαρε 2-3 φορές πριν αφήσει την ακινησία.

Ο αέρας ακόμα ζεστός,
Ο πούτσος άτακτος,
Ο Σκύλος αμετανόητος,

«Ξέρεις, το σκοτάδι γεννάει το φως», είπε βιδώνοντας το καπάκι του baby oil.
«Και τούμπαλιν», απάντησα και ρούφηξα μια τζούρα καφέ.
«Ξέρεις, ζούμε όλοι μέσα σε παραμύθια», είπε βάζοντας τα χρήματα στην τσάντα της.
«Και κάποιοι πεθαίνουμε μέσα σ´αυτά», μουρμούρισα παραδομένος στον στροβιλισμό του σύμπαντος.

Φεύγοντας μπέρδεψε την πόρτα του μπάνιου με αυτήν της εξόδου. Τελικά τα κατάφερε και ξέφυγε. Ευτυχώς.

Έχοντας αρκετό χρόνο μπροστά μου, μέχρι να έρθει η Σοφία, βάλθηκα να περιποιούμαι την ματαιοδοξία μου. Αφαίρεσα από πάνω μου με οινόπνευμα το λάδι, έκοψα τα νύχια μου, έκανα ένα αυτοκρατορικό μπάνιο και ξυρίστηκα. Με κοιτούσα για ώρα στον καθρέφτη, καθώς το νερό έτρεχε στον νιπτήρα.

Κάποτε ήμουν νέος. Τώρα ένα μεγάλο κομμάτι μου ανήκει στο παρελθόν. Ζόρικο αυτό. Οδηγούμαι από την απόλυτη τάξη της βρεφικής ηλικίας, στη βασανιστική αταξία των γηρατειών. Για σκέψου: Αρχή και τέλος. Ο χρόνος που μου δόθηκε θα εξισωθεί με το τίποτα. «Το τίποτα είναι ελευθερία», είπα στο είδωλο, κοιτώντας βαθειά στον καθρέφτη.

Τότε ήταν που χτύπησε την πόρτα. Ακριβώς η γυναικεία παρέα που χρειαζόμουν. Περιποιημένη σε σημείο που ντράπηκα στην υποδοχή με την πετσέτα.

Από κοντά η Σοφία είναι ακόμα καλύτερη. Είναι γυναίκα. Πρόσωπο σπίρτο αναμμένο, σώμα σφιχτό, επιδερμίδα πούπουλο, τρυπούλες σε ροζ αμαρτωλό και στήθος γεμάτο, να το γλύφεις ώρες.

Της πήρε ελάχιστο χρόνο να ξεδιπλώσει το ταπεραμέντο της, ευνουχίζοντας την πλαστή πλευρά του πληρωμένου έρωτα.
Οι χάρτινες κάηκαν μέσα μου.

Φιλιά εραστών, βαθύ στοματικό, σάλια, διεισδύσεις, βογκητά, κόκκινα κωλομέρια, ιδρώτας, στοματικό ξανά.

Με τράβηξε βαθειά στην κόλαση της σάρκας, ενώ παράλληλα με εκτόξευσε στα ουράνια εξυμνώντας την αντρική μου φύση. Την πίστεψα. Η Σοφία δημιουργεί τον έρωτα. Δεν ακολουθεί την ερωτική πράξη, την κατασκευάζει. Είναι εκεί για τον άντρα. Πάνω στο κρεβάτι λυσσάει για τον παρτενέρ της.

Τη γάμησα σαν να μην υπάρχει αύριο. Με όλη μου τη δύναμη. Έχυσα βαθειά μέσα της καθώς έσφιγγε με τα πόδια της το σώμα μου. Αποκάλυψη. Έπεσα μισοπεθαμένος στο πλάι, με ένα γιγάντιο ελεύθερο τίποτα αγκαλιά και το στήθος της εικόνισμα. Θα χρειαζόμουν μέρες για να την ξεπεράσω.

Ο σκύλος με περίμενε στο παπί,
Φύγαμε τρικάβαλο, εγώ, αυτός και το τίποτα,
Χαθήκαμε πάνω στη διψασμένη άσφαλτο,
Σεσημασμένοι μέσα στον σαματά της νύχτας.

Και εγώ που σπάνια πιστεύω στις γυναίκες, κοιτώντας πίσω μου τα άσπρα φώτα του μοτέλ, υποκλίθηκα στη βασίλισσα της νύχτας.

«Χαίρε εταίρα»