Λεπτομέρειες αξιολόγησης
7.5 63 10
Amnezia Club μαγαζί Μπαρ
Εκκρεμεί έγκριση
Μπαρ
90471
Γενική βαθμολογία
7.7
Εμφάνιση κοριτσιών
7.0
Live Shows
Δ/Υ
Χώρος
8.0
Μουσική
8.0
Ποιότητα ποτών
7.0
Πρόσβαση/parking
10.0
Σχέση αξίας/κόστους
8.0
Στην προηγούμενη κριτική μου για το γνωστό "ίδρυμα" αναφέρθηκα στον χώρο, στη συμπεριφορά του προσωπικού και στις δυνατότητες που έχει ο κάθε συναγωνιστής να κινηθεί μέσα εκεί. Σήμερα, είμαι αναγκασμένος να αναφερθώ στο γεγονός ότι πήγα να μπω στα βαθιά νερά του "ιδρύματος" και...πνίγηκα! Με δική μου ευθύνη, θεωρώ, επειδή δεν τήρησα τις βασικές αρχές, που είναι: ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ - ΡΩΤΑΜΕ - ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ! Έτσι, είχα την πρώτη κακή εμπειρία μου από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με το σάιτ. Όλες άλλωστε οι προηγούμενες κριτικές μου ήταν καλές, όχι επειδή είμαι...προμότορας, αλλά επειδή φρόντιζα να κάνω προσεκτικές επιλογές παίρνοντας και αξιολογώντας πληροφορίες από δω, ενώ τώρα το αμέλησα!
Πάμε όμως στο ζουμί: Η ημερομηνία της επίσκεψης ενδεικτική. Πάντως ήταν σε στιγμή που δεν είχε καθόλου κόσμο, δηλαδή οι συναγωνιστές δεν ήταν εκεί, ενώ και οι περισσότερες κοπέλλες έλειπαν... Τέλος πάντων, εγώ βρέθηκα στο "ίδρυμα", παρήγγειλα έναν καφέ, έριξα τις απαιτούμενες ματιές γύρω μου και πραγματικά ετοιμαζόμουν να φύγω, αφού δεν εντόπισα κάποια που να μου κάνει ιδιαίτερο "κλικ".
Όμως, πάνω που έλεγα να την κάνω, έρχεται κοντά μου μικρή, αδύνατη, μελαχροινή, όχι άσχημη, πλην όμως...χωριατοτσιγγανορουμάνικη παρουσία, ονόματι Μανταλίνα, ξαπλώνει στον διπλανό καναπέ απ' αυτόν που καθόμουν και μου πιάνει την κουβέντα! Λέμε δυο - τρία τυπικά λόγια και μου πετάει "πάμε μωρό μου επάνω"; Και εκεί διαπράττω το μεγάλο λάθος: παρόλο που η διαίσθησή μου χτύπησε καμπανάκι ότι δεν θα ταιριάζαμε με την κυρία, ενέδωσα, ενώ έπρεπε να αντισταθώ...
Τέλος πάντων, ανεβαίνουμε "επάνω", στο διπλανό ξενοδοχείο (καλός ο χώρος παρεμπιπτόντως). Κάνουμε ντους, πρώτα εκείνη, ύστερα εγώ και αρχίζει το "έργο". Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι έχω να κάνω με κομοδίνο, αφού ήταν ολοφάνερο ότι κάνει αγγαρεία και δεν γουστάρει, ούτε με άφηνε να κάνω όσα (λογικά...) ήθελα, δηλαδή προσπαθούσε να την αγγίζω όσο λιγότερο γίνεται. Προσπάθησα να ζεστάνω τη φάση, δηλαδή να την "περιποιηθώ" εγώ γλείφοντάς την, αλλά τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά, δηλαδή πάλι δεν χαμπάριαζε ιδιαίτερα, κάτι στο οποίο δεν βοήθησε και η αερόπιπα (τώρα κατάλαβα τι σημαίνει ο όρος...) που μου έκανε στη συνέχεια... Ωσατόσο, κατόρθωσα να έρθω σε...μάχιμη φάση και επειδή κατάλαβα ότι με τίποτα δεν θα βλέπαμε προκοπή από την άποψη της συμμετοχής της, τη βάζω κάτω στην κλασσική στάση για να τελειώνουμε, όπου όμως διέκρινα στο βλέμμα της την απέχθειά της για την όλη φάση...
Αλλά το χειρότερο δεν είχε έρθει ακόμη: ενώ τέλος πάντων (με αρκετή φαντασία και συγκέντρωση) κόντευα να τελειώσω, ξαφνικά μου λέει "θέλεις να κάνουμε μια ώρα;" (για να διπλασιάσει το "αντίτιμο"...) - αν και δεν είχε περάσει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΤΕΤΑΡΤΟ καθαρού χρόνου συνεύρεσης! Της λέω "όχι", προσπαθώ να ξανασυγκεντρωθώ, αλλά μόλις πέρασε ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ, άρχισε να μου λέει "τελείωνε μωρό μου, πέρασε η μισή ώρα", ενώ το βλέμμα της εξέφραζε την πιο μεγάλη βαριεστημάρα και απαξίωση! Της λέω "μα δεν έχει περάσει ούτε ένα τέταρτο, ηρέμησε μάτια μου" - και αυτή...πιάνει το κινητό της και αρχίζει να το κοιτάει επιδεικτικά!!!
Ε, ύστερα απ' αυτό, εξοργίστηκα (αν και δεν το έδειξα με κάποια άσχημη συμπεριφορά...) και την παράτησα χωρίς να τελειώσω, της έδωσα το πενηντάρικο και μπήκα στο μπάνιο για να...καθαριστώ και να την κάνω από κει μέσα! Μόλις βγήκα, πήγε να με ρωτήσει...γιατί έγινε αυτό και τότε της είπα ότι δεν μπορεί να μου λέει ύστερα από ένα τέταρτο ότι πέρασε μισή ώρα (δεν της είπα ότι έτσι κι αλλιώς είναι το απόλυτο κούτσουρο στο κρεββάτι...), οπότε...έβγαλε γλώσσα και άρχισε να μου διακηρύσσει ότι...έχει κι άλλους πελάτες και δεν τη νοιάζει!
Δεν είχε νόημα ούτε να συνεχίσω την κουβέντα μαζί της ούτε να τη βρίσω, έτσι, κατεβήκαμε κάτω, της ευχήθηκα να περνάει καλά και χωρίσαμε - εννοείται για πάντα, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να την ξαναπλησιάσω. Ένα ογδοντάευρο (50 σε αυτήν, 23 στο ξενοδοχείο και ο καφές που ήπια) κυριολεκτικά πεταμένο στα σκουπίδια. Συν το ψυχολογικό ξενέρωμα από την όλη κατάσταση...
Το συμπέρασμα είναι ότι στο "ίδρυμα" αυτό θέλει ΚΑΛΟ ΨΑΞΙΜΟ και ΚΑΛΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ των εμπειριών που περιγράφουν οι συναγωνιστές, γιατί είναι προφανές ότι μεγάλο μέρος των "κυριών" είναι τέτοιες και χειρότερες! Θεωρώ ότι τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχω εγώ και όχι η Μανταλίνα, γιατί...έπρεπε να ακολουθήσω τη διαίσθησή μου και να έχω διαβάσει και λίγο αυτά που γράφουν οι συναγωνιστές για το ποιες κοπέλλες αξίζουν, πριν θελήσω να παραστήσω τον κασκαντέρ!
Το αν θα ξαναπάω στο συγκεκριμένο μαγαζί δεν το έχω αποφασίσει ακόμα, όμως σίγουρα θα είμαι πολύ πιο προσεκτικός και επιλεκτικός αν το κάνω... Εννοείται ότι ισχύει πάντα το σλόγκαν του CHEYENNE: "αυτά για την εμπειριά μου με τη Μανταλίνα, που δεν σημαίνει ότι η δική σας θα είναι απαραίτητα ανάλογη". Για να μην είναι όμως ανάλογη, μάλλον θα πρέπει να είστε απ' αυτούς που δεν θα σας νοιάζει η συμμετοχή της κοπέλλας κατά τη συνεύρευση! Καλά να περνάτε, όπως και νάχει...
Υ.Γ.: Η βαθμολογία εννοείται ότι αφορά τον χώρο και είναι ίδια με την προηγούμενη κριτική μου - και δεν αφορά την κοπέλλα, γιατί θα ήταν πολύ χαμηλότερη, ειδικά στο θέμα συμπεριφοράς και συμμετοχής...
Πάμε όμως στο ζουμί: Η ημερομηνία της επίσκεψης ενδεικτική. Πάντως ήταν σε στιγμή που δεν είχε καθόλου κόσμο, δηλαδή οι συναγωνιστές δεν ήταν εκεί, ενώ και οι περισσότερες κοπέλλες έλειπαν... Τέλος πάντων, εγώ βρέθηκα στο "ίδρυμα", παρήγγειλα έναν καφέ, έριξα τις απαιτούμενες ματιές γύρω μου και πραγματικά ετοιμαζόμουν να φύγω, αφού δεν εντόπισα κάποια που να μου κάνει ιδιαίτερο "κλικ".
Όμως, πάνω που έλεγα να την κάνω, έρχεται κοντά μου μικρή, αδύνατη, μελαχροινή, όχι άσχημη, πλην όμως...χωριατοτσιγγανορουμάνικη παρουσία, ονόματι Μανταλίνα, ξαπλώνει στον διπλανό καναπέ απ' αυτόν που καθόμουν και μου πιάνει την κουβέντα! Λέμε δυο - τρία τυπικά λόγια και μου πετάει "πάμε μωρό μου επάνω"; Και εκεί διαπράττω το μεγάλο λάθος: παρόλο που η διαίσθησή μου χτύπησε καμπανάκι ότι δεν θα ταιριάζαμε με την κυρία, ενέδωσα, ενώ έπρεπε να αντισταθώ...
Τέλος πάντων, ανεβαίνουμε "επάνω", στο διπλανό ξενοδοχείο (καλός ο χώρος παρεμπιπτόντως). Κάνουμε ντους, πρώτα εκείνη, ύστερα εγώ και αρχίζει το "έργο". Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι έχω να κάνω με κομοδίνο, αφού ήταν ολοφάνερο ότι κάνει αγγαρεία και δεν γουστάρει, ούτε με άφηνε να κάνω όσα (λογικά...) ήθελα, δηλαδή προσπαθούσε να την αγγίζω όσο λιγότερο γίνεται. Προσπάθησα να ζεστάνω τη φάση, δηλαδή να την "περιποιηθώ" εγώ γλείφοντάς την, αλλά τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά, δηλαδή πάλι δεν χαμπάριαζε ιδιαίτερα, κάτι στο οποίο δεν βοήθησε και η αερόπιπα (τώρα κατάλαβα τι σημαίνει ο όρος...) που μου έκανε στη συνέχεια... Ωσατόσο, κατόρθωσα να έρθω σε...μάχιμη φάση και επειδή κατάλαβα ότι με τίποτα δεν θα βλέπαμε προκοπή από την άποψη της συμμετοχής της, τη βάζω κάτω στην κλασσική στάση για να τελειώνουμε, όπου όμως διέκρινα στο βλέμμα της την απέχθειά της για την όλη φάση...
Αλλά το χειρότερο δεν είχε έρθει ακόμη: ενώ τέλος πάντων (με αρκετή φαντασία και συγκέντρωση) κόντευα να τελειώσω, ξαφνικά μου λέει "θέλεις να κάνουμε μια ώρα;" (για να διπλασιάσει το "αντίτιμο"...) - αν και δεν είχε περάσει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΤΕΤΑΡΤΟ καθαρού χρόνου συνεύρεσης! Της λέω "όχι", προσπαθώ να ξανασυγκεντρωθώ, αλλά μόλις πέρασε ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ, άρχισε να μου λέει "τελείωνε μωρό μου, πέρασε η μισή ώρα", ενώ το βλέμμα της εξέφραζε την πιο μεγάλη βαριεστημάρα και απαξίωση! Της λέω "μα δεν έχει περάσει ούτε ένα τέταρτο, ηρέμησε μάτια μου" - και αυτή...πιάνει το κινητό της και αρχίζει να το κοιτάει επιδεικτικά!!!
Ε, ύστερα απ' αυτό, εξοργίστηκα (αν και δεν το έδειξα με κάποια άσχημη συμπεριφορά...) και την παράτησα χωρίς να τελειώσω, της έδωσα το πενηντάρικο και μπήκα στο μπάνιο για να...καθαριστώ και να την κάνω από κει μέσα! Μόλις βγήκα, πήγε να με ρωτήσει...γιατί έγινε αυτό και τότε της είπα ότι δεν μπορεί να μου λέει ύστερα από ένα τέταρτο ότι πέρασε μισή ώρα (δεν της είπα ότι έτσι κι αλλιώς είναι το απόλυτο κούτσουρο στο κρεββάτι...), οπότε...έβγαλε γλώσσα και άρχισε να μου διακηρύσσει ότι...έχει κι άλλους πελάτες και δεν τη νοιάζει!
Δεν είχε νόημα ούτε να συνεχίσω την κουβέντα μαζί της ούτε να τη βρίσω, έτσι, κατεβήκαμε κάτω, της ευχήθηκα να περνάει καλά και χωρίσαμε - εννοείται για πάντα, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να την ξαναπλησιάσω. Ένα ογδοντάευρο (50 σε αυτήν, 23 στο ξενοδοχείο και ο καφές που ήπια) κυριολεκτικά πεταμένο στα σκουπίδια. Συν το ψυχολογικό ξενέρωμα από την όλη κατάσταση...
Το συμπέρασμα είναι ότι στο "ίδρυμα" αυτό θέλει ΚΑΛΟ ΨΑΞΙΜΟ και ΚΑΛΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ των εμπειριών που περιγράφουν οι συναγωνιστές, γιατί είναι προφανές ότι μεγάλο μέρος των "κυριών" είναι τέτοιες και χειρότερες! Θεωρώ ότι τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχω εγώ και όχι η Μανταλίνα, γιατί...έπρεπε να ακολουθήσω τη διαίσθησή μου και να έχω διαβάσει και λίγο αυτά που γράφουν οι συναγωνιστές για το ποιες κοπέλλες αξίζουν, πριν θελήσω να παραστήσω τον κασκαντέρ!
Το αν θα ξαναπάω στο συγκεκριμένο μαγαζί δεν το έχω αποφασίσει ακόμα, όμως σίγουρα θα είμαι πολύ πιο προσεκτικός και επιλεκτικός αν το κάνω... Εννοείται ότι ισχύει πάντα το σλόγκαν του CHEYENNE: "αυτά για την εμπειριά μου με τη Μανταλίνα, που δεν σημαίνει ότι η δική σας θα είναι απαραίτητα ανάλογη". Για να μην είναι όμως ανάλογη, μάλλον θα πρέπει να είστε απ' αυτούς που δεν θα σας νοιάζει η συμμετοχή της κοπέλλας κατά τη συνεύρευση! Καλά να περνάτε, όπως και νάχει...
Υ.Γ.: Η βαθμολογία εννοείται ότι αφορά τον χώρο και είναι ίδια με την προηγούμενη κριτική μου - και δεν αφορά την κοπέλλα, γιατί θα ήταν πολύ χαμηλότερη, ειδικά στο θέμα συμπεριφοράς και συμμετοχής...
Ημερομηνία Επίσκεψης
Ημερομηνία επίσκεψης
Απριλίου 01, 2011
Σχόλια
Έχεις ήδη λογαριασμό; Άμεση σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού