Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ εκείνο το απόγευμα του Σαββάτου τον περασμένο Μαρτίο όταν πρωτομπήκα στο Μέγαρο με τον κολλητό μου Pitsiriko1, ότι θα «κολλούσα» τόσο πολύ.
Ήταν φανερό ότι επρόκειτο για ένα sex μπαρ, που θα μπορούσε να γινόταν «παιχνίδι», όπως κάποιοι εμπειρότεροι φίλοι με είχαν πληροφορήσει. .Το πρώτο πράγμα που μου έκανε θετική εντύπωση, εκτός από τον μεγάλο αριθμό των κοριτσιών με εμφάνιση για όλα τα γούστα, ήταν ότι όλες ήταν διακριτικές, δεν ενοχλούσαν, παρά μόνο με κάποιες διερευνητικές ματιές στους νεοφερμένους, και δεν στην "έπεφταν" όπως σε αλλά κωλομπαρα για να τις κεράσεις ποτό.
Αυτό ήταν το πρώτο στοιχείο που με οδήγησε και σε άλλες επισκέψεις και σήμερα είμαι ένας από τους τακτικός πελάτες του.
Το Μέγαρο πλέον είναι το στέκι μου, το μέρος που θα παω να συναντήσω την παρέα μου, ή να πάω «στα τυφλά» ξέροντας ότι όλο και κάποιο γνωστό θα βρω να πω κάποια κουβέντα, το μέρος που θα πιούμε το καφέ μας, πριν το ξεκίνημα της βόλτας μας, ή πολλές φορές το μέρος που θα τα πιούμε μέχρις εσχάτων.......

Ένα χρόνο περίπου μετά την πρώτη μου επίσκεψη, θα μοιραστώ μαζί σας τα συμπεράσματα μου, προσπαθώντας να τα «κατηγοριοποιήσω» σε διάφορες ενότητες:

Ο ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ
Στον πεζόδρομο της οδού Μαιζωνος στεγάζεται το Amnezia.Ένας αξιοπρεπής χώρος, με φυλασσόμενο δωρεάν parking, καθαρός, ευρύχωρος με αρκετά σκαμπό και κάποιους καναπέδες. Ιδιεταιρα θετική εντύπωση η καθαριότητα στις τουαλέτες, πράγμα σπάνιο για μαγαζιά αυτής της κατηγορίας. Τα ποτά καθαρά, οι τιμές προσιτές, η εξυπηρέτηση από το προσωπικό άμεση, το οποίο σε γενικές γραμμές είναι ευγενέστατο και αρκετά φιλικό.

ΟΙ ΘΑΜΩΝΕΣ
Εδώ θα βρεις κάθε λογής επισκέπτες, Όχι πολύ νεαρούς όμως. Αντίθετα ο μέσος όρος ηλικίας θα έλεγα ότι είναι υψηλός, μιας και αρκετοί παλαίμαχοι μπουρδελιάρηδες συχνάζουν εδώ.. Κάποιοι θαμώνες αξιοπρεπείς, άλλοι λιγότερο, άλλοι γραφικοί, άλλοι ιδιόρρυθμοι, άλλοι αξιόλογοι κάποιοι ίσως όχι.. .Είχα την τύχη να γνωρίσω μερικούς από αυτούς. Με κάποιους έδεσα αρκετά και έχουμε πλέον γίνει καλοί φίλοι. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο «κέρδος» που έχω από τις επισκέψεις μου εδώ..

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ EVENTS
Εδώ έχουμε ένα θεματάκι. Ίσως επειδή οι περισσότεροι από εμάς είμαστε κάποιας ηλικίας, δεν είμαστε fun των μουσικών επιλογών του Λεο. Όμως δεν είναι μόνο η ποιότητα των ακουσμάτων, αλλά και η ένταση που μας ενοχλεί πολύ.
Μπορούμε να «ανεχτούμε» τα σκυλάδικα που βάζει, όμως τα υπερβολικά ντεσιμπέλ που μας εμποδίζουν να ανταλλάξουμε κάποιες κουβέντες είναι ανυπόφορη. Δεν είναι λίγες οι φορές που φύγαμε πριν της ώρας μας λόγω της μουσικής. Επί τούτου δίναμε ραντεβού σχετικά νωρίς που η μουσική ήταν αρκετά διαφορετική τόσο σε επιλογές όσο και σε ένταση, μέχρι την αφιξη του «Πουρογιεγιε» που σήμαινε και την έναρξη της μεταμόρφωσης του Amnezia από cafe σε club γύρω στις 20:30..
Το τελευταίο διάστημα στο Μέγαρο κάθε Πέμπτη εμφανιζόντουσαν σαν guest star κάποιοι ανεγνωρισμένοι τραγουδιστές, ενώ κάθε Παρασκευή υπήρχε ένα αρκετά αξιόλογο strip show από επαγγελματίες striper. Ομως δεν πρόκειται να ξεχάσω και το show, το τραγούδι και τις χορευτικές ικανότητες κάποιων από τα κορίτσια του Amnezia στους ρυθμούς του «doua suflete” του Ρουμάνου Babi Minune, που πραγματικά μας απογείωναν και ήταν χάρμα οφθαλμών.

ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ
Πολλά κορίτσια μέχρι πρότινος «επάνδρωναν» (αλήθεια πόσο οξύμωρο) το Μέγαρο. Κορίτσια για όλα τα γούστα, διάσπαρτα στα «δεξιά» και «αριστερά» της εισόδου. Ξανθές, μελαχρινές, κόντες, ψηλές, αδύνατες, τροφαντές.. άλλες ικανές, άλλες λιγότερο με αποτέλεσμα οι πληροφορίες για τις επιδόσεις τους να καταλαμβάνουν την μερίδα του λέοντος στις συζητήσεις μας. Με την πάροδο του καιρού με κάποιες γνωριστήκαμε, είπαμε 2-3 κουβέντες και κάνουμε καλή παρέα.. Κορίτσια τα οποία αν αγγίξεις κάποιες ευαίσθητες χορδές τους, δεν διστάζουν να σου αποκαλύψουν τα εσώψυχα τους, με αποτέλεσμα (για κάποιους από εμάς τουλάχιστον) να χάνεται κάθε διάθεση για «δρομολόγιο»..........

Πάρα πολλά έχουν αλλάξει όμως τον τελευταίο μήνα. Οι λόγοι γνωστοί. Ο κόσμος πολύ λιγότερος, κατήφεια, events πια δεν υπάρχουν, τα κορίτσια πολύ λιγότερα επίσης και χωρίς την λάμψη του παρελθόντος. Ντυμένα casual και όχι sexy (σε μερικές βέβαια αυτό ταιριάζει περισσότερο) κάθονται μελαγχολικά , θα τολμούσα να πω, στα σκαμπό τους πότε παίζοντας με τα κινητά τους, πότε μέσα σε ξεσπάσματα να τραγουδάνε για λίγο, ελπίζοντας, όπως και μερικοί από εμάς ότι το Amnezia θα ξαναγίνει κάποτε “The best place to be», όπως διατυμπάνιζε από τα ηχεία του, ο Λεο...........

ΥΓ: Η ημερομηνία ειναι ενδεικτική