4ο χιλ Χαλκίδας-Σχηματαρίου αριστερά (Μπουρδέλα)

Νωρίς το απόγευμα επέστρεφα στην περιοχή της Γλύφας. Πάρκαρα έξω απ' το μπουρδέλο και εισήλθα, για δεύτερη φορά, στο φωτεινό σαλόνι. Πριν λίγες ώρες, όταν είχα περάσει την πρώτη φορά, με είχε υποδεχτεί η Διονυσία ή Ντενίσα, όπως χαρακτηριστικά πρόσθεσε αργότερα, μια πόρνη στις αρχές της τέταρτης δεκαετίας της ζωής της, με μαύρο ράστα μαλλί μέχρι σχεδόν τη μέση, καλούτσικο πρόσωπο μ' ένα πίρσινγκ στο αριστερό της φρύδι και μεγάλους χαλκάδες στ' αυτιά, μεσαίο κάπως πεσμένο φυσικό στήθος, σώμα με πιασιματάκια, ερωτικό αφράτο κώλο, σφριγηλά πόδια. Η οποία, όπως μου αποκάλυψε, στη Χαλκίδα βρισκόταν μόλις 15 ημέρες, ενώ πριν δούλευε στο Μεταξουργείο: Κολωνού 11 υπόγειο, 15 δεξιά κι αριστερά, Ιάσωνος 37 ισόγειο, Περδίκκα 3, αλλά και στην Ιερά Οδό... Νομίζοντας πως γνώριζα τιμές και προγράμματα απλώς με κοίταζε περιμένοντας να κάνω κίνηση. Της εξήγησα πως δεν ήμουν ντόπιος και τότε μου γνωστοποίησε πως έκανε απλό στα 30 Γιούρος...
Τώρα που με ξαναέβλεπε το χαμόγελό της ήταν πιο πλατύ... Αφού την πλήρωσα, μου έδειξε το δωμάτιο που ειχα συνευρεθεί με μία Αλεξάνδρα την τελευταία φορά που είχα ξαναπεράσει από εκεί –περίπου πριν 11 μήνες. Της είπα πως θα προτιμούσα να περάσω στο διπλανό, που ήταν επίσης φωτεινό, καθαρό κι ευρύχωρο. Συμφώνησε. Μιας και δεν υπήρχε κανένας –ούτε υπηρεσία– δεν άργησε να έρθει. Ξάπλωσε δίπλα μου φορώντας το κιλοτάκι και το εσωφόρι της και ξεκίνησε να με χαϊδεύει και να παλινδρομεί τη χούφτα της κατά μήκος του πουλιού μου. Της ζήτησα να με φιλήσει στα γνωστά σημεία και 'κείνη με προειδοποίησε πως φορούσε κόκκινο κραγιόν... «Δεν πειράζει» της είπα κι άρχισε να με φιλάει μαλακά με τις άκρες των χειλιών της και να με γλείφει με την άκρη της γλώσσας της. Σε συνδυασμό με το παίξιμο της ψωλής μου καύλωσα. «Ωωω, ωωω, τόσο γρήγορα;» έκανε με θαυμασμό «Αα, σ' αρέσει πολύ!...». Για να μου φορέσει, σαν κάλτσα, το προφυλακτικό χώθηκε ανάμεσα στα πόδια μου. Κατά τη διάρκεια της πίπας έκανε και "βουτιές" μπροστά για να γλείφει τις θηλές μου –πάντα με την άκρη της γλώσσας... Τα μαλλιά της έπεφταν μπροστά στο πρόσωπό της και στην προσπάθειά μου να τα κάνω πέρα ένιωσα το βάρος τους... «Πώς τα πλένεις αυτά τα μαλλιά ;» «'Ετσι όπως είναι!».
Βγάζοντας το στρίνγκ με καβάλησε, θήκιασε το καυλί μου στο μουννί της και φέρνοντας το σώμα της επάνω μου, άρχισε ν' ανεβοκατεβάζει τη λεκάνη της. 'Ενιωθα την πρόστριψη καλά! 'Ηταν τότε που της παραπονέθηκα πως το μαλλί της μ' ενοχλούσε, οπότε το μάζεψε. Γεροντοπαραξενιές... Δεν άργησα να χύσω και 'κείνη δεν βιάστηκε να φύγει. Τότε έλαβε χώρα κι η συζήτηση που προανέφερα. «Μου αρέσει εδώ. Λίγος πούτσος, παραπάνω λεφτά» όπως μου είπε χαρακτηριστικά. Στην Αθήνα κέρδιζε 80-100 ευρώ την ημέρα (τις καλές ημέρες) και εάν υπολόγιζε τι ξόδευε για φαί, πιοτί στο μπουρδέλο και το ταξί πηγαινέλα, δεν άξιζε... Εδώ κάνει 4-5 ραντεβού και βγάζει καθαρά 45 ευρώ, χωρίς Πακιστανούς (τους καημένους τους Πακιστανούς, κανένας δεν τους θελει...), χωρίς κούραση. Αυτά μου είπε.
Δεν ήταν άσχημα και με τη Διονυσία. Χαλαρά κι επαρχιακά...

Αυτούς τους 2 νεόδμητους ή ανακαινισμένους οίκους ανοχής είναι εύκολο να τους προσπεράσει κάποιος που δεν γνωρίζει που ακριβώς βρίσκονται.
Σ' εμένα τουλάχιστον αυτό πήγε να συμβεί καθώς, στις 5 του τρέχοντος μηνός αργά το μεσημέρι, περνούσα με το αυτοκίνητο από την περιοχή κατευθυνόμενος προς την Εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας.
Τελευταία στιγμή είδα το αναμμένο φώς (μέρα μεσημέρι) και κατάλαβα!
Βρίσκονται έξω απ' την πόλη της Χαλκίδας, στην περιοχή της Γλύφας, μέσα σ' ένα οικόπεδο με δένδρα και διάφορα άλλα καλλωπιστικά φυτά, πίσω από έναν καλαίσθητο καγκελένιο-πέτρινο φράκτη.
Μπροστά, ο χώρος στάθμευσης προστατεύεται από τα βλέμματα των διερχόμενων οδηγών από μία δεύτερη, επίσης καλόγουστη, μεταλλική-πέτρινη κατασκευή.
Αρχικά προσέγγισα τον αριστερό οίκο όπως έβλεπα το κτίσμα.
Ωθώντας τη μεταλλική εξώπορτα εισήλθα σ' έναν ευρύχωρο, φωτεινό, απλό χώρο αναμονής-παρουσίασης, ο οποίος όμως δεν εντυπωσίαζε όπως η εξωτερική πρόσοψη-κήπος του συγκροτήματος.
Κάθισα στον καναπέ.
Τα δευτερόλεπτα κυλούσαν χωρίς να εμφανίζεται κάποια υπηρεσία. Την κοπέλα την άκουγα να συνομιλεί μ' έναν άνδρα πίσω απ' την κλειστή θύρα του δωματίου.
Ξαφνικά η συρόμενη πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε μία καλλίγραμμη νεαρή ξανθιά, με το ίσιο μαλλί της πιασμένο σε αρκετά κοντή αλογοουρά, φιλήδονο καλογραμμένο πρόσωπο, τα βυζέττα της καλυμμένα από ένα κόκκινο στηθόδεσμο, ωραίο κωλαράκι που του φορούσε ένα ασορτί τάνγκα κιλοτάκι, καλλίγραμμα πόδια που πατούσαν πάνω σε ψηλά διάφανα πορνοπάπουτσα.
– Γεια σου, τί κάνεις; μου είπε.
– Καλά!
– Ελα να περάσουμε μαζί καλά˙ κάνω ελεύθερο στοματικό, μουνί και κώλο!
» Ελεύθερο στοματικό και μουνί πάει 30, και κώλο είναι 50. Είμαι πολύ καλή!
– Δεν μου λες, πώς σε λένε κούκλα;
– Αλεξάνδρα!
Αφού την ευχαρίστησα πήγα και στο διπλανό σπιτάκι, όπου συνάντησα μία όμορφη μιγάδα, για να επιστρέψω μετά από λίγο.
Πλήρωσα για ελεύθερο στοματικό και πέρασα στο δωμάτιο το οποίο ήταν φωτεινό, φαινόταν καθαρό και γενικά δεν διέφερε απ' τα σχετικά καλά δωμάτια των μπουρδέλων της Αθήνας. Βέβαια θα μπορούσαν να είχαν φροντίσει να ήταν καλύτερο, σε σύγκριση πάντα με την εξωτερική εικόνα του συγκροτήματος.
Οταν ήμουν έτοιμος άνοιξα την πόρτα και φώναξα την Αλεξάνδρα˙ έτσι είχαμε συνεννοηθεί.
Ηρθε γυμνόστηθη, με το προφυλακτικό και υγρά μαντιλάκια.
Τα βυζάκια της, με τις σχετικά ευμεγέθεις θηλές τους, γρήγορα εξαφανίστηκαν μέσα στη φιλήδονη καταπιώνα μου, ενώ παράλληλα χούφτωνα τα μαλακά και μικρά κωλομέρια της.
Εκείνη μ' έγλειφε-φιλούσε στ' αυτιά και στον λαιμό...
– Ματς-μουτς!...Μμμ, ωραία μυρίζεις!
Κολώνια γαρ!
...ενώ όταν της απελευθέρωσα (απ' το ρούφηγμα) τα μαστίδια, με την αεικίνητη-υγρή γλώσσα της άρχισε ν' ασχολείται και με τις δικές μου θηλές. Ταυτόχρονα παλινδρομούσε τη χούφτα της στην ήδη καυλωμένη ψωλή μου.
Σύντομα ακολούθησε καθάρισμα με το υγρό μαντιλάκι και το καυλί μου χάθηκε εντός της σταματικής της κοιλότητας. Αρχισε μία ερεθιστική πίπα, άι κόντακτ είχαμε μέσω του επίτοιχου καθρέφτη, ενώ κατά διαστήματα τη διέκοπτε για έντονο αρχιδογλείψιμο και μετά συνέχιζε.
Κάποια στιγμή ρώτησε: – Να βάλουμε;
Η καπότα τοποθετήθηκε σαν κάλτσα και στη στάση της γελαδάρισσας τη γάμησα και με γάμησε με ορμή. Ο ρυθμικός ήχος από τα ελάσματα της κλίνης και οι αρχιδοπαφλασμοί έπρεπε ν' ακούγονταν μέχρι έξω στο σαλόνι.
Ακολούθησε γαμήσι ιεραποστολικά και πισωκολλητά γονατιστά, για να εκσπερματώσω τελικά αυνανιζόμενος μ' εκείνη να με φιλάει-γλείφει σε λαιμό, αυτιά και στα χείλη.
Καθώς το ψωλόχυμά μου γέμιζε τη θηλή της καπότας την άκουγα να λέει: – Πω πω τι βγαίνει, πω πω! Χα, χα, χα...μισό προφυλακτικό γέμισες!
Δεν βιάστηκε ν' αποχωρήσει˙ άλλωστε δεν την περίμενε κάποιος και από τη σύντομη συζήτηση που ακολούθησε έμαθα: ότι αυτοί οι οίκοι δουλεύουν μέχρι τις 2 το πρωί, η ίδια είχε εργαστεί για λίγο στο στούντιο της Αχαρνών 106, ότι κυρίως δουλεύει στην επαρχία (Πάτρα, Αγρίνιο, Τρίκαλα, Καλαμάτα, Άργος «Μέσα στα πορτοκάλια» όπως χαρακτηριστικά μου είπε) και τέλος μου αποκάλυψε ότι έχει άδεια παραμονής καθώς και ενημερωμένο βιβλιάριο υγείας (όπως και η κοπέλα δίπλα), το οποίο έφερε να δω, με πρόσφατη (πριν λίγες ημέρες) σφραγίδα από γιατρό.
Στον δρόμο της επιστροφής σκεφτόμουν ότι δοκίμασα ευχάριστες έκπληξεις στην πρωτεύουσα της Εύβοιας.
Κατ' αρχάς ενώ δεν ήμουν σίγουρος εάν θα έβρισκα τους οίκους, τελικά (με κάποια τύχη είναι η αλήθεια) τους βρήκα. Τα μπουρδέλα αυτά, εξωτερικά, ήταν προσεγμένα αρχιτεκτονικά, οι 2 κοπέλες που δούλευαν εκεί ήταν εμφανίσιμες και κυρίως νόμιμες, ενώ τέλος, η Αλεξάνδρα που επέλεξα μου πρόσφερε καλές ερωτικές υπηρεσίες. Ασχετο εάν εγώ ολοκλήρωσα ψωλοτρομπάροντας.
Μπράβο στη Χαλκίδα!

Διευκρινίσεις: Το 9άρι στον "Χώρο/καθαριότητα χώρου" πάει για την εξωτερική εμφάνιση του μπουρδέλου. Εσωτερικά θα έβαζα ένα 7.
Την υπηρεσία δεν την είδα παρά μόνο όταν έφευγα. Θα βάλω όμως ένα 7άρι γιατί το δωμάτιο ήταν εντάξει και κατά τη διάρκεια της συνεύρεσης δεν ενόχλησε.
Τέλος το 10άρι στην "Πρόσβαση/Parking" πάει στη στάθμευση, ενώ στην πρόσβαση θα έβαζα 9, μόνο και μόνο επειδή παραλίγο να το χάσω.