Λεπτομέρειες αξιολόγησης

(Την 30η Αυγούστου 1935 ο Αλεξέι Γριγορίεβιτς Σταχάνοβ εξόρυξε 102 τόνους γαιάνθρακα, μέσα σε διάστημα 6 ωρών, ποσότητα 14 φορές μεγαλύτερη από την απαιτούμενη ποσοστιαία εργασία. Το σύστημα, που έλαβε και το όνομά του (σταχανοβισμός) , βασίστηκε στην ορθολογικοποίηση της εργασίας, και είχε σκοπό την βελτίωση της παραγωγής στην Σοβιετική Ένωση)
Η Ιστορία ,σύντροφοι, δεν γράφεται γραμμικά ούτε υπό κανονικές συνθήκες θερμοκρασίας και πιέσεως. Γράφεται όταν ο χρόνος παγώνει και πυκνώνει. Η Ιστορία είναι μια ζώσα και δυναμική παράμετρος, που ανταποκρίνεται στο status quo της στιγμής, και αντικατοπτρίζει τα πιστεύω και θέλω του γράφοντος αυτήν, καθώς κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα αντικειμενικός κατά τη συγγραφή της.Η δε γραφίδα του εξιστορούντος πάντα θα είναι υπό την δαμόκλειο σπάθη των μελλοντικών μελετητών και συνακόλουθα της δικής τους πραγματικότητας. Ιστορικώς ειδομένων, λοιπόν, των γεγονότων, θα πρέπει να εστιάσουμε και να αναλύσουμε στο τι οδήγησε έναν απολύτως, σεξουαλικά, ικανοποιημένο άνδρα (από την προηγούμενη ημέρα – για όσους διάβασαν την προηγούμενη κριτική μου για την Martina), την αμέσως επόμενη ημέρα να επαναπροσδιορίσει τους στόχους του και να ξαναψάξει για νέες ερωτικές περιπέτειες. Απλό. Ο συνδυασμός απρόσμενης είσπραξης χρημάτων (περισσοτέρων από όσα υπολόγιζα να εισπράξω) και η σταχανοβική θεώρηση της συλλογής σεξουαλικών εμπειριών (όπου η ρήση «ουκ εν τω πολλώ τω ευ» δεν ισχύει, επ ουδενί).
Αφού , λοιπόν, η δουλειά μου είχε τελειώσει, αποφάσισα να παρατείνω την διαμονή μου στην πρωτεύουσα, και φυσικά να δω και κάποιες από τις «ομορφιές» που η Αθήνα έχει να προσφέρει στους , εκ περιφέρειας, επισκέπτες της. Αφού ζήτησα λεπτομέρειες και πληροφορίες από καταξιωμένους στο χώρο συναγωνιστές, των οποίων τη γνώμη σέβομαι και υπολήπτομαι (ευχαριστώ θερμώς τους κκ. Yorkie και Τάκη Μπούκα για τις συμβουλές τους), κανόνισα, με κάποια δυσκολία είναι η αλήθεια, ραντεβού με την Λίζα.
Η κοπέλα ήρθε στην ώρα της, ντυμένη όπως ένα σωστό call girl πρέπει να ντύνεται (όχι προκλητικά αλλά και όχι σαν να πηγαίνει για ψώνια στη λαϊκή), με διακριτικό βάψιμο. 27-28 ετών (τόσο τουλάχιστον την έκανα εγώ), μέτρια στο ύψος και λεπτή, έχει ως ατού το ότι είναι στρογγυλοκάπουλη και ότι τα καπούλια αυτά κουνιούνται υπέροχα όταν περπατάει, με μείον το βυζί – τασάκι. Φιλική και ομιλητική, παίρνει από την αρχή πρωτοβουλίες για να σπάσει τον πάγο και καταλαμβάνει τον χώρο (και στο δωμάτιο και στο κρεβάτι) με έναν πολύ γλυκό τρόπο, που σε κάνει να νιώθεις πως βγήκες ραντεβού με την κοπέλα σου. Στον κυρίως αγώνα , βέβαια, δεν θα σε απογειώσει (μην ξεχνάμε άλλωστε πως την προηγούμενη ημέρα είχα βρεθεί με την Martina, οπότε βρισκόμουν ακόμη υπό την επήρρειά της),αλλά είναι αρκετά, εώς πολύ, καλή σε όλα όσα κάνει και ιδίως όταν δοκιμάζεις την πίσω κίνηση του οχήματος. Το ραντεβού μας διήρκεσε 1 ώρα και οφείλω να ομολογήσω πως ήταν ένα επιτυχημένο ραντεβού και υπό την σταχανοβική θεώρηση της συλλογής εμπειριών (για να το συνδέσω και με την εισαγωγή), και υπό το πρίσμα της απόδοσης τιμής/προσφερομένων υπηρεσιών.
Φεύγοντας από το δωμάτιο του ξενοδοχείου η Λίζα με αποχαιρέτησε με ένα απαλό φιλί, και άφησε τούτον τον , στο κατώφλι της μέσης ηλικίας, άνδρα να αναρωτιέται αν τελικά είχε δίκιο ο Ιβάν Κλίμα όταν έγραφε στο βιβλίο του «Έρωτας και Σκουπίδια» ότι «ζούμε γιατί υπάρχουν ορισμένες συναντήσεις που αξίζει να τις ζήσουμε». Συναντήσεις, όπως αυτή με τη Λίζα, κάνουν τη ζωή μας πιο ενδιαφέρουσα.
Μετά τιμής
ΑΙΔΟΙΟΛΕΙΧΟΣ