Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Η συνάντηση κοντά στην Πρωτομαγιά. Αφόρητες μοναξιές και η απόφαση για καταδρομική επίθεση πάρθηκε εν ριπή οφθαλμού. Στόχος η Milena, παρότι δεν είχα καμία πληροφορία για το μωρό. Η συνεννόηση με το γραφείο εύκολη και η κοπέλα ήρθε στην ώρα της.

Με το που μπήκε μέσα η αλήθεια είναι ότι ψιλοξενέρωσα ελαφρώς. Η κοπελίτσα είναι πραγματικά πολύ μικρή - ίσως ούτε και 20 που δηλώνει. Εμφανησιακά πρόκειται σίγουρα για την κοπέλα των φωτογραφιών. Από κει και πέρα βέβαια έχει αναλάβει ο φωτοσοπ να μεταμορφώσει ένα όμορφο κοριτσάκι στη μοντελομουνάρα που βλέπετε στις φωτογραφίες. Μην με παρεξηγήσετε, η κοπέλα δεν είναι άσχημη, απλά δεν βγάζει αυτό που βγάζουν οι φωτό.
Εκτός από αυτό η κοπέλα είναι πραγματικά ερασιτέχνης. Σίγουρα δεν κανει αυτή τη δουλειά για πολύ καιρό (ή αν την κάνει για πολύ καιρό τότε σίγουρα δεν το έχει). Δεν ξέρει να μπεί, να σταθεί, να ντυθεί, να γδυθει, να κάτσει, να μιλήσει, ούτε που να κοιτάξει, αλλά ούτε και πως να φύγει.
Σίγουρα δεν έχω πρόβλημα με την κοπελίτσα, αλλά πιο πολύ με το γραφείο. Όταν παλικάρια χρεώνετε 140 ευρά την ώρα τότε ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να υπάρχει επαγγελματισμός.
Αφού κάθισε σε μια πολυθρόνα, κάπως σαν την αναμονή στον οδοντίατρο, κάποιες προσπάθειες για ψιλοκουβεντούλα για να σπάσει ο πάγος είχαν ψιλομέτριο αποτέλεσμα. Με ένα αδέξιο πέρασμα μου ζήτησε τα λεφτά μπροστά και τις έδωσα τα χρήματα για 1ώρα, ενώ το ραντεβού ήταν για 2ωρο (πάλι καλά που μου έκοψε).

Να κάνω άλλη μια παρένθεση για να πω στα αγαπητά γραφεία ότι υπάρχουν 2 πολύ σοβαροί λόγοι για να πέρνουν οι κοπέλες τα χρήματα ΜΕΤΑ και ΠΟΤΕ ΠΡΙΝ:
1. Για να μη νιώθει μαλάκας ο πελάτης (ή για να μη γίνεται στο τέλος μαλάκας).
2. Για καθαρά νομικίστικους λόγους είναι πολύ πιο δύσκολο να καταλήξει είτε η κοπέλα είτε ο πελάτης (είτε και οι δύο) φιλοξενούμενοι στο εφημερεύον αυτόφορο της περιοχής.

Μετά από όλα αυτά πήγε για ντουζάκι και βγαίνοντας έξω τη φώναξα στην πολυθρόνα που καθόμουνα για να ξεκινήσει καμιά πίπα γονατιστή - αλλά φευ! Με κοίταζε με το βλέμα της αγελάδας που κοιτάζει το γάλα.
Μόνον αφού προσγειωθήκαμε στο κρεβάτι κατάλαβε ότι άρχισε ο αγώνας.Μετά από αρκετό γλύψιμο και περιποίηση απο την πλευρά μου, μόνο τότε σα να πήρε λίγο μπροστά και σταμάτησε να κοιτάζει το ταβάνι και τα κομοδίνα. Ξεκίνησε και εκείνη τα χάδια και τα φιλιά και κατέβηκε μοιραία προς τα κάτω. Και για να μη γράφω μόνο αρνητικά, να πω ότι απόλαυσα μια από τις καλύτερες πιπες της ζωής μου! Το τσιμπούκι του μωρού ήταν τέλειο!!! Μου θύμισε τη βλαχοnayomi στα νιάτα της!!! Ηταν αυτή η πίπα που (χωρίς να είναι αερόπιπα) δεν έχει αρκετή ένταση ώστε να σε φτάσει να χύσεις και μπορεί να σε κρατάει καβλωμένο για ώρες! Ρουφήγματα, σαλιώματα, παιχνίδια με τη γλώσσα! Πραγματικά κάτι εξαιρετικό. Η συνέχεια μας βρήκε να δοκιμάζουμε διάφορες στάσεις - πάντα με ενδιάμεση διακοπή για πίπα, μέχρι που μου είπε ότι κουράστηκε ο λαιμός της - και το τέλος μας βρήκε στα γόνατα με το γηρασμένο μου σαρκίο να κοπανάει δυνατά και γρήγορα το νεανικό της μουνάκι ενώ το χέρι μου έχει κοκκινήσει τα κωλομάγουλά της στα χαστούκια. Κώλο δεν δοκίμασα και μόνο στη σκέψη οτι θα αρχίσει τα μα μου σου ξου μου γκάου μπίου και θα μου πέσει και δε θα μου ξανασηκωθεί ποτέ.

Συμπερασματικά δεν μπορώ να πω οτι πέρασα άσχημα, ούτε όμως και τέλεια. Για μια φορά και εάν σας αρέσει αυτό το πολύ amateur νεανικό στυλάκι σίγουρα λέει, τώρα για επανάληψη δεν ξέρω, αλλά μάλον όχι.