Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται. Άπαξ, που λένε. Σαν μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον, μ'αυτήν την αυτόνομη μορφή της, δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξουμε ποτέ. Και μεις τι την κάνουμε, ρε, αντί να τη ζήσουμε; Τί την κάνουμε; Την σέρνουμε από δω και από κει δολοφονώντας την... Όλο κοιτάμε το ρολόι! Να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ'την αρχή. Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν "αξίες", σαν "ανάγκες", σαν "ηθική", σαν "πολιτισμό"…
OK, πολύ βαριά φιλοσοφία έπεσε. Ας ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα. Έχουμε και λέμε λοιπόν. Βρίσκομαι στο Ηράκλειο για δουλειές, και αντιμετωπίζω μια κατάσταση Οργουελική. Θερμομέτρηση από εδώ, τεστ για κορωνοϊό από κει, μάσκες άπαντες, άι σιχτίρ , γαμώ το κέρατό μου, πιάστηκε η ψυχή μου. Γυρνάω στο ξενοδοχείο (ένα από τα λίγα που ανοίξανε φέτος), ανοίγω τηλεόραση και παρακολουθώ ειδήσεις επί ειδήσεων για τον κορωνοϊό και πόσα θύματα έχει αφήσει πίσω του. Πετάγομαι πάνω αλαφιασμένος
-Να πά να γαμηθείτε όλοι σας, I’m gonna live till I die, ρε κουφάλες (που σαι ρε Frank Sinatra να με καμαρώσεις).
Η αναζήτηση ευχάριστης παρέας προβάλλει ως η μόνη λύση για να φύγει η μιζέρια. Μπαίνω στο γνωστό σαϊτ αγγελιών, και τι να δω… Η Τζενάρα είναι στο Ηράκλειο. Το σημάδι θεϊκό, και θα αποτελούσε έγκλημα καθοσιώσεως να μην το λάβω υπόψη. Πότε πήρα, πότε κανόνισα, πότε πήγα από τον χώρο της, μην με ρωτήσετε. Ούτε που το κατάλαβα… Από τηλεφώνου , βέβαια, φρόντισε να με ενημερώσει : «Έχω και μια φίλη μου μαζί, την Κατερίνα. Ρωσίδα είναι, αλλά έχει το σώμα που σ’ αρέσει». Φτάνω στον χώρο της, βλέπω και την φίλη της, και λέω από μέσα μου «Ύπαγε οπίσω μου Σατανά. Θα το κάνουμε μόνοι μας κόλαση δω μέσα…» Επειδή, όσον αφορά στη Τζένη, έχουν γραφεί τα πάντα εδώ μέσα, θα επικεντρωθώ στην έτερη μπουμπού.
Η Κατερίνα, λοιπόν, είναι ρωσίδα. Ντάξει, δεν ζήτησα και διαβατήριο, αλλά το ρώσικο το μιλάει φαρσί, κι επειδή κι εγώ μιλώ άπταιστα μια σλαβική γλώσσα (σερβοκροάτικα), μπορώ πάνω –κάτω να καταλάβω πότε η κοπέλα είναι βεριτάμπλ ρωσίδα και όχι καμιά νυφίτσα από τις στέπες της σιβηρίας. Ύψος γύρω στο 1.62 με 1.63, γλυκό προσωπάκι, ηλικία περί τα 28-29, στήθος 4 – ίσως και παραπάνω. Έχει λίγο μπουτάκια και κώλο, αλλά όπως, επισταμένως και κατ’ επανάληψη, έχω πει, όταν έχω τη γυναίκα στα τέσσερα θέλω ν’ ακούω πλάτσα πλούτσα και όχι κράτσα κρούτσα. Φορούσε δε και κάτι γυαλιά που με γκάβλωσαν φοβερά.
Το τι έγινε στο κρεβάτι, φρονώ πως ο καθένας μπορεί να το φανταστεί. Δυο γυναίκες, ένθεν κακείθεν, πληθωρικές όπως μ’ αρέσουν, και γω στη μέση πασάς. Μοναδικό μείον της Κατερίνας, το ότι δεν δουλεύει την όπισθεν (no anal no party – τα χουμε πει κατά κόρον αυτά), αλλά υπήρχε η Τζένη να αναπληρώσει Κατά τα λοιπά, και πίπα καλή κάνει, χωρίς τη χρήση χεριού, και τις γύρω περιοχές περιποιείται, και αγκομαχάει χωρίς ιδιαίτερες υπερβολές, και με την Τζένη δένουν καλά ως δίδυμο και την μπολιάζουν την νερατζιά…
Εν κατακλείδι, λοιπόν, μπορώ να πω πως ήταν μια επιτυχημένη συνεύρεση και μια πολύ ευχάριστη νότα στην κατήφεια των ημερών που διανύουμε. Αν κάποιος θέλει μοντέλα και πιπίνια, καλύτερα να μην πάει. Αν θέλει καλές υπηρεσίες, σε λογική θα μπορούσα να πω, τιμή, ας πάρει τηλέφωνο. Εγώ πάντως, ούτε τον χρόνο μου έχασα, ούτε τα λεφτά μου έκλαψα.
Μετά τιμής
Αιδοιολείχος
ΥΓ. «Και είπεν ο Ιησούς : Και θέλει κυρηχθή τούτο το ευαγγέλιον της Βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθή το τέλος» (Ματθαίος, 24 : 14).
ΥΓ2. Δεν θα ξαναέγραφα κριτική για την Τζένη, γιατί μετά από την προηγούμενη που της είχα κάνει (Ο Ένατος Κύκλος της Κόλασης - 30/08/2018), δεν έχει αλλάξει κάτι. Εν προκειμένω όμως η περίσταση ήταν ειδική, καθώς είναι πρώτη φορά που την παίρνω σε διπλό με κοπέλα μη λατίνα.