anatolgami
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 20 Αυγ 2006
- Μηνύματα
- 6.144
- Κριτικές
- 4
- Like
- 1.582
- Πόντοι
- 266
...Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορεί το κάτωθι κείμενο, ΔΗΘΕΝ της καταδίκης του Ιησού σε σταυρικό θάνατο. Το κείμενο είναι 100% ΠΛΑΣΤΟ και ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχει με την ιστορική αλήθεια. Το γιατί το αναλύω από κάτω.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Η απόφαση βάσει της οποίας κατεδικάσθη ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εις τον σταυρικόν θάνατον, παρέμεινε μέχρι το 1309 μ..Χ. τελείως άγνωστη. Το 1309, όμως εις την Ακουλαν της Ιταλίας ανευρεύθη μέσα σε σιδερένιο κιβώτιο γραμμένη στα εβραικά. Το 1381 μεταφέρθηκε εις την Κωνσταντινούπολη επί των ημερών του Πατριάρχου Ιερεμίου. Μεταφράστηκε δε από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Διονύσιο, κατά το έτος 1643. Η απόφαση έχει ως εξής: «Τω εβδόμω και δεκάτω Τιβερίου Καίσαρος, Βασιλέως Ρωμαίων, μονάρχου ανικήτου, Ολυμπιάδος διακοσιοστής πρώτης, Ηλιάδος ογδόης από κτίσεως κόσμου, κατά τον ημέτερον μερισμόν των Εβραίων τετράκισχίλια και εκατόν εβδομήκοντα τέσσερα έτη και καταβολής των Ρωμαίων βασιλείας έτη εβδομήκοντα τρία και από της ελευθερίας της δουλωσύνης Βαβυλώνος έτη πεντακόσια εβδομήκοντα και καταστροφής του ιερού βασιλείου έτη εννενήκοντα και επτά, επί υπάτου του λαού των Ρωμαίων Λουκίου Ζιζονίου και Μάρκου Συννίου και ανθυπάτου του Ιλλιρικού Παλιστέρα, κοινού διοικητού της χώρας των Ιουδαίων Κουίντου Φλαβίου, επί της διοικήσεως Ιερουσαλήμ ηγεμόνος κρατίστου Ποντίου Πιλάτου, επιστάτου της Κάτω Γαλιλαίας Ηρώδου του Αντιπάτρου, της άκρας αρχιερωσύνης Άννα και Καιάφα Αλλιάσου και Ματίλ μεγιστάνων εις τον ναόν, Ραμπάλ Αμαμπέλ Πιοκτένου εκατόνταρχου υπάτου Ρωμαίων της πόλεως Ιερουσαλήμ Σουμπιμασάξιου Ποπιλίου Ρούφου.Εγώ Πόντιος Πιλάτος, ηγεμών δια της βασιλείας των Ρωμαίων, επί του Πραιτωρίου της αρχιηγεμονίας, κρίνω και κατακρίνω και καταψηφίζω εις θάνατον σταυρικόν τον Ιησού λεγόμενον υπό του πλήθους Χριστόν, και από πατρίδος Γαλιλαίας, άνθρωπον στασιώτη κατά τον Νόμο του Μωσαϊκού και εναντίον του μεγαλοπρεπούς βασιλέως Ρωμαίων Τιβερίου Καίσαρος και ορίζω και αποφαίνομαι τον θάνατον αυτού σταυρικόν μετά των άλλων κατά το συνήθες των καταδίκων, επεί συνοίθρησεν αυτός πλήθος ανθρώπων πλουσίων και φτωχών, ουκ έπαυσε θορύβους εγείρων, ενοχλείν την Ιουδαίαν ποιών εαυτόν Υιόν Θεού και βασιλέα της Ιερουσαλήμ, απειλών φθοράν της Ιερουσαλήμ και του Ιερού Ναού, απαρνούμενος τον φόρον του Καίσαρος και τολμήσας εισελθείν μετά βαϊων θριαμβευτής και πλείστου όχλου ώσπερ τις Ρήξ εντός της πόλεως Ιερουσαλήμ ως τον Ι. Ναόν και διορίζομεν τον ημέτερον πρώτον εκατόνταρχον Κουϊντον Κορνήλιον περιάξαι τούτον παρρησία εις την χώραν Ιερουσαλήμ δεδεμένον, μαστιζόμενον και ενδεδυμένον πορφύραν, εστεφανωμένον ακάνθινω στεφάνω και βαστάζοντα τον ίδιον σταυρόν επί ώμου αυτού, ίνα ει παράδειγμα τοις άλλοις και πάσι τοις κακοποιοίς μεθ’ ού βούλομαι συνάγεσθαι δύο ληστάς φονείς και εξέρχεσθαι δια της πύλης Γιαμπαρόλας, της νυν Αντωνιανής, αναχθήναι δε Αυτόν τον Χριστόν παρρησία επί το όρος των κακούργων ονόματι Κολβάριον, ούτινος σταυρωθέντος μείναι το σώμα εν τω σταυρώ εις κοινόν θεώρημα πάντων των κακούργων, και άνω του σταυρού τίτλου τεθήναι γεγραμμένου τρισί γλώσσας τον ΙΗΣΟΥΣ ΑΛΟΝ Ο ΙΛΗΣ ΙΟΔΑΜ (Εβραϊστί) ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ (Ελληνιστί) ΙΕΖΟΥΣ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥΣ ΡΕΞ ΙΟΥΔΑΙΟΡΟΥΜ (Ρωμαϊστί) Ορίζομεν ουν μηδένα των ηστινοσούν τάξεις και ποιότητος τομήσαι απερισκέπτως της τοιαύτην εμποδίσαι δίκην, ως υπ’ εμού ωρισμένην μετά πάσης σεμνότητος εις ποινήν της αυτομολίας τούτου, Εβραίου όντος κατά τα ψηφίσματα και τους Νόμους της των Ρωμαίων Βασιλείας.
ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ
- Από της φυλής Ισραήλ: Ρωδιέ, Δανιήλ, Ραμπινήλ, Ιονακείν, Μπανικάν, Ροτάμ, Ιουταβέλ και Περκουλάμ.
- Από της Βασιλείας και ηγεμονίας Ρωμαίων: Λούκιος, Σεξτίλιος και Μαξιμίλιος.
- Από των Φαρισσαίων: Μπαρμπάς Συμεών και Μπονέλη.
- Από των υπάτων και δικαστών των Ρωμαίων: Λούκιος, Μπαντάνης, και Μακαρόλας.
- Από της αρχιερωσύνης: Ρωάν, Ιουάδους και Μπουκασόλης.
- Νομικός δημόσιος από των εγκλημάτων των Εβραίων: Μπουτάν
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΣΤΟ:
1) Η χρονολογία της καταδίκης και της σταύρωσης : Το κείμενο μας πληροφορεί πως η καταδικαστική απόφαση εξεδόθη τον δέκατο έβδομο χρόνο της θητείας του Τιβέριου, αυτοκράτορα της Ρώμης, χρονολογία η οποία αντιστοιχεί στο 31 μ.Χ. Δηλαδή η σταύρωση του Ιησού έγινε το 31 μ.Χ. Όποιος ασχολείται με αστρονομικούς υπολογισμούς, θα συμφωνήσει πως ο μόνος αξιόπιστος τρόπος ακριβούς υπολογισμού τόσο παλιών χρονολογιών, είναι η αστρονομία και συγκεκριμένα η κίνηση της Σελήνης. Σύμφωνα με τον κύκλο του Μέτωνα (Αθηναίος αστρονόμος) και την πληροφορία (και από τους 4 Ευαγγελιστές) πως ο Ιησούς σταυρώθηκε Παρασκευή, και μάλιστα την ημέρα που οι Εβραίοι έφαγαν το τυπικό γεύμα του Πάσχα (δηλ. τη 14η ημέρα του μήνα Νισάν, μήνα του Εβραϊκού ημερολογίου-που συνήθως αντιστοιχεί στο δικό μας Απρίλιο), προκύπτει ότι: η ΜΟΝΗ χρονολογία που συμφωνεί με τα ανωτέρω είναι το 35 μ.Χ. δηλαδή ο 21ος χρόνος της θητείας του Τιβέριου στον Αυτοκρατορικό θρόνο. Τη χρονιά εκείνη ο (σεληνιακός) μήνας Νισάν μπήκε την 2α Απριλίου και άρα η 14η μέρα του αντιστοιχεί στη 16η Απριλίου, ημέρα Σάββατο (σύμφωνα με το δικό μας ημερολόγιο). Όμως η εβραϊκή συνήθεια ήταν να αρχίζει η ημέρα μετά τη δύση του ηλίου, και επειδή ο Ιησούς σταυρώθηκε πριν απ’ αυτήν, ήταν ακόμα Παρασκευή. Συνεπώς η σταύρωση (άρα και η καταδίκη που προηγήθηκε) πρέπει να έγιναν την Παρασκευή 15 Απριλίου του 35 μ.Χ. Αν το κείμενο είναι αυθεντικό και γράφτηκε λίγο αργότερα απ’ τη μέρα της καταδίκης του Ιησού, δε θα μπορούσε να πέσει 4 ολόκληρα χρόνια έξω από τα πραγματικά γεγονότα….Πέραν αυτών, είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψουμε ότι το Σανχεντρίν (το ανώτατο Ιουδαϊκό Συμβούλιο 70 ατόμων) συνεδρίασε για να δικάσει τον Ιησού το προηγούμενο βράδυ (το οποίο ήταν επίσης Παρασκευή-μέρα του Πάσχα, αφού η μέρα άρχισε μετά τη δύση του ηλίου της Πέμπτης 14ης Απριλίου), γιατί κάτι τέτοιο ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ αυστηρά από τον Ιουδαϊκό Νόμο. Οι δίκες τις βραδινές ώρες επίσης ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ ΑΥΣΤΗΡΑ από το Ταλμούδ. Ούτε είναι ρεαλιστικό πως τη δίκη την παρακολούθησε πλήθος που ζητούσε τη σταύρωση του Ιησού, γιατί κάτι τέτοιο επίσης ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ αυστηρά από το Μωσαϊκό Νόμο. Οι Εβραίοι τη μέρα εκείνη ήταν υποχρεωμένοι να εκτελούν ΜΟΝΟ τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και ΤΙΠΟΤΕ άλλο (Αριθμοί ΚΗ, 18).
2) Σύμφωνα με το κατηγορητήριο στο κείμενο, ο Ιησούς κατηγορείται πρώτα-πρώτα ως «Στασιώτης» κατά του Μωσαϊκού Νόμου. Κάτι τέτοιο είναι ΑΠΙΘΑΝΟ να αφορούσε τον Πιλάτο. Ούτε κατ’ ελάχιστον. Ο Πιλάτος ήταν Στρατιωτικός Διοικητής της Ιουδαίας, εκπρόσωπος του Καίσαρα και της Ρώμης και ενδιαφέρονταν ΜΟΝΟ για τη διατήρηση της έννομης τάξης και του Ρωμαϊκού Νόμου. Είναι ιστορικά γνωστό πως οι Ιουδαίοι είχαν απόλυτη θρησκευτική ελευθερία και τούτο για να αποφεύγονται οι πολυαίμακτες εξεγέρσεις τους εναντίον των Ρωμαίων, φαινόμενο πολύ συνηθισμένο κατά τον 1ο μ.Χ. αιώνα (Φλάβιος Ιώσηπος, Ιουδαϊκές Αρχαιότητες). Αν λοιπόν ο Ιησούς κρινόταν ως βλάσφημος απέναντι στο Μωσαϊκό νόμο θα έπρεπε να δικαστεί ΜΟΝΟ από το Σανχεντρίν, το ανώτατο αρμόδιο συμβούλιο, υπεύθυνο για την τήρηση του Μωσαϊκού Νόμου, και ο Ιησούς (αν αποδείχνονταν ένοχος) θα θανατώνονταν με λιθοβολισμό και ΠΟΤΕ με σταυρικό θάνατο, που ήταν αποκλειστικά ποινή του Ρωμαϊκού Δικαίου. Αν ο Ιησούς εκτελούνταν ως παραβάτης του Μωσαϊκού Νόμου ΔΕ θα δικαζόταν ούτε θα θανατώνονταν ΠΟΤΕ την περίοδο του Πάσχα, γιατί ο Ιουδαϊκός νόμος απαγόρευε ΑΥΣΤΗΡΑ τέτοιες εκτελέσεις. Άλλωστε, αν ήταν ένοχος για παράβαση του Ιουδαϊκού νόμου, δε θα τον συνελάμβαναν οι Ρωμαίοι, οι οποίοι ΚΑΜΙΑ ανάμειξη δεν επιθυμούσαν να έχουν στις θρησκευτικές διενέξεις των Ιουδαίων.
Στο υπόλοιπο κατηγορητήριο, σύμφωνα με το κείμενο, ο Ιησούς κατηγορείται και ως «Στασιώτης» απέναντι στον αυτοκράτορα Τιβέριο «και απαρνούμενος τον φόρον του Καίσαρος». Αν αυτή ήταν η πραγματική κατηγορία, τότε ο Ιησούς θα έπρεπε να σταυρωθεί ανάποδα, όπως συνέβαινε με τους κατάδικους της κατηγορίας αυτής. Τα Ευαγγέλια όμως ισχυρίζονται ότι ο Ιησούς κρεμάστηκε στο σταυρό κανονικά με τα πόδια προς τα κάτω (Ματθαίος ΚΖ, 37 και Ιωάννης ΙΘ, 30). Ένας τέτοιος τρόπος εκτέλεσης εφαρμόζονταν ΜΟΝΟ σε κατάδικους του κοινού ποινικού δικαίου (ληστές, φονιάδες κτλ.). Οι μόνες, λοιπόν, κατηγορίες που στέκουν στο κείμενο και δικαιολογούν σταυρικό θάνατο με το κεφάλι προς τα πάνω είναι αυτές του «…απειλών φθοράν της Ιερουσαλήμ και του Ιερού Ναού..». Συνεπώς, ιστορικά, θα πρέπει να δεχτούμε πως ο Ιησούς καταδικάστηκε σε σταυρικό θάνατο απ’ τον Πόντιο Πιλάτο λόγω παράβασης του κοινού ποινικού κώδικα (και γι αυτό άλλωστε σταυρώθηκε μαζί με δύο κοινούς ληστές-Λουκάς ΚΓ, 41) . Η μόνη περίπτωση να συνέβη αυτό είναι κατά τη διάρκεια της εισβολής του Ιησού και των οπαδών του στο Ναό και την εκδίωξη των εμπόρων και των προσκυνητών (Ιωάννης Β, 13-17, Ματθαίος, ΚΑ, 12, Μάρκος, ΙΑ, 15, Λουκάς, ΙΘ, 4.), πράξη αντίθετη προς το Ρωμαϊκό Νόμο (διασάλευση της τάξης και πρόκληση ζημιών).
3) Σύμφωνα με το κείμενο, ο Πιλάτος διέταξε να φορέσουν πορφύρα στον Ιησού και αγκάθινο στεφάνι. Ιστορικά αυτό δε στέκει. ΠΟΥΘΕΝΑ αλλού δεν αναφέρεται παρόμοιο επεισόδιο, που ήταν, άλλωστε, εντελώς ασυμβίβαστο με τις Ρωμαϊκές συνήθειες εκτέλεσης, το χαρακτήρα του Πιλάτου, αλλά και με τις τοπικές παραδόσεις. Εξ άλλου το πλέξιμο ενός τέτοιου στεφανιού θα ήταν πολύ δύσκολο γι αυτόν που θα το έκανε μιας και τα αγκάθια του θάμνου Euphorbia milli(??) είναι εξαιρετικά επικίνδυνα, και τον 1ο μ.Χ. αιώνα ΔΕΝ υπήρχαν σιδερένια χειρόκτια (γάντια) όπως στο Μεσαίωνα.
4) Σύμφωνα με το κείμενο, ο Πιλάτος διέταξε να κρεμαστεί επιγραφή στο σταυρό του Ιησού και μάλιστα σε 3 γλώσσες (?!), πράγμα απίθανο για έναν απλό Ιουδαίο κατάδικο του κοινού ποινικού δικαίου. Άλλωστε, για το κείμενο της επιγραφής, οι 4 ευαγγελιστές ΔΕΝ συμφωνούν ως προς το ακριβές περιεχόμενό της και άρα ούτε και στα αρχικά της:
-Ματθαίος: «ούτος έστιν Ιησούς, ο βασιλιάς των Ιουδαίων» ΚΖ, 37
-Μάρκος: «ο βασιλεύς των Ιουδαίων» ΙΕ, 26.
-Λουκάς: «ούτος εστιν ο βασιλεύς των Ιουδαίων» ΚΓ, 38
-Ιωάννης: «Ιησούς ο Ναζωραίος ο βασιλεύς των Ιουδαίων» ΙΘ, 19.
• Ακόμη κι αν υποθέσουμε πως το κείμενο υιοθετεί την παραλλαγή του Ιωάννη, μια τέτοια επιγραφή δε στέκει, γιατί αποδίδει επίσημη κατηγορία σύμφωνα με την οποία ο Ιησούς θα έπρεπε να σταυρωθεί ανάποδα, αφού αυτοανακηρύσσονταν σε βασιλιά των Ιουδαίων και άρα «στασίαζε» κατά του Αυτοκράτορα (αφού αμφισβητούσε την κυριαρχία του επί της Ιουδαίας). Υπάρχει ένα ακόμη πρόβλημα με την επιγραφή του Ιωάννη, που περιέχει το επίθετο «Ναζωραίος», δηλαδή αυτός που προέρχεται από τη Ναζαρέτ (?). Όμως τέτοια πόλη ΔΕΝ αναφέρεται ΠΟΥΘΕΝΑ ούτε στην Παλαιά Διαθήκη, ούτε από κανέναν ιστορικό της εποχής, ούτε υπάρχει σε κανέναν επίσημο Εβραϊκό ή Ρωμαϊκό χάρτη της Παλαιστίνης. Αντίθετα, άλλες πόλεις όπως η Βηθλεέμ ή η Καπερναούμ αναφέρονται σε κείμενα και υπάρχουν σε χάρτες. Η πρώτη αναφορά στη Ναζαρέτ γίνεται από το Λουκά (Δ, 16-30) που περιγράφει τη Ναζαρέτ σαν μια πόλη πάνω σε πλαγιά βουνού πολύ κοντά σε απότομο βάραθρο ή μεγάλο γκρεμό. Αυτό έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τη Ναζαρέτ που επισκέπτονται προσκυνητές από τον 4ο μ.Χ. αιώνα, γιατί η πόλη αυτή ήταν χτισμένη μέσα σε ένα κοίλωμα, σε μια γούβα χωρίς βάραθρα και γκρεμούς (το κοντινότερο βουνό απέχει περισσότερο από 6 χλμ., απόσταση μεγάλη για την εποχή, που οι μετακινήσεις γίνονταν με τα πόδια)…Ακόμη όμως κι αν δεχτούμε ότι ο Ιησούς ήταν από τη Ναζαρέτ, θα ονομαζόταν ετυμολογικά Ναζαρητινός και όχι Ναζωραίος.
• Ακόμη κι αν δεχτούμε πως τελικά κρεμάστηκε μια επιγραφή, πού ακριβώς κρεμάστηκε? Η συνήθης πρακτική ήταν να την κρεμούν στο λαιμό του κατάδικου και όχι στο σταυρό, γιατί ο Ρωμαϊκός σταυρός είχε το σχήμα «┬», δηλαδή δεν υπήρχε ξύλο πάνω από το κεφάλι του κατάδικου. Ο σταυρός τελείωνε στην οριζόντια τραβέρσα. Συνεπώς η φράση του κειμένου «…και άνω του σταυρού τίτλον τεθήναι» του κειμένου είναι ΑΝΑΚΡΙΒΗΣ.
5) Υπάρχει και μια τελευταία πολύ σημαντική λεπτομέρεια: Σύμφωνα και με τους 4 Ευαγγελιστές, ο Πιλάτος ΔΕΝ βρίσκει ένοχο τον Ιησού για παράβαση του Ρωμαϊκού νόμου (Ματθαίος, ΚΖ 11-26, Μάρκος ΙΕ 1-15, Λουκάς ΚΓ 1-5 και Ιωάννης ΙΗ 28-40). Αντίθετα, δημιουργείται η εντύπωση πως προσπαθεί να τον σώσει και τελικά ρίχνει την ευθύνη στο Σαχεντρίν και τους Ιουδαίους. Πώς όμως ένας στρατιωτικός Ρωμαίος διοικητής και μάλιστα τόσο σκληρός κι αδίστακτος (όπως τον περιγράφει ο έγκυρος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος- «Ιουδαϊκές Αρχαιότητες» : XVIII, IV, 85-89) υποχωρεί μπροστά στην αξίωση του πλήθους για καταδίκη του Ιησού? Από πότε οι ΑΤΕΓΚΤΟΙ Ρωμαίοι στρατιωτικοί διοικητές ζητούν τη γνώμη του όχλου για να πάρουν καταδικαστικές αποφάσεις? Πώς ο Πιλάτος υπογράφει θανατική καταδίκη και εκτέλεση με Ρωμαϊκή μέθοδο αφού δε βρίσκει τον Ιησού παραβάτη του Ρωμαϊκού νόμου κατά τους Ευαγγελιστές? Τι χρειάζεται η αναφορά μαρτύρων στο τέλος της απόφασης? Ο Πιλάτος είναι ο απόλυτος άρχων και δε χρειάζεται κανενός είδους μάρτυρες για να εκτελέσει την απόφασή του. Και πώς προχωρεί στην εκτέλεση μιας τέτοιας απόφασης την ημέρα του Πάσχα? Κάτι τέτοιο θα ήταν ΠΡΟΣΒΟΛΗ προς το Μωσαϊκό νόμο και θα προκαλούσε εξέγερση στην Ιερουσαλήμ (βλέπε και ανωτέρω). Σύμφωνα με τις πράξεις των Αποστόλων (ΙΒ 4), λίγα χρόνια αργότερα, ο Ηρώδης Αγρίππας ανέβαλε δίκη του Σίμωνα-Πέτρου λόγω εξέγερσης επειδή ακριβώς ήταν Πάσχα.
6) Παρ’ όλες τις έρευνες στο διαδίκτυο, πουθενά και σε καμιά επίσημη ιστοσελίδα ΔΕΝ αναφέρεται ούτε υπάρχει το κείμενο αυτό. Αν ήταν σημαντικό, αυθεντικό και έγκυρο σίγουρα θα αναφέρονταν σε πολλούς ιστότοπους που ασχολούνται με τις γραπτές μαρτυρίες και την εγκυρότητα των Ευαγγελίων. Η μόνη ιστοσελίδα που βρέθηκε το κείμενο είναι η . Η ιστοσελίδα είναι στα Ελληνικά……
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Η απόφαση βάσει της οποίας κατεδικάσθη ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εις τον σταυρικόν θάνατον, παρέμεινε μέχρι το 1309 μ..Χ. τελείως άγνωστη. Το 1309, όμως εις την Ακουλαν της Ιταλίας ανευρεύθη μέσα σε σιδερένιο κιβώτιο γραμμένη στα εβραικά. Το 1381 μεταφέρθηκε εις την Κωνσταντινούπολη επί των ημερών του Πατριάρχου Ιερεμίου. Μεταφράστηκε δε από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Διονύσιο, κατά το έτος 1643. Η απόφαση έχει ως εξής: «Τω εβδόμω και δεκάτω Τιβερίου Καίσαρος, Βασιλέως Ρωμαίων, μονάρχου ανικήτου, Ολυμπιάδος διακοσιοστής πρώτης, Ηλιάδος ογδόης από κτίσεως κόσμου, κατά τον ημέτερον μερισμόν των Εβραίων τετράκισχίλια και εκατόν εβδομήκοντα τέσσερα έτη και καταβολής των Ρωμαίων βασιλείας έτη εβδομήκοντα τρία και από της ελευθερίας της δουλωσύνης Βαβυλώνος έτη πεντακόσια εβδομήκοντα και καταστροφής του ιερού βασιλείου έτη εννενήκοντα και επτά, επί υπάτου του λαού των Ρωμαίων Λουκίου Ζιζονίου και Μάρκου Συννίου και ανθυπάτου του Ιλλιρικού Παλιστέρα, κοινού διοικητού της χώρας των Ιουδαίων Κουίντου Φλαβίου, επί της διοικήσεως Ιερουσαλήμ ηγεμόνος κρατίστου Ποντίου Πιλάτου, επιστάτου της Κάτω Γαλιλαίας Ηρώδου του Αντιπάτρου, της άκρας αρχιερωσύνης Άννα και Καιάφα Αλλιάσου και Ματίλ μεγιστάνων εις τον ναόν, Ραμπάλ Αμαμπέλ Πιοκτένου εκατόνταρχου υπάτου Ρωμαίων της πόλεως Ιερουσαλήμ Σουμπιμασάξιου Ποπιλίου Ρούφου.Εγώ Πόντιος Πιλάτος, ηγεμών δια της βασιλείας των Ρωμαίων, επί του Πραιτωρίου της αρχιηγεμονίας, κρίνω και κατακρίνω και καταψηφίζω εις θάνατον σταυρικόν τον Ιησού λεγόμενον υπό του πλήθους Χριστόν, και από πατρίδος Γαλιλαίας, άνθρωπον στασιώτη κατά τον Νόμο του Μωσαϊκού και εναντίον του μεγαλοπρεπούς βασιλέως Ρωμαίων Τιβερίου Καίσαρος και ορίζω και αποφαίνομαι τον θάνατον αυτού σταυρικόν μετά των άλλων κατά το συνήθες των καταδίκων, επεί συνοίθρησεν αυτός πλήθος ανθρώπων πλουσίων και φτωχών, ουκ έπαυσε θορύβους εγείρων, ενοχλείν την Ιουδαίαν ποιών εαυτόν Υιόν Θεού και βασιλέα της Ιερουσαλήμ, απειλών φθοράν της Ιερουσαλήμ και του Ιερού Ναού, απαρνούμενος τον φόρον του Καίσαρος και τολμήσας εισελθείν μετά βαϊων θριαμβευτής και πλείστου όχλου ώσπερ τις Ρήξ εντός της πόλεως Ιερουσαλήμ ως τον Ι. Ναόν και διορίζομεν τον ημέτερον πρώτον εκατόνταρχον Κουϊντον Κορνήλιον περιάξαι τούτον παρρησία εις την χώραν Ιερουσαλήμ δεδεμένον, μαστιζόμενον και ενδεδυμένον πορφύραν, εστεφανωμένον ακάνθινω στεφάνω και βαστάζοντα τον ίδιον σταυρόν επί ώμου αυτού, ίνα ει παράδειγμα τοις άλλοις και πάσι τοις κακοποιοίς μεθ’ ού βούλομαι συνάγεσθαι δύο ληστάς φονείς και εξέρχεσθαι δια της πύλης Γιαμπαρόλας, της νυν Αντωνιανής, αναχθήναι δε Αυτόν τον Χριστόν παρρησία επί το όρος των κακούργων ονόματι Κολβάριον, ούτινος σταυρωθέντος μείναι το σώμα εν τω σταυρώ εις κοινόν θεώρημα πάντων των κακούργων, και άνω του σταυρού τίτλου τεθήναι γεγραμμένου τρισί γλώσσας τον ΙΗΣΟΥΣ ΑΛΟΝ Ο ΙΛΗΣ ΙΟΔΑΜ (Εβραϊστί) ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ (Ελληνιστί) ΙΕΖΟΥΣ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥΣ ΡΕΞ ΙΟΥΔΑΙΟΡΟΥΜ (Ρωμαϊστί) Ορίζομεν ουν μηδένα των ηστινοσούν τάξεις και ποιότητος τομήσαι απερισκέπτως της τοιαύτην εμποδίσαι δίκην, ως υπ’ εμού ωρισμένην μετά πάσης σεμνότητος εις ποινήν της αυτομολίας τούτου, Εβραίου όντος κατά τα ψηφίσματα και τους Νόμους της των Ρωμαίων Βασιλείας.
ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ
- Από της φυλής Ισραήλ: Ρωδιέ, Δανιήλ, Ραμπινήλ, Ιονακείν, Μπανικάν, Ροτάμ, Ιουταβέλ και Περκουλάμ.
- Από της Βασιλείας και ηγεμονίας Ρωμαίων: Λούκιος, Σεξτίλιος και Μαξιμίλιος.
- Από των Φαρισσαίων: Μπαρμπάς Συμεών και Μπονέλη.
- Από των υπάτων και δικαστών των Ρωμαίων: Λούκιος, Μπαντάνης, και Μακαρόλας.
- Από της αρχιερωσύνης: Ρωάν, Ιουάδους και Μπουκασόλης.
- Νομικός δημόσιος από των εγκλημάτων των Εβραίων: Μπουτάν
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΣΤΟ:
1) Η χρονολογία της καταδίκης και της σταύρωσης : Το κείμενο μας πληροφορεί πως η καταδικαστική απόφαση εξεδόθη τον δέκατο έβδομο χρόνο της θητείας του Τιβέριου, αυτοκράτορα της Ρώμης, χρονολογία η οποία αντιστοιχεί στο 31 μ.Χ. Δηλαδή η σταύρωση του Ιησού έγινε το 31 μ.Χ. Όποιος ασχολείται με αστρονομικούς υπολογισμούς, θα συμφωνήσει πως ο μόνος αξιόπιστος τρόπος ακριβούς υπολογισμού τόσο παλιών χρονολογιών, είναι η αστρονομία και συγκεκριμένα η κίνηση της Σελήνης. Σύμφωνα με τον κύκλο του Μέτωνα (Αθηναίος αστρονόμος) και την πληροφορία (και από τους 4 Ευαγγελιστές) πως ο Ιησούς σταυρώθηκε Παρασκευή, και μάλιστα την ημέρα που οι Εβραίοι έφαγαν το τυπικό γεύμα του Πάσχα (δηλ. τη 14η ημέρα του μήνα Νισάν, μήνα του Εβραϊκού ημερολογίου-που συνήθως αντιστοιχεί στο δικό μας Απρίλιο), προκύπτει ότι: η ΜΟΝΗ χρονολογία που συμφωνεί με τα ανωτέρω είναι το 35 μ.Χ. δηλαδή ο 21ος χρόνος της θητείας του Τιβέριου στον Αυτοκρατορικό θρόνο. Τη χρονιά εκείνη ο (σεληνιακός) μήνας Νισάν μπήκε την 2α Απριλίου και άρα η 14η μέρα του αντιστοιχεί στη 16η Απριλίου, ημέρα Σάββατο (σύμφωνα με το δικό μας ημερολόγιο). Όμως η εβραϊκή συνήθεια ήταν να αρχίζει η ημέρα μετά τη δύση του ηλίου, και επειδή ο Ιησούς σταυρώθηκε πριν απ’ αυτήν, ήταν ακόμα Παρασκευή. Συνεπώς η σταύρωση (άρα και η καταδίκη που προηγήθηκε) πρέπει να έγιναν την Παρασκευή 15 Απριλίου του 35 μ.Χ. Αν το κείμενο είναι αυθεντικό και γράφτηκε λίγο αργότερα απ’ τη μέρα της καταδίκης του Ιησού, δε θα μπορούσε να πέσει 4 ολόκληρα χρόνια έξω από τα πραγματικά γεγονότα….Πέραν αυτών, είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψουμε ότι το Σανχεντρίν (το ανώτατο Ιουδαϊκό Συμβούλιο 70 ατόμων) συνεδρίασε για να δικάσει τον Ιησού το προηγούμενο βράδυ (το οποίο ήταν επίσης Παρασκευή-μέρα του Πάσχα, αφού η μέρα άρχισε μετά τη δύση του ηλίου της Πέμπτης 14ης Απριλίου), γιατί κάτι τέτοιο ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ αυστηρά από τον Ιουδαϊκό Νόμο. Οι δίκες τις βραδινές ώρες επίσης ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ ΑΥΣΤΗΡΑ από το Ταλμούδ. Ούτε είναι ρεαλιστικό πως τη δίκη την παρακολούθησε πλήθος που ζητούσε τη σταύρωση του Ιησού, γιατί κάτι τέτοιο επίσης ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ αυστηρά από το Μωσαϊκό Νόμο. Οι Εβραίοι τη μέρα εκείνη ήταν υποχρεωμένοι να εκτελούν ΜΟΝΟ τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και ΤΙΠΟΤΕ άλλο (Αριθμοί ΚΗ, 18).
2) Σύμφωνα με το κατηγορητήριο στο κείμενο, ο Ιησούς κατηγορείται πρώτα-πρώτα ως «Στασιώτης» κατά του Μωσαϊκού Νόμου. Κάτι τέτοιο είναι ΑΠΙΘΑΝΟ να αφορούσε τον Πιλάτο. Ούτε κατ’ ελάχιστον. Ο Πιλάτος ήταν Στρατιωτικός Διοικητής της Ιουδαίας, εκπρόσωπος του Καίσαρα και της Ρώμης και ενδιαφέρονταν ΜΟΝΟ για τη διατήρηση της έννομης τάξης και του Ρωμαϊκού Νόμου. Είναι ιστορικά γνωστό πως οι Ιουδαίοι είχαν απόλυτη θρησκευτική ελευθερία και τούτο για να αποφεύγονται οι πολυαίμακτες εξεγέρσεις τους εναντίον των Ρωμαίων, φαινόμενο πολύ συνηθισμένο κατά τον 1ο μ.Χ. αιώνα (Φλάβιος Ιώσηπος, Ιουδαϊκές Αρχαιότητες). Αν λοιπόν ο Ιησούς κρινόταν ως βλάσφημος απέναντι στο Μωσαϊκό νόμο θα έπρεπε να δικαστεί ΜΟΝΟ από το Σανχεντρίν, το ανώτατο αρμόδιο συμβούλιο, υπεύθυνο για την τήρηση του Μωσαϊκού Νόμου, και ο Ιησούς (αν αποδείχνονταν ένοχος) θα θανατώνονταν με λιθοβολισμό και ΠΟΤΕ με σταυρικό θάνατο, που ήταν αποκλειστικά ποινή του Ρωμαϊκού Δικαίου. Αν ο Ιησούς εκτελούνταν ως παραβάτης του Μωσαϊκού Νόμου ΔΕ θα δικαζόταν ούτε θα θανατώνονταν ΠΟΤΕ την περίοδο του Πάσχα, γιατί ο Ιουδαϊκός νόμος απαγόρευε ΑΥΣΤΗΡΑ τέτοιες εκτελέσεις. Άλλωστε, αν ήταν ένοχος για παράβαση του Ιουδαϊκού νόμου, δε θα τον συνελάμβαναν οι Ρωμαίοι, οι οποίοι ΚΑΜΙΑ ανάμειξη δεν επιθυμούσαν να έχουν στις θρησκευτικές διενέξεις των Ιουδαίων.
Στο υπόλοιπο κατηγορητήριο, σύμφωνα με το κείμενο, ο Ιησούς κατηγορείται και ως «Στασιώτης» απέναντι στον αυτοκράτορα Τιβέριο «και απαρνούμενος τον φόρον του Καίσαρος». Αν αυτή ήταν η πραγματική κατηγορία, τότε ο Ιησούς θα έπρεπε να σταυρωθεί ανάποδα, όπως συνέβαινε με τους κατάδικους της κατηγορίας αυτής. Τα Ευαγγέλια όμως ισχυρίζονται ότι ο Ιησούς κρεμάστηκε στο σταυρό κανονικά με τα πόδια προς τα κάτω (Ματθαίος ΚΖ, 37 και Ιωάννης ΙΘ, 30). Ένας τέτοιος τρόπος εκτέλεσης εφαρμόζονταν ΜΟΝΟ σε κατάδικους του κοινού ποινικού δικαίου (ληστές, φονιάδες κτλ.). Οι μόνες, λοιπόν, κατηγορίες που στέκουν στο κείμενο και δικαιολογούν σταυρικό θάνατο με το κεφάλι προς τα πάνω είναι αυτές του «…απειλών φθοράν της Ιερουσαλήμ και του Ιερού Ναού..». Συνεπώς, ιστορικά, θα πρέπει να δεχτούμε πως ο Ιησούς καταδικάστηκε σε σταυρικό θάνατο απ’ τον Πόντιο Πιλάτο λόγω παράβασης του κοινού ποινικού κώδικα (και γι αυτό άλλωστε σταυρώθηκε μαζί με δύο κοινούς ληστές-Λουκάς ΚΓ, 41) . Η μόνη περίπτωση να συνέβη αυτό είναι κατά τη διάρκεια της εισβολής του Ιησού και των οπαδών του στο Ναό και την εκδίωξη των εμπόρων και των προσκυνητών (Ιωάννης Β, 13-17, Ματθαίος, ΚΑ, 12, Μάρκος, ΙΑ, 15, Λουκάς, ΙΘ, 4.), πράξη αντίθετη προς το Ρωμαϊκό Νόμο (διασάλευση της τάξης και πρόκληση ζημιών).
3) Σύμφωνα με το κείμενο, ο Πιλάτος διέταξε να φορέσουν πορφύρα στον Ιησού και αγκάθινο στεφάνι. Ιστορικά αυτό δε στέκει. ΠΟΥΘΕΝΑ αλλού δεν αναφέρεται παρόμοιο επεισόδιο, που ήταν, άλλωστε, εντελώς ασυμβίβαστο με τις Ρωμαϊκές συνήθειες εκτέλεσης, το χαρακτήρα του Πιλάτου, αλλά και με τις τοπικές παραδόσεις. Εξ άλλου το πλέξιμο ενός τέτοιου στεφανιού θα ήταν πολύ δύσκολο γι αυτόν που θα το έκανε μιας και τα αγκάθια του θάμνου Euphorbia milli(??) είναι εξαιρετικά επικίνδυνα, και τον 1ο μ.Χ. αιώνα ΔΕΝ υπήρχαν σιδερένια χειρόκτια (γάντια) όπως στο Μεσαίωνα.
4) Σύμφωνα με το κείμενο, ο Πιλάτος διέταξε να κρεμαστεί επιγραφή στο σταυρό του Ιησού και μάλιστα σε 3 γλώσσες (?!), πράγμα απίθανο για έναν απλό Ιουδαίο κατάδικο του κοινού ποινικού δικαίου. Άλλωστε, για το κείμενο της επιγραφής, οι 4 ευαγγελιστές ΔΕΝ συμφωνούν ως προς το ακριβές περιεχόμενό της και άρα ούτε και στα αρχικά της:
-Ματθαίος: «ούτος έστιν Ιησούς, ο βασιλιάς των Ιουδαίων» ΚΖ, 37
-Μάρκος: «ο βασιλεύς των Ιουδαίων» ΙΕ, 26.
-Λουκάς: «ούτος εστιν ο βασιλεύς των Ιουδαίων» ΚΓ, 38
-Ιωάννης: «Ιησούς ο Ναζωραίος ο βασιλεύς των Ιουδαίων» ΙΘ, 19.
• Ακόμη κι αν υποθέσουμε πως το κείμενο υιοθετεί την παραλλαγή του Ιωάννη, μια τέτοια επιγραφή δε στέκει, γιατί αποδίδει επίσημη κατηγορία σύμφωνα με την οποία ο Ιησούς θα έπρεπε να σταυρωθεί ανάποδα, αφού αυτοανακηρύσσονταν σε βασιλιά των Ιουδαίων και άρα «στασίαζε» κατά του Αυτοκράτορα (αφού αμφισβητούσε την κυριαρχία του επί της Ιουδαίας). Υπάρχει ένα ακόμη πρόβλημα με την επιγραφή του Ιωάννη, που περιέχει το επίθετο «Ναζωραίος», δηλαδή αυτός που προέρχεται από τη Ναζαρέτ (?). Όμως τέτοια πόλη ΔΕΝ αναφέρεται ΠΟΥΘΕΝΑ ούτε στην Παλαιά Διαθήκη, ούτε από κανέναν ιστορικό της εποχής, ούτε υπάρχει σε κανέναν επίσημο Εβραϊκό ή Ρωμαϊκό χάρτη της Παλαιστίνης. Αντίθετα, άλλες πόλεις όπως η Βηθλεέμ ή η Καπερναούμ αναφέρονται σε κείμενα και υπάρχουν σε χάρτες. Η πρώτη αναφορά στη Ναζαρέτ γίνεται από το Λουκά (Δ, 16-30) που περιγράφει τη Ναζαρέτ σαν μια πόλη πάνω σε πλαγιά βουνού πολύ κοντά σε απότομο βάραθρο ή μεγάλο γκρεμό. Αυτό έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τη Ναζαρέτ που επισκέπτονται προσκυνητές από τον 4ο μ.Χ. αιώνα, γιατί η πόλη αυτή ήταν χτισμένη μέσα σε ένα κοίλωμα, σε μια γούβα χωρίς βάραθρα και γκρεμούς (το κοντινότερο βουνό απέχει περισσότερο από 6 χλμ., απόσταση μεγάλη για την εποχή, που οι μετακινήσεις γίνονταν με τα πόδια)…Ακόμη όμως κι αν δεχτούμε ότι ο Ιησούς ήταν από τη Ναζαρέτ, θα ονομαζόταν ετυμολογικά Ναζαρητινός και όχι Ναζωραίος.
• Ακόμη κι αν δεχτούμε πως τελικά κρεμάστηκε μια επιγραφή, πού ακριβώς κρεμάστηκε? Η συνήθης πρακτική ήταν να την κρεμούν στο λαιμό του κατάδικου και όχι στο σταυρό, γιατί ο Ρωμαϊκός σταυρός είχε το σχήμα «┬», δηλαδή δεν υπήρχε ξύλο πάνω από το κεφάλι του κατάδικου. Ο σταυρός τελείωνε στην οριζόντια τραβέρσα. Συνεπώς η φράση του κειμένου «…και άνω του σταυρού τίτλον τεθήναι» του κειμένου είναι ΑΝΑΚΡΙΒΗΣ.
5) Υπάρχει και μια τελευταία πολύ σημαντική λεπτομέρεια: Σύμφωνα και με τους 4 Ευαγγελιστές, ο Πιλάτος ΔΕΝ βρίσκει ένοχο τον Ιησού για παράβαση του Ρωμαϊκού νόμου (Ματθαίος, ΚΖ 11-26, Μάρκος ΙΕ 1-15, Λουκάς ΚΓ 1-5 και Ιωάννης ΙΗ 28-40). Αντίθετα, δημιουργείται η εντύπωση πως προσπαθεί να τον σώσει και τελικά ρίχνει την ευθύνη στο Σαχεντρίν και τους Ιουδαίους. Πώς όμως ένας στρατιωτικός Ρωμαίος διοικητής και μάλιστα τόσο σκληρός κι αδίστακτος (όπως τον περιγράφει ο έγκυρος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος- «Ιουδαϊκές Αρχαιότητες» : XVIII, IV, 85-89) υποχωρεί μπροστά στην αξίωση του πλήθους για καταδίκη του Ιησού? Από πότε οι ΑΤΕΓΚΤΟΙ Ρωμαίοι στρατιωτικοί διοικητές ζητούν τη γνώμη του όχλου για να πάρουν καταδικαστικές αποφάσεις? Πώς ο Πιλάτος υπογράφει θανατική καταδίκη και εκτέλεση με Ρωμαϊκή μέθοδο αφού δε βρίσκει τον Ιησού παραβάτη του Ρωμαϊκού νόμου κατά τους Ευαγγελιστές? Τι χρειάζεται η αναφορά μαρτύρων στο τέλος της απόφασης? Ο Πιλάτος είναι ο απόλυτος άρχων και δε χρειάζεται κανενός είδους μάρτυρες για να εκτελέσει την απόφασή του. Και πώς προχωρεί στην εκτέλεση μιας τέτοιας απόφασης την ημέρα του Πάσχα? Κάτι τέτοιο θα ήταν ΠΡΟΣΒΟΛΗ προς το Μωσαϊκό νόμο και θα προκαλούσε εξέγερση στην Ιερουσαλήμ (βλέπε και ανωτέρω). Σύμφωνα με τις πράξεις των Αποστόλων (ΙΒ 4), λίγα χρόνια αργότερα, ο Ηρώδης Αγρίππας ανέβαλε δίκη του Σίμωνα-Πέτρου λόγω εξέγερσης επειδή ακριβώς ήταν Πάσχα.
6) Παρ’ όλες τις έρευνες στο διαδίκτυο, πουθενά και σε καμιά επίσημη ιστοσελίδα ΔΕΝ αναφέρεται ούτε υπάρχει το κείμενο αυτό. Αν ήταν σημαντικό, αυθεντικό και έγκυρο σίγουρα θα αναφέρονταν σε πολλούς ιστότοπους που ασχολούνται με τις γραπτές μαρτυρίες και την εγκυρότητα των Ευαγγελίων. Η μόνη ιστοσελίδα που βρέθηκε το κείμενο είναι η . Η ιστοσελίδα είναι στα Ελληνικά……
